Woensdag 10 augustus 2011

Route: Bad Oldesloe, Hamburg, Bremen, Osnabrück, Apeldoorn, Amersfoort, Utrecht, Gouda. Totaal 538 km.
Zon op: 6:14 uur
Zon onder: 21:19 uur

We zijn weer thuis! Het liep allemaal erg soepel vandaag, want het weer was een stuk beter dan gisteren en bij Hamburg hadden we gelukkig niet de verwachte files. We hebben weer een geweldige vakantie gehad. Het was perfect “Scandinavisch” weer; slechts twee verregende dagen, één op de heenweg en één op de terugweg. Prima getimed dus! De temperatuur varieerde tussen de 10 en 25 graden; echter vaker rond de 20 graden dan lager.

We hebben heel vaak vrij gekampeerd. We hebben van de 26 nachten slechts op vier campings gestaan; in totaal acht nachten, op de andere dagen zochten we aan het eind van de middag een mooi plekje op waar we ons dan de koning te rijk voelden in ons kleine huisje op wielen. We hebben in totaal 6057 km gereden, duizend km meer dan op onze reis in april, die wel twee weken langer duurde.

Ik vond het ook heel interessant om via mijn gps de zonsop- en zonsondergangstijden in de gaten te houden; in het bijzonder omdat we naar Scandinavië gingen. Op 21 juli (één maand na de langste dag) gaf de gps aan dat de zon om 3:05 uur opkwam en om 23:02 onderging. Wat echter zo bijzonder was, dat het eigenlijk helemaal niet donker werd. Je zag de zon ondergaan en daarnaast zag je hem alweer opkomen; heel bizar! Wij vinden het helemaal geweldig die lange dagen (alhoewel we wel op gewone tijden naar bed gaan hoor!), maar ’s nachts wakker worden, terwijl het licht is, vinden wij heel bijzonder. Toen we weer terugreisden, werden de dagen met sprongen korter, niet alleen doordat we naar het zuiden reden, maar ook omdat het inmiddels al augustus is.

Lieve mensen, het was weer fijn om deze weblog bij te houden, niet alleen voor onszelf om op deze manier een mooie herinnering aan deze vakantie over te houden, maar ook om onze ervaringen met jullie te kunnen delen. Bedankt voor de reacties en tot een volgende “weblog”.

Dinsdag 9 augustus 2011

Route: Varberg, Helsingborg, Helsingor, Rodby, Putgarden, Bad Oldesloe. Totaal 489 km.
Zon op: 5:43 uur
Zon onder: 21:04 uur

Vandaag hebben we weer een flink stuk afgelegd en we hoefden niet te stoppen voor een pauze, want die breaks hebben we op de twee boten kunnen nemen. Bovendien heeft mijn gps eindelijk duidelijkheid kunnen verschaffen over de afstand die de twee boten afleggen. De boot Helsingborg (Zweden) – Helsingor (Denemarken) legt een afstand af van 5,1 km in en de oversteek Rodby (Denemarken) – Putgarden (Duitsland) heeft een lengte van 18,3 km. Daar was ik altijd erg benieuwd naar en nu weet ik het eindelijk.

Het weer was vreselijk slecht vandaag; hevige regenbuien en een storm met windkracht 8. De wind was zo hard dat lege vrachtwagens en auto’s met caravans niet over de brug bij Putgarden mochten rijden, maar daar hebben wij gelukkig geen last meer van. We besloten om op dezelfde camperplaats te gaan staan waar we op de heenreis ook stonden. Het is een prima plek en het stadje is op loopafstand, zodat we een gezellig restaurantje uit konden zoeken. Bovendien weten we precies wat de afstand is die we morgen nog af moeten leggen, n.l. 535 km. Goed te doen dus.

Maandag 8 augustus 2011

Route: Dokka, Oslo, Götenborg, Varberg. Totaal 596 km.
Zon op: 5:20 uur
Zon onder: 21:13 uur

We waren eigenlijk van plan om a.s. woensdag in vier dagen naar huis te rijden, maar gisteravond belde mijn zus Yvonne en die vertelde dat haar schoonmoeder, toch nog plotseling, was overleden. De crematie is a.s. donderdag en toen besloten Ton en ik vanmorgen om toch te proberen daarbij aanwezig te zijn. Het is nog bijna 1800 km en dat moeten we dan in drie dagen rijden i.p.v. vier, m.a.w. 600 km per dag; voor ons doen is dat rijkelijk veel. Maar goed, we gaan het proberen. Om acht uur vanmorgen zijn we vertrokken en om zes uur stonden we op een camping bij Varberg. We liggen dus op schema.

Zondag 7 augustus 2011

Route: Vågåmo, Fagernes, Dokka. Totaal 164 km.
Zon op: 5:07 uur
Zon onder: 21:47 uur

Vanmorgen hebben we lekker rustig aangedaan. Een klein wandelingetje vanuit de camping naar het dorpje Vågåmo voor de boodschappen, want ik had gelezen dat in Noorwegen de winkels op zondag gewoon open zijn. Niet in Vågåmo dus ;(. We moesten het dus de rest van de dag met onze reservevoorraad doen. Geen enkel probleem!

We reden vandaag door het prachtige landschap van de Jotenheimen en na een uurtje kwamen we op een plek waar we een wandeling konden maken. Halverwege de wandeling moesten we echter een meertje oversteken door van rots naar rots te springen. Jullie begrijpen zeker wel wat er gebeurd zou zijn als ik me aan deze hachelijke onderneming gewaagd had: inderdaad, we gingen dezelfde weg dus maar weer terug………..

De weersvooruitzichten waren niet best voor vandaag, maar tot een uur of drie was het weer prima; daarna werd het grauw en grijs en niet lang daarna kwam de regen voor de rest van de dag met bakken naar beneden.

Zaterdag 6 augustus 2011

Route: Geiranger, Bismo, Vågåmo. Totaal 110 km.
Zon op: 4:59 uur
Zon onder: 21:59 uur

Vanmorgen werden we wakker op deze onwaarschijnlijk bijzondere plek. Het was opgehouden met regenen, maar het was nog steeds stervenskoud en guur. Toch kon ik het niet laten om nog wat foto’s en een filmpje te maken, want deze vrije kampeerplek heeft zo’n enorme indruk op me gemaakt!

We gingen om kwart over negen op weg naar de Jotenheimen en hebben bij Bismo een mooie wandeling gemaakt. Het weer was geweldig opgeknapt en het werd zelfs nog warm in het zonnetje. In Lom hebben we één van de oudste staafkerkjes van Noorwegen bezocht. Dit kerkje is in de Middeleeuwen gebouwd, heel mooi en uiteraard ook erg toeristisch.

Na Lom waren we het zat en gingen op zoek naar een camping met WiFi. Na drie nachten vrij kamperen is ook een douche wel weer erg welkom! Om twee uur hadden we al een geschikte camping gevonden en we gaan nu aan een rustige middag beginnen. Lekker een beetje lezen, puzzelen, internetten en luieren. Morgen is er weer een dag.

Vrijdag, 5 augustus 2011

Route: Mardalsfossen, Andalsnes, Linge, Geiranger. Totaal 218 km.
Zon op: 5:03 uur
Zon onder: 22:10 uur

Vandaag gingen we richting Jotunheimen. We wilden eigenlijk niet via de Trollstigen en de Geiranger omdat we daar al eerder geweest waren, maar uiteindelijk zijn we er toch beland en daar waren we achteraf heel blij om, want het is en blijft een onwaarschijnlijk bijzonder gebied. Als je eindelijk bovenaan de Trollstigen staat en je kijkt vanaf het nieuwe uitkijkpunt naar beneden over de kronkelende weg met autootjes die als mieren langs elkaar heen schuiven, dan is dat een geweldig gezicht!

We hebben vandaag zeker vijftig haarspeldbochten gehad; Ton hoeft voorlopig niet naar de sportschool voor zijn armspieren, maar de auto heeft waarschijnlijk wel een extra onderhoudsbeurt nodig als we weer in Nederland zijn. Hij had het n.l. erg zwaar en begon een onheilspellend tikkend geluid voort te brengen als we een helling van 10% moesten nemen en dat gebeurde nogal eens vandaag. Maar uiteindelijk heeft ons campertje ons toch weer steeds helemaal naar boven gebracht! En nu staan we hier te kamperen op 1045 meter hoogte (volgens mijn gps) aan de voet van een gletsjer op een Noorse hoogvlakte. De temperatuur is slechts 10 graden, windkracht 8, nogal guur dus en bovendien regent het, maar dan heb je ook wat; een spectaculair uitzicht en een herinnering die niemand je meer afneemt!

Donderdag 4 augustus 2011

Route: Oppdal, Sunndalsora, Mardalsforsen. Totaal 148 km.
Zon op: 4:53 uur
Zon onder: 22:13 uur

Wat een enerverende dag hebben we gehad!!! We hebben weer een stuk Noorwegen gezien zoals we dat in 2002 en 2006 ook hebben ervaren: hoge, ruige bergen, diepe afgronden, woeste hoogvlakten en enorme watervallen. We reden vandaag weer door het landschap waar we maar niet genoeg van kunnen krijgen.

We wilden vandaag naar de Mardalsfossen, een enorme waterval, die normaalgesproken door een elektriciteitsbedrijf wordt geëxploiteerd om de waterkracht te benutten, maar drie maanden per jaar (juni, juli en augustus) voor de toeristen wordt “vrijgegeven”. Om deze waterval te bereiken, moesten we een “helse” tocht van 68 km afleggen. Nee, zonder gekheid, het was af en toe echt afzien! Zulke scherpe haarspeldbochten en steile wegen hebben we volgens mij in Zwitserland en Italië niet gehad. Op een gegeven moment zagen we voor ons een grot in een berg, ik dacht nog “goh, daar heb je een grot”, ik dacht met een Mariabeeld of zoiets, totdat bleek dat onze weg er doorheen voerde. Ik denk dat de totale lengte van deze tunnel hooguit 250 meter was, maar het was er pik- en pikdonker! We hadden de grote lichten van de auto aan, maar het leek wel of het licht geabsorbeerd werd door de vochtige, grillige, donkere muren van de tunnel. Het was ook geen rechte tunnel, want er zat een haarspeldbocht in, die normaalgesproken aan de buitenkant van een berg ligt. De tunnel was ook zó smal dat een tegenligger niet had kunnen passeren. Gelukkig daalden wij en in de bergen geldt de regel dat die voorrang hebben op stijgend verkeer, zodat zij achteruit hadden moeten rijden, maar ik had er niet aan moeten denken dat we een tegenligger waren tegengekomen. Ik geloof niet dat ik ooit zo bang ben geweest. Ik heb diep respect voor Ton, want hij doet het toch allemaal maar!

Maar goed, we waren door de tunnel heen, ik kon weer rustig ademhalen en we konden weer van het spectaculaire uitzicht genieten. Deze weg heet de Trollvegen en doet bijna niet onder voor de Trollstigen die we in 2006 hebben gereden. Gelukkig was deze weg niet zo toeristisch als de Trollstigen, want we kwamen op deze tolweg van 68 km slechts sporadisch iemand tegen; het scheelt ook dat je op deze weg niet met een caravan of een bus mag komen.

Toen we eindelijk de parkeerplaats bij de waterval Mardalsfossen hadden bereikt, moesten we verder lopen en dat was nog een hele klus! Een wandeling van 2,5 km met een stijging van 270 meter en dan ook nog moeten klimmen en klauteren over rotsige paden, maar het uitzicht op deze waterval was absoluut de moeite waard. Het is onvoorstelbaar dat er dag-in-dag-uit zoveel water met zoveel kracht vanaf die berg zich naar beneden stort en dat het nooit opraakt!

Ons kampeerplekje voor vannacht bleef het parkeerterrein van de Mardalsfossen; weer een mooie, bijzondere plaats.

Woensdag 3 augustus 2011

Route: Trondheim, Oppdal. Totaal 145 km.
Zon op: 4:43 uur
Zon onder: 22:11 uur

Vanmorgen zijn we eerst teruggereden naar Trondheim om daar de stad eens wat beter te bekijken. Toen we daar n.l. gisteren waren om bij het Toeristenbureau informatie te krijgen over een camping met WiFi, waren we nogal onder de indruk van die stad. We hadden er wel een extra rit voor over. Trondheim heeft een paar mooie kerken en langs de haven staan mooie oude gekleurde houten huizen.

Toen we één van de kerken binnengingen, was er de generale repetitie bezig voor een concert dat vanmiddag gehouden zou worden. Er was o.a. een koor van jonge meiden die wel zo prachtig zongen dat ik echt een traantje moest wegpinken; kippenvel! Als je zoiets toevallig tegenkomt, dan is dat gewoon een cadeautje.

Na ons bezoek aan Trondheim, gingen we verder naar Oppdal. Hier gingen we eerst een museum bezoeken, dat helaas alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag open is van 10.00 tot 15.00 uur. Wij waren hier op woensdag om 16.00 uur; kansloos dus. Maar we konden wel het terrein op en hebben toch alle boerderijen en huizen aan de buitenkant kunnen bekijken. Toen we wilden vertrekken, vonden we eigenlijk dat het parkeerterrein (dat min of meer op het terrein zelf stond) wel geschikt was om vannacht te blijven staan. Toen ook nog eens bleek dat ik hier op iemands onbeveiligde internetverbinding de weblog bij kon werken, was het helemaal een unieke plek. Sta je op het terrein van een museum met huizen uit de negentiende eeuw en kan ik internetten; hoe verrassend kan
onze vakantie toch zijn! Op de foto zie je aan de linkerkant nog net een stukje van de camper. Zo staan we dus nu, middenin een openluchtmuseum!




Dinsdag 2 augustus 2011

Route: Kall, Anjan (Zweden). Verdalsora (Noorwegen), Trondheim. Totaal: 261 km.
Zon op: 4:32 uur
Zon onder: 22:18 uur

Vanmorgen hebben we  met pijn in ons hart afscheid genomen van dit mooie vrije kampeerplekje in Zweden. We werden uitgezwaaid door een familie van wilde marmotjes. Tot nu toe had ik altijd gedacht dat deze beestjes alleen in kooitjes leefden, maar ze schijnen toch hun oorsprong in het wild te hebben. Ze zijn zelfs in het wild tam, want ze liepen gewoon onder onze stoelen door! Als iemand weet te vertellen dat het geen marmotjes waren, dan geloven we dit onmiddellijk, want we weten geen van beiden erg veel van marmotjes, cavia’s, o.i.d. We zouden dan wel graag willen weten wat voor soort beestjes het dan wel waren. (Cor, misschien heb jij nog een collega die hier verstand van heeft?)

We zijn inmiddels eindelijk in Noorwegen aangekomen en hebben ook niet voor niets lang gewacht, want het is nu het mooiste weer van de wereld! Het landschap is zo anders dan in Zweden. Kon je daar nog rustig over de ruime wegen rijden; hier moet je gelijk hard aan het werk! Smalle weggetjes die tussen de bergen doorgaan en tegelijkertijd moet je moeite doen om de auto op de weg te houden, dus veel tijd om naar het spectaculaire uitzicht te kijken heb je niet.

Bij het toeristenbureau in Trondheim hebben we gevraagd waar er een camping in de buurt was met WiFi, want ik moet nu toch echt een keer de weblog bijwerken! De camping waar we nu staan, is eigenlijk verschrikkelijk, maar voldoet precies aan onze eisen van dit moment, zoals de weblog bijwerken, de bibliotheekboeken verlengen, de accu van het fototoestel opladen, want dat is een van de weinige apparaten die niet op 12-Volt opgeladen kan worden. Morgen gaan we weer lekker vrij kamperen!

Maandag 1 augustus 2011

Route: Åsele, Lycksele, Dorotea, Stromsund, Krokom, Järpen, Kallsedet. Totaal 342 km.
Zon op: 4:15 uur
Zon onder: 22:10 uur

Gisteren hadden we het perfecte vrije kampeerplekje dat op nummer één kwam te staan, maar een dag later hebben we al een nieuwe nummer één! We wilden vandaag absoluut een stuk westelijker komen om toch nog Noorwegen te bereiken, daarom geen Toeristenbureaus bezoeken, maar gewoon lekker doorrijden. Om negen uur vertrokken we en om drie uur waren we het al zat. We zijn toen bij Järpen de E14 afgegaan om te proberen op een kleiner weggetje een vrij kampeerplekje te vinden. Al zeg ik het zelf: “we worden hier érg goed in”. We moesten wel weer een stukje noordelijker, maar op weg 336 vonden we opnieuw het perfecte kampeerplekje. Stonden we gisteren nog ongeveer tien meter van een meer af, hier staan we er maar een meter of vijf vandaan. Je hoort hier helemaal niets, alleen het gekabbel van het water. Dit is ook geen toeristische route, dus de kans dat hier vanavond nog iemand bij komt staan is vrijwel nihil. Bovendien is het zo’n klein steil weggetje naar het meer toe met ook nog een scherpe bocht erin, dat een caravan of camper hier niet kan komen.

Ons gespotte wild is vandaag uitgebreid met een prachtig wit rendier met een enorm gewei. Helaas hebben we hier geen foto van, want hij wilde niet poseren.

Zondag 31 juli 2011

Route: Åmsele, Rusksule, Lycksele, Åsele. Totaal 139 km.
Zon op: 3:45 uur
Zon onder: 22:05 uur

Gisteren waren we nogal onder de indruk van de stroomversnellingen in de rivier Vindelälsen waar we een rondwandeling hadden gemaakt. Vandaag gingen we een ander stuk van deze rivier bekijken. Het was maar goed dat we het in deze volgorde hebben gedaan, want vandaag was het vele malen spectaculairder dan gisteren. Op dit stuk rivier, de Märdselforsen, zijn er zeker veertig bruggen die over de rivier gaan. Er waren een paar wiebelige hangbruggen, maar ook veel houten. Aan het eind van de winter als de rivier “rustig” is, komt er 16 m3 water per seconde voorbij; in het voorjaar als de sneeuw van de bergen gesmolten is, is dit 1700 m3 water per seconde geworden. Het waterpeil kan dan zelfs 6 meter stijgen. Onvoorstelbaar toch? Vandaag op 31 juli was het watergeweld al enorm; laat staan als het smeltwater van de bergen naar beneden komt.

Na deze wandeling besloten we om nu echt richting Noorwegen te gaan. We zitten toch noordelijker dan dat we van plan waren, want we zijn nu ook de grens met Lapland gepasseerd. Om een uur of vier waren we het autorijden zat en kwamen we langs het meest perfecte vrije kampeerplekje dat je je maar kunt voorstellen. Een privéstrandje aan een prachtig meer. Als we een toptien zouden maken van al onze vrije kampeerplekjes die we tot nu toe gehad hebben, komt deze absoluut op nummer één te staan! Morgenochtend gaan we hier zwemmen om ons bad te nemen, want uiteraard is hier geen douche. We zitten hier toch wel zó ongelooflijk te genieten! Wie heeft nou zo’n vakantie? We kamperen op de meest unieke plekjes met ons piepkleine campertje; hier zou een caravan of gewone camper niet eens kunnen komen! Ik blijf het zeggen: “we zijn geluksvogels!”

Zaterdag 30 juli 2011

Route: Vindeln, Amsele. Totaal 57 km.
Zon op: 3:33 uur
Zon onder: 22:04 uur

We hebben vannacht weer een vrij kampeerplekje gehad bij een prachtig Zweeds kerkje. Dat gaat goed; het is er altijd rustig (alhoewel je er natuurlijk niet op zaterdagavond moet gaan staan, want dan heb je de volgende ochtend een probleem).

Vlak bij de kerk is er een natuurreservaat, met spectaculaire stroomversnellingen in de rivier. We hebben hier een mooie rondwandeling gemaakt; op enkele plaatsen over de rivier is er n.l. een (wiebelige) hangbrug. Deze rivier, de Vindelälven, is één van de vier lange rivieren in Zweden.

We zijn nu ruim twee weken onderweg en we zitten nog steeds aan de oostkant van Zweden. Als we nog naar Noorwegen willen, zullen we nu zo langzamerhand die kant op moeten gaan, want anders hoeft het niet meer. De reden voor ons getreuzel is toch wel het (nog steeds) slechte weer in Noorwegen. Maar we hebben besloten om niet noordelijker te gaan, maar nu echt naar het westen, richting Noorwegen. Het slechte weer nemen we dan maar op de koop toe.

Vrijdag 29 juli 2011

Route: Gideabruck, Umea, Vindeln. Totaal: 153 km
Zon op: 3:32 uur
Zon onder: 22:02 uur

Mijn dag begon niet geweldig. Ton was zoals gewoonlijk vroeg op (half zeven of zoiets….) en ik ging er om een uurtje of half acht uit. Toen ik me gewassen en aangekleed had, deed ik de schuifdeur van de camper open en stak mijn hoofd buiten de deur om te kijken waar Ton zat, want hij zoekt uiteraard altijd een plekje in de zon uit. Omdat de camper nogal scheef naar voren stond, gleed de schuifdeur hard weer dicht, tegen de zijkant van mijn gezicht aan. Ik zag sterretjes……………… Ik ging eerst maar eens zitten met een koud washandje tegen mijn gezicht en ik bedacht me dat dit morgen wel weer aardig blauw zou zijn. Mijn gezicht heeft het wel erg te verduren de laatste tijd. Eerst natuurlijk al mijn onfortuinlijke val plat op mijn gezicht tijdens ons personeelsuitje en nu dit weer. Maar goed, morgen ziet het er waarschijnlijk niet uit, maar het had weer erger kunnen zijn. Mijn bril moet trouwens wel van een erg goede kwaliteit zijn, want dit heeft hij, net als de val van vier weken geleden ook weer overleefd! (Specsavers (en ik heb geen aandelen)).

In Umeå zijn we weer eerst naar het Toeristenbureau gegaan en daar kregen we enkele tips over bezienswaardigheden in de buurt. De eerste die we gingen bezoeken was een openluchtmuseum, Gammlia, waar we erg van onder de indruk waren. Je kon niet alleen het leven in de negentiende en twintigste eeuw beleven, maar er waren op het terrein ook twee musea. In het ene museum was er een tentoonstelling over moderne fotografie en in het andere waren er tentoonstellingen over de zeehondenjacht (zielig), de begintijd van de spoorwegen (interessant) en er stond ook een boot tentoongesteld waar je zelfs een kijkje op mocht nemen (leuk). Absoluut de moeite waard om te bezoeken als je eens in de buurt bent. Het is volgens de TomTom slechts 2100 km van Gouda vandaan en de snelste route duurt 23 uur en één minuut! De toegang is gratis……

Zweden is een land met veel wild; we hebben regelmatig herten en rendieren gezien. Eergisteren echter zagen we voor het eerst in ons leven twee elanden; we waren hier stil van, want dat hadden we tijdens onze vorige twee reizen naar Noorwegen en Zweden nog niet meegemaakt. Gisteren bleef het slechts bij een dode das en een overstekende veldmuis, maar ja, je kunt niet elke dag geluk hebben.

Donderdag 28 juli 2011

Route: Örnsköldsvik, Gideabruck. Totaal 62 km.
Zon op: 3:41 uur
Zon onder: 22:02 uur

We worden echt lui! Vanmorgen zijn we pas om 12 uur vertrokken van de camping om eerst in Örnsköldsvik naar het Toeristenbureau te gaan. Toen we onze camper op een parkeerterrein in het centrum wilden neerzetten, zagen we dat er al een identiek campertje stond. We hebben hem er naast gezet en er uiteraard een foto van gemaakt.

Nadat we de informatie hadden gekregen bij het toeristenbureau dat we beter naar hun collega’s in Umeå konden gaan, zijn we maar een vrije kampeerplaats gaan zoeken en we vonden het perfecte plekje; aan een riviertje in een uitgestorven dorp. We waren er al achter dat ze hier in Zweden een collectieve bedrijfssluiting hebben. Heel veel bedrijven zijn de hele maand juli dicht. Als gevolg hiervan is er waarschijnlijk ook een collectieve dorpssluiting, want iedereen is met vakantie. Alle huizen waren verlaten, maar daardoor konden we wel ongegeneerd naar binnen gluren. We voelden ons hier niet schuldig over, want als tegenprestatie hebben we een nachtje op hun dorp gepast.
Ik heb van dit idyllische plekje een panoramofoto gemaakt; als je op de foto klikt, zie je hem in volle glorie!