9 t/m 12 augustus 2012

Route: Pakosc, Poznan, Frankfurt a/d Oder, Berlijn, Lingen, Emmen, Warten, Apeldoorn, Lunteren. Totaal 1262 km.
Zon op 9 augustus in Pakosc : 5.33 uur
Zon onder: 20.41 uur

Zon op 12 augustus in Lunteren: 6.14 uur
Zon onder: 21.10 uur

Eigenlijk wilden we hier een paar dagen blijven, want de camping is fantastisch, de omgeving prachtig en er is hier een hoop te doen en te zien, maar het is genoeg geweest. Het plan was om in Polen o.a. ook nog steden als Gdansk en Krakau te bezoeken, maar ik weet zeker dat ik er niet meer van kan genieten en dat zou ontzettend jammer zijn, want zeker een stad als Krakau schijnt nog vele malen mooier te zijn dan Warschau. Ik wil die steden weer met frisse vakantieogen kunnen bekijken, we gaan daarom nog een keer terug naar Polen om alles te bewonderen wat we nu laten liggen. We moeten trouwens wel naar huis, want de hagelslag is op. Nee gekheid, ik mis mijn kinderen, mijn familie, mijn vrienden en het meeste mis ik Jaade en Nina; straks weten ze niet eens meer wie opa Ton en oma Elly zijn ………

Op weg naar huis dan maar, eerst nog over de rommelige Poolse wegen, die zó vol met schreeuwerige reclameborden staan dat je daardoor de boodschap niet meer ziet. Ook in Duitsland nemen we niet de Autobahn maar de provinciale wegen, want dan zie je ook nog iets van het landschap. Het is na ruim een maand in Estland, Letland, Litouwen en Polen een verademing om niet meer te hoeven slalommen om de gaten in het wegdek en de huizen en tuinen zien er in Duitsland  ook weer allemaal zo verzorgd uit. Wat ook opvallend is dat de mensen vriendelijk zijn en je in winkels en op campings gedag zeggen. We kunnen ook weer met mensen communiceren en we begrijpen wat er op de reclameborden staat die we onderweg tegenkomen. Nu lijkt het alsof ik het niet naar mijn zin gehad heb, maar dat is absoluut niet het geval. Als je op vakantie bent is het fijn om gewoontes en gebruiken in andere landen te leren kennen, maar aan het einde van de vakantie is het ook weer heerlijk om naar huis te gaan en je dan te realiseren wat een heerlijk leven wij eigenlijk hebben en daar ben ik dan ook heel erg dankbaar voor.

De afgelopen tien weken hebben wij 10.544 km gereden en dat deed ons campertje op 924,06 liter diesel, dat is bijna 1 op 11,5 en dat terwijl het toch een oud beestje van 16 jaar oud is. Hij heeft ons niet in de steek gelaten; oké, we moesten drie keer naar een garage, maar een lekke band, een kapot ventiel en een “lamme” koplampschakelaar zijn natuurlijk kleinigheden op zo’n afstand en kun je ook niet voorkomen.

Onze CampingGaz-besparende maatregelen zijn ook succesvol geweest! We hebben het gered en doen zelfs nog steeds met onze eerste gasfles! In landen waar je geen CampingGaz kunt krijgen kun je meestal wel gebruik maken van een keuken op de camping (zou het e.e.a. misschien met elkaar te maken hebben? ;)) en dat hebben we dan ook veelvuldig gedaan: afwassen, koffie zetten, koken,  enz. enz. Het werd gewoon een sport om zo min mogelijk gas te gebruiken.

Als jullie ooit van plan zijn naar de Baltische Staten of Polen te gaan, wil ik je één goede raad geven, doe dit niet zonder navigatiesysteem! Jullie hebben kunnen lezen hoe wij ons een ongeluk hebben gezocht in die landen en ik had een enorme spijt dat we niet die uitbreiding op de TomTom aangeschaft hadden.

Onze superlange vakantie zit er op en zoals altijd heb ik weer met heel erg veel plezier deze weblog bijgehouden en ik wil jullie bedanken voor de vele reacties, zowel via de weblog, als e-mail, facebook of sms. Tot de volgende keer!

Woensdag 8 augustus 2012

Route: Warschau, Plock, Wloclawek, Inowroclaw, Pakosc. Totaal 283 km
Zon op: 5.16 uur
Zon onder: 20.30 uur

Zondag zijn we in Polen aangekomen en de eerste twee campings die we gehad hebben, zijn ons ontzettend tegengevallen. Daarom was het een verademing toen we vanmiddag op een camping terechtkwamen met een prachtig ruim glooiend grasveld aan een meer met goede sanitaire voorzieningen, broodjesservice en met een klein restaurantje. Het enige nadeel op deze camping is het ontbreken van een internetaansluiting. Desondanks blijven we hier toch een paar dagen staan om wat meer van Polen te zien. Er zijn een paar leuke stadjes in de omgeving en je kunt hier ook goed wandelen en fietsen.  We gaan dus weer een paar lummeldagen houden!

Dinsdag 7 augustus 2012, Warschau

Vannacht heeft het vreselijk hard geregend, maar in de loop van de ochtend werd het droog. De regen heeft de boel lekker afgekoeld en het was tien graden koeler dan gisteren; de perfecte temperatuur voor een dagje sightseeing. Wat is Warschau een prachtige stad! Eerlijk gezegd hadden we ons er niet zoveel van voorgesteld, maar de reden daarvoor was dat we ons niet goed hadden ingelezen. Het is eigenlijk te decadent voor woorden, maar we wilden zóveel landen bezoeken dat we Polen eigenlijk verwaarloosd hadden in onze voorbereiding, omdat dat land als laatste op ons verlanglijstje stond. Dat hadden we dus beter wel kunnen doen, want we hebben onze ogen uitgekeken vandaag! De oude stad van Warschau was in de Tweede Wereldoorlog voor 90% verwoest en die hebben ze weer helemaal opgebouwd, waardoor ook dit centrum op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staat.  

Het is onvoorstelbaar dat een land zoveel kerken heeft en de meeste daarvan zijn rooms-katholiek. Warschau is daarop geen uitzondering, bij elke hoek die je omgaat staat er weer een, de één nog mooier dan de ander. Maar wat we vandaag het mooiste vonden, waren de huizen die, ondanks dat ze relatief recent zijn, toch die oude uitstraling hadden; elk huis heeft een andere kleur en weer andere ornamenten. Ik beledig nu vast mensen die verstand hebben van architectuur en bouwstijlen, maar we vonden ze een beetje Anton Pieck-achtig. Ook het contrast tussen de oude stad en de moderne wereldstad met zijn wolkenkrabbers is mooi om te zien. Al met al hebben we ontzettend genoten vandaag!

Maandag 6 augustus 2012

Route Bialystok, Warschau. Totaal 225 km
Zon op: 5.03 uur
Zon onder: 20.20 uur

Vandaag zijn we in Warschau aangekomen en we hadden dezelfde problemen als gisteren om de Tourist Information en een camping te vinden. Er zijn nergens borden met een “I” te vinden, die overal in Europa (zelfs in de Baltische Staten) bij alle toegangswegen van steden staan. We zijn zelfs ten einde raad naar het politiebureau gegaan en toen ik de dienstdoende agent vroeg of hij Engels sprak, antwoordde hij: “small”; jullie begrijpen dan zeker wel hoe het niveau van zijn Engels was! ;). Uiteindelijk zijn we maar naar het Centraal Station gereden in de hoop daar iets van een VVV te vinden en dat was gelukkig het geval. Het mag dus wel weer een wonder heten dat we nu op een camping staan.

Toen we in het centrum van Warschau wanhopig rondreden op zoek naar informatie, zagen we toch zo ontzettend veel mooie gebouwen, dat we ons verheugen op morgen om dit allemaal van dichtbij te gaan bekijken. We pakken dan weer ons fietsje en hopen dat het iets koeler zal zijn dan de 32 graden die de thermometer vandaag aanwees…..

Zondag 5 augustus 2012

Route: Druskininkai, Lazdijai (Litouwen), Sejny (Polen), Augustow, Bialystok. Totaal 233 km.
Zon op: 4.49 uur
Zon onder: 20.17 uur

Het is niet vanzelfsprekend om vanuit Litouwen naar Polen te reizen, want er zijn slechts twee toegangswegen. Dit komt omdat de Russische enclave Kaliningrad in het zuidwesten aan Litouwen grenst en Wit-Rusland in het zuiden en die twee landen mag je niet in. Er is dus maar een klein stukje grens beschikbaar om naar Polen te gaan. Vanuit Druskininkai moesten we daarom eerst een stukje noordwaarts reizen om één van de twee wegen naar Polen op te pakken en daar zitten we nu. We hebben ook weer onze “eigen” tijd, want vanaf dat we in Finland waren, wees de klok één uur later aan. De zonsop- en zonsondergangstijden, zijn nu ook weer een uur verschoven.

In het stadje Augustow zijn we eerst geld gaan pinnen, want we hadden nog geen Pools geld. De munteenheid is de Zloty en die is ongeveer 25 cent waard. Tegenover de pinautomaat was een grote kerk waar een afbeelding van de Poolse  Paus Johannes Paulus de Tweede op de voorgevel hing. Polen is net als Litouwen erg katholiek en dat was te zien aan het kerkbezoek. Toen wij aankwamen was er een kerkdienst bezig en de kerk was zó vol dat er mensen zelfs buiten stonden waar ze de kerkdienst konden volgen via een geluidsinstallatie. Toen de mis was afgelopen was er een run op één van de drie ijssalons tegenover de kerk en de bezoekers  voor de volgende kerkdienst arriveerden alweer. Later zagen we dat hier ook bij deze dienst de kerk te vol was om iedereen een plaats te bieden en er mensen buiten stonden. De Nederlandse rooms-katholieke kerk zou jaloers zijn op zoveel belangstelling!

De bewegwijzering in Polen is een verademing in vergelijking met die in Litouwen. Hier staan de steden goed aangegeven, maar ze hebben hier weer moeite met het aangeven van de Tourist Information. Die hadden we hard nodig, want de camping die op onze wegenkaart stond aangegeven bleek niet meer te bestaan. Toen we de Tourist Information eindelijk gevonden hadden, bleken de openingstijden van maandag t/m vrijdag te zijn; een beetje lastig op zondag en niet erg toeristvriendelijk. Uiteindelijk hebben we onze toevlucht maar weer tot de taxichauffeurs genomen, die ook nu geen Engels spraken, maar gelukkig is het woord “camping” internationaal en met handen en voeten en een wegenkaart wist één van hen ons een camping te wijzen. Missie geslaagd (tenminste voor vandaag……)

Zaterdag 4 augustus 2012

Route: Vilnius, (Europos Parkas), Vilnius, Druskininkai. Totaal 180 km.
Zon op: 5.41 uur
Zon onder: 21.19 uur

Het was de bedoeling om vanuit Vilnius gelijk door te rijden naar Polen, maar we wilden toch eerst ook nog het Europese middelpunt bezoeken. Dit middelpunt ligt in een park en het schijnt dat dit het geografische middelpunt van Europa is. Nu kan ik me niet voorstellen dat dit klopt, want volgens mij zitten we hier in het oosten van Europa, maar goed, als het in de boekjes van de ANWB en in alle informatiegidsen over Litouwen staat, nemen we het voorlopig even voor waar aan, maar dat ga ik uiteraard nog aan een grondig onderzoek onderwerpen! ;). Of het nu echt het middelpunt is of niet, maakte vanmorgen niets uit, want we wilden dit park in elk geval bezoeken. De ontwerper van dit park, de Litouwse beeldhouwer Gintaras  Karosas, ziet dit als zijn levenswerk. Zoals hij het beschrijft wilde hij “non-commercial art” van diverse kunstenaars uit de hele wereld tentoonstellen in zijn “Europos Parkas”. Zoals wij dit “vertalen” is dit gewoon onverkoopbare kunst dat toch nog een bestemming krijgt. Voor de ware kunstliefhebber staat zo’n opmerking natuurlijk gelijk aan vloeken in de kerk, maar sorry, wij begrijpen dit soort kunst gewoon niet, maar we hebben zeker geen spijt van dit bezoek en hebben het wel degelijk gewaardeerd! 

Toen we eindelijk na dit bezoek onze weg konden vervolgen, was het al lunchtijd geweest en zouden we Polen niet meer bereiken vandaag. We hebben dus aan het eind van de middag nog maar een keer een camping in Litouwen opgezocht en gaan morgen naar Polen.

Vrijdag 3 augustus 2012, Vilnius

Sightseeing in Vilnius; het was net als in Riga ruim 30 graden, maar een bezoek aan deze derde Baltische hoofdstad was de moeite waard. Litouwen is voornamelijk rooms-katholiek, in tegenstelling tot Letland en Estland, die protestant zijn. Het centrum van Vilnius is tussen 1991 (het jaar van de onafhankelijkheid) en 1993 prachtig gerestaureerd, omdat in dit jaar de Paus een bezoek aan Vilnius heeft gebracht en een mis heeft opgedragen in de kathedraal. Ze hebben in die twee jaar de stad zó mooi opgeknapt dat het centrum in 1994 al op de Werelderfgoedlijst van de Unesco is geplaatst.

In 1989 is hier net als in veel andere  landen die onder het Sovjetregime vielen, de onafhankelijkheidsbeweging  erg actief geweest en hebben ze op 23 augustus 1989 de “Baltic Way” georganiseerd. Dit was een menselijke ketting van ruim twee miljoen mensen die hand in hand stonden en die liep van Vilnius in Litouwen, via Riga in Letland, naar Tallinn in Estland. In het kasteel van Vilnius hebben we hier vanmiddag een documentaire over gezien; kippenvel! In 1991 is uiteindelijk de onafhankelijkheid een feit geworden.

Morgen gaan we richting Polen en we hebben geen idee of de campings daar net zo vaak een WiFi-verbinding hebben als hier in de Baltische Staten, want daar zijn we wel erg door verwend. Als jullie dus een paar dagen niets van ons horen, weten jullie in elk geval hoe dat komt.

Donderdag 2 augustus 2012

Route: Jurbarkas, Kaunas, Vilnius. Totaal 248 km.
Zon op: 5.29 uur
Zon onder: 21.21 uur

Als je vraagt wat we vandaag voornamelijk gedaan hebben, is er maar één antwoord mogelijk, nl. “de weg gezocht”. Mijn hemel, ze hebben hier echt nog nooit van bewegwijzering gehoord! We wilden ten noorden van Kaunas een oorlogsmonument bezoeken. We wisten dat het langs de A1 lag, maar verder ging onze informatie niet. We zochten een ringweg, maar belandden per ongeluk in de stad Kaunas zelf en daar geven ze alleen maar met blauwe borden met witte pijlen aan dat je rechtdoor en links- of rechtsaf kunt, maar waar je dan uitkomt blijft de grote vraag, want verder zie je geen borden met enige informatie! Op een gegeven moment zijn we de weg gaan vragen in een benzinestation, maar ja, niemand sprak hier Engels. Er was zelfs een medewerkster die ongeveer in paniek raakte toen we haar aanspraken en hard wegliep, terwijl ze nogal agressief afwerende bewegingen maakte. Gelukkig was er een meisje dat ons aan de hand van een kaart kon laten zien waar we zaten in de stad en in welke richting we moesten rijden; dat was al heel wat. Op een gegeven moment zagen we aan de linkerkant van de A1 het monument liggen en we namen de eerstvolgende afslag. Wat we toen zagen, geloof je echt niet, de weg eindigde na 50 meter in een grasveld; er was verder geen weg meer! Oké, wij zijn maar gekeerd en de A1 weer op (gelukkig was er wel een invoegstrook); ondertussen een fietser ontweken die aan de linkerkant van de snelweg langs de vangrail reed (?!) en de volgende afslag genomen. We kwamen toen via een weg vol gaten bij het oorlogsmonument, wat trouwens erg indrukwekkend was. 

Op dezelfde manier heeft het ontbreken van bewegwijzering ons ook heel wat hoofdbrekens en extra kilometers gekost om de stadscamping in Vilnius te vinden, maar een vriendelijke taxichauffeur bood hier uitkomst. Achteraf hebben we er vreselijk om moeten lachen, temeer omdat op sommige plekken juist overbodige borden geplaatst zijn, zoals 10 meter na een tunnel een bord met de afbeelding “einde tunnel”, alsof we dat zelf al niet gemerkt hadden! Ja, de ANWB zou in de Baltische Staten goed werk kunnen verrichten. Misschien dat iedereen hier met een navigatiesysteem in de auto rijdt en ze daarom geen borden nodig hebben, maar wij vonden het zonde om voor die ene keer dat wij hier zijn, een dure TomTomuitbreiding voor de Baltische Staten aan te schaffen. Met een ouderwetse kaart moet het ook lukken, toch......?

Woensdag 1 augustus 2012

Route: Palanga, Siluté, Pagegiai, Jurbarkas. Totaal 186 km.
Zon op: 5.35 uur
Zon onder: 21.34 uur

Gelukt! We hebben een fietsband in de goede maat. De eigenaar van de camping in Palanga had ons uitgelegd waar we in een stad, zo’n 15 km verderop, een rijwielhandel konden vinden en dat was maar goed ook, want de winkel zag er absoluut niet uit als een rijwielhandel en we waren er anders straal aan voorbij gelopen. Het was ons al eerder opgevallen dat winkels in de Baltische Landen er vaak niet uitzien als winkels, maar eerder als woonhuizen; geen uitstallingen, geen etalages en ook geen grote lichtgevende reclameborden. Zeg nou zelf, dit lijkt toch niet op een fietsenwinkel?

We zijn nu neergestreken op een prachtige camping, die zeker in onze top drie terecht gaat komen. Het is prachtig weer en we genieten!

Dinsdag 31 juli 2012, Palanga

We zitten nu aan de westkust van Litouwen en dat betekent vlakke wegen en fietsmogelijkheden. Er  ligt hier zelfs een prachtig aangelegd fietspad, niet langs de kust, maar helemaal door het bos en daarom kreeg ik Veluws aandoende visioenen (heimwee…….?).

We blijven ons ook verbazen over de lage prijzen, want we hebben heerlijk geluncht voor de prijs van omgerekend € 10,45. In Litouwen hebben ze de “litas” en die is ongeveer 35 eurocent waard.

Ton heeft de laatste drie kilometer moeten lopen vanwege een lekke band, die niet meer te repareren valt. Morgen gaan we op zoek naar een fietsenwinkel en dan maar hopen dat ze hier dezelfde bandenmaat hebben als in Nederland…………….

Maandag 30 juli 2012

Route: Kuldiga, Jürkalna, Liepaja, Palanga. Totaal 243 km.
Zon op: 5.35 uur
Zon onder: 21.48 uur

Vandaag zijn we in het derde Baltische land, Litouwen, aangekomen. We passeerden weer zo’n grauwe, haveloze,  verlaten grenspost, waar je met een beetje fantasie de Sovjetsoldaten ziet rondlopen.

De auto heeft vandaag wel weer zijn portie hobbels gehad, dat hij nog niet uit elkaar valt, mag een wonder heten, alhoewel veel doorgaande wegen van een verse laag asfalt voorzien zijn of worden. Ja, we hebben de afgelopen drie weken al veel plezier gehad van ons belastinggeld, want de meeste van deze wegen worden aangelegd met steun van de Europese Unie. Als ze nu ook nog de bewegwijzering gaan aanpakken, dan hoeven we niet zo vaak te keren. Het is niet alleen het ontbreken van de meest essentiële informatie, maar als ze die informatie überhaupt aangeven, dan moet je nog begrijpen wat ze bedoelen. Als er bv. Een camping wordt aangekondigd en op dat bord staat een pijl naar rechts en 800 meter, dan neem je aan dat je over 800 meter naar rechts moet en dat er dan verdere informatie over de te volgen richting komt. Nee hoor, het is de bedoeling dat je keihard boven op je rem gaat staan, want dit bord staat ongeveer op de hoek waarop je naar rechts moet. De camping bevindt zich nl. 800 meter verder op die weg naar rechts. We weten het nu inmiddels, maar je kunt je voorstellen hoe vaak wij al hebben moeten keren! 

Zondag 29 juli 2012

Route: Riga, Salaspils, Jürmala, Tukums, Kandava, Kuldiga. Totaal 215 km.
Zon op: 5.21 uur
Zon onder: 21.53 uur

Ten zuid-westen van Riga lag in de Tweede Wereldoorlog een concentratiekamp dat op die plek in 1967 een herdenkingspark heeft gekregen. Dit concentratiekamp was een “doorvoerkamp” waar mensen moesten wachten op een transport naar de grote concentratiekampen van het Derde Rijk, terwijl ze ondertussen dwangarbeid moesten verrichten. Er zijn hier 53.000 mensen omgekomen, waaronder 7.000 kinderen. 

Als je aan komt lopen zie je een gebouw met een poort waarop een tekst staat met de volgende betekenis: “De aarde weeklaagt voorbij deze poort”. Als je dan die poort onderdoor bent gelopen zie je enorme betonnen beelden van mensen: de Vernederde, de Ongebogene, Solidariteit en de Moeder die probeert haar kinderen te beschermen. Er zijn ook stukken beton met tralies die de plaats van de barakken aangeven. Toen we naar één van deze monumenten liepen, dacht ik dat er allemaal bloemstukken op lagen, maar toen ik dichterbij kwam bleken het allemaal knuffels en poppen te zijn. Dat kwam keihard binnen; brok in mijn keel (en meer….). Er lagen ook snoepjes en centjes en haarspeldjes, zó ontroerend. Dit was dus de plek waar een kinderbarak heeft gestaan en we denken dat mensen die deze herdenkingsplaats bezoeken, knuffeltjes en andere dingetjes neerleggen. Wat ook zó indrukwekkend was, was een tikkend geluid dat je overal op het herdenkingsterrein kon horen. Dit tikkende geluid symboliseert een kloppend hart. Ach, wat een verdriet en wanhoop is er hier toch geweest...........

Zaterdag 28 juli 2012, Riga

Het was vandaag 32 graden en we hebben een stadswandeling door Riga gemaakt. Er is volgens mij geen warmere bezigheid in een vakantie dan het bezoek aan een stad bij deze temperatuur, maar we hebben het overleefd. Riga is een prachtige stad met o.a. heel veel Art Nouveau bouwwerken, meer dan dertig procent. Deze gebouwen zien er ook allemaal prachtig uit en zijn mooi gerestaureerd, maar toch sprak deze stad ons niet zo aan als Tallinn. We houden toch meer van die smalle kronkelige middeleeuwse straatjes. Bovendien merk ik dat we stedenmoe beginnen te worden. In Helsinki hebben we drie dagen rondgelopen, Tallinn “deden” we in twee dagen en vandaag hadden we aan drie uurtjes genoeg! We komen natuurlijk ook in kleinere stadjes en dorpen en op een gegeven moment hoef je bijvoorbeeld echt niet nog een kerk van binnen te zien. Vandaag hebben we trouwens wel de Domkerk van Riga bezocht, want daar was om twaalf uur een orgelconcert op het beroemde orgel van deze kerk. Dit was iets bijzonders; wat wel jammer was dat de kerk zelf hevig gerestaureerd werd, zowel van binnen als van buiten en er daardoor niet uitzag, maar de muziek maakte dit méér dan goed.

Vrijdag 27 juli 2012

Route: Raiskums, Cesis, Riga. Totaal 115 km.
Zon op: 5.11 uur
Zon onder: 21.48 uur

Vandaag is ons doel de hoofdstad van Letland, Riga. We wisten al naar welke camping we zouden gaan, nl. de Riga City Camping. Na het drama Tallinn City Camping dachten we dat deze stadscamping net zo slecht zou zijn, maar van medekampeerders die de reis in omgekeerde volgorde maakten en al in Riga geweest waren, hoorden we dat het hier een stuk beter was en ze hadden gelijk. De plaatsen zijn niet ruim, maar het sanitair is brandschoon.

Het oude centrum van Riga ligt een klein half uurtje lopen van de camping en we hebben vanavond op een terras van een Lets restaurantje gegeten. Er zijn hier ontzettend veel restaurantjes en dat zou moeilijk kiezen kunnen zijn, maar we gaan hier natuurlijk niet in een pizzeria, Grieks of Mexicaans restaurant eten en dan wordt de keus een stuk makkelijker. Bij dit restaurantje stonden twee Letse muzikanten te spelen en het personeel liep in klederdracht. In Nederland zouden we zoiets vreselijk truttig en oubollig gevonden hebben, maar ja, als toeristen vinden we dit prachtig! Ik heb het al eerder gezegd: “hoe diep kun je toeristisch gezien zinken?”. Nou, zo diep dus ;­­)

Donderdag 26 juli 2012, Raiskums

Zoals je in het stukje hieronder over de links naar onze kampeerplaatsen hebt kunnen lezen, was het vandaag bloed- en bloedheet. We hebben dus de hele dag een beetje in de schaduw gehangen, maar ’s middags toch nog even naar de Red Cliffs geweest. Dit zijn rode zandstenen rotsen langs de rivier de Gauja. We dachten dat het daar erg rustig zou zijn, want zo spectaculair is het nou ook weer niet, maar de auto’s reden af en aan. Wat bleek nou, er is daar een bron en mensen vulden daar van die grote 10-liter flessen met water. We wisten niet zeker of het wel drinkwater was en dat wilde ik aan iemand vragen. Dat viel niet mee; sommige mensen deden gewoon net of ze me niet hoorden. Ik dacht echt dat er een doveninstituut in de buurt was! Uiteindelijk was iemand bereid om antwoord te geven op mijn vraag en het bleek inderdaad drinkwater te zijn. Ik heb toen ook maar wat lege waterflesjes gevuld met ijs- en ijskoud helder water; heerlijk!

Overzicht van onze kampeerplaatsen

Het is vandaag te heet om iets actiefs te doen, daarom heb ik onder de tarp (Ruud en Anneke hij werkt perfect!) bij alle plaatsen waar we gekampeerd hebben, een link geplaatst naar een kaartje van Google Maps. Het zijn steeds de laatste plaatsen in de routebeschrijving. Deze links zijn in het rood aangegeven en als je daarop klikt, krijg je met een rood icoontje in een kaart te zien waar we op dat moment zitten. Je kunt dan ook in- en uitzoomen om een beter overzicht te krijgen. Misschien zie je het rode icoontje op de kaart niet direct, maar na een paar seconden verschijnt hij echt.

Woensdag 25 juli 2012

We hebben eindelijk een eland gezien!!! Tijdens een wandeling in een natuurgebied zagen we er opeens in de verte een. De telelens op Ton zijn camera deed de rest.

We hebben vandaag ook een geheime bunker van de Sovjets bezocht. In Letland waren 1000 van die bunkers waar de Russen hun geheime werkzaamheden verrichtten. Wij hadden gehoord dat de excursie om drie uur zou beginnen, maar toen ik kaartjes wilde kopen, bleek dat vandaag de gidsen alleen in het Lets en Russisch rondleidingen zouden verzorgen. We wilden dus al weggaan, maar toen vroeg de receptioniste ons even te wachten en ze kwam terug met de mededeling dat ze toch een Engelstalige gids voor ons geregeld had. Het bleek een jongen te zijn die lid was van het Europese Jongerenparlement en erg enthousiast, maar niet altijd even duidelijk, ons door de bunker rondleidde en van alles erover vertelde. In sommige ruimtes mochten we fotograferen, maar in andere weer niet om redenen die ons niet altijd duidelijk waren. Er was bijvoorbeeld een kamer waar Russische landkaarten van Letland, maar ook van West-Europa aan de muur hingen. Op sommige van deze kaarten stonden gekleurde cirkels rond belangrijke steden en die cirkels gaven aan hoeveel uur het zou duren voordat radioactieve straling deze gebieden bereikt zou hebben in geval van een nucleaire oorlog. Dit is natuurlijk al lang achterhaald, dus we begrijpen niet waarom hier nog zo geheimzinnig over gedaan wordt, maar goed, het was allemaal erg interessant.

Dinsdag 24 juli 2012

Route: Burtnieki, Valmiera, Cesis, Raiskums. Totaal 74 km.
Zon op: 4.59 uur
Zon onder: 21.52 uur

Zo slecht als de camping gisteren was, zo geweldig is die waar we nu staan. De verschillen tussen die twee campings kunnen echt niet groter zijn. Deze camping scoort net zo hoog als die we in afgelopen weekend in Kuresaare hadden, zowel qua ligging, hygiëne als vriendelijkheid. We hebben het dus weer prima naar onze zin. We zijn echt niet zo verwend dat we alleen maar op driesterrencampings hoeven te staan, maar een redelijk schoon toilet stellen we toch wel erg op prijs.

De tocht vandaag was slechts 74 km, maar voerde ons door een heel vriendelijk landschap. De wegen zijn niet zo slecht als we verwacht hadden wat betreft gaten in het wegdek, maar glad is anders en de hobbels en de “wasbordjes” zijn niet te verwaarlozen. Ton heeft in de camper al een keer alle schroeven aangedraaid die losgetrild waren en gisteren vond ik zelfs een schroef die helemaal uit een keukenkastje was komen zetten. Nu maar hopen dat de schroeven onder de motorkap wél goed vastzitten!

Maandag 23 juli 2012

Route: Kuresaare, Virtsu, Parnu, Ikla, Matïsi, Burtnieki. Totaal 322 km.
Zon op: 4.54 uur
Zon onder: 21.56 uur

We zitten in Letland. Vanmorgen moesten we eerst weer met de boot van het eiland Saaremaa naar het vasteland van Estland en toen op weg naar het tweede Baltische land, Letland. Bij de grensovergang stond geen douane, omdat zowel Estland, Letland als Litouwen sinds 2004 bij de Europese Unie horen. De enige keer dat we deze vakantie ons paspoort hebben moeten laten zien, was toen we in Helsinki de boot naar Estland boekten. In tegenstelling tot Estland, hebben ze in Letland nog geen euro, maar de “lat” die ongeveer € 1,30 waard is. We zijn vandaag nog geen pinautomaat tegengekomen, dus we waren erg blij dat we op de camping met een creditcard konden betalen, wat een wonder mag heten, gezien de deplorabele staat waarin alles op deze camping verkeert!!!! Zo’n vieze, verwaarloosde bende heb je nog nooit gezien! Gelukkig hebben we zelf voorzieningen in onze camper, want we zijn niet van plan om hier naar de toilet te gaan of morgenochtend te gaan douchen, want de sanitaire voorzieningen op deze camping zijn gewoon een gevaar voor de volksgezondheid! In de speeltuin zijn alle toestellen zwaar verroest en de huisjes die mensen kunnen huren zijn vreselijk vies en de vloeren zijn gewoon verrot. En dan te bedenken dat er een sticker bij de receptie hangt waarop staat dat de camping is geïnspecteerd door de ACSI. Als we terug zijn van vakantie ga ik toch eens bij deze organisatie informeren op welke gronden een camping een sticker met hun goedkeuring krijgt. Het enige positieve punt op deze camping is het fantastische uitzicht op een groot meer.

De tocht was mooi vandaag; het is een vriendelijk landschap, licht glooiend en we zagen veel koren- en koolzaadvelden. Er zitten hier ontzettend veel ooievaars, zowel op hun nesten als in de wei. We denken dat alle jonge ooievaartjes op het punt staan om uit te vliegen of dat ze het net hebben gedaan, want we zien echt “kuddes” ooievaars rondwandelen. Erg leuk om te zien!

Zondag 22 juli, Kuresaare

Vandaag hebben we een prachtige fietstocht gemaakt over een kronkelige kustweg met constant uitzicht op de zee. In Nederland zou dat niet kunnen, want er staat altijd wel iets in de weg, duinen, hotels of huizen. Op een gegeven moment zagen we zelfs koeien op een zandbank liggen. Nee, het landschap leek niet meer op de Veluwe.

We hebben en passant ook nog een middeleeuws kasteel meegepikt; het best bewaarde kasteel uit die periode in de Baltische Staten. We zijn niet naar binnen gegaan, want omdat we een fietstocht gingen maken, had ik geen wandelschoenen aan en ervaring heeft ons geleerd dat stevig schoeisel een absolute vereiste is in dit soort bouwwerken.

Morgen trekken we verder naar Letland; we zijn benieuwd wat dat land ons gaat brengen.

Zaterdag 21 juli 2012, Kuresaare

We hebben heerlijk gefietst vandaag; wat een genot al die vlakke wegen, alhoewel ik moet zeggen dat het landschap wel erg op dat van de Veluwe leek!

We zijn nu een week in Estland en het meest opvallende verschil met Scandinavië vinden we toch wel het gebrek aan vriendelijkheid van de mensen. Er kan gewoon geen glimlachje af bij het personeel in winkels en restaurants. Hier zijn natuurlijk uitzonderingen op, maar over het algemeen voel je je hier niet erg welkom. Het kan natuurlijk ook onzekerheid  zijn, want niet zoveel mensen spreken Engels en misschien is het ook wel een nalatenschap van de onderdrukking in de Sovjetperiode.

Wat ons ook opvalt zijn de megagrote supermarkten die je toch eigenlijk hier niet verwacht. Albert Heijn XL is er niets bij! We kijken onze ogen uit naar het uitgebreide assortiment verse levensmiddelen. Vlees, vis, kant-en-klaar maaltijden, salades en een enorm assortiment aan taarten, zeker dertig verschillende soorten, de één nog mooier opgemaakt dan de ander. Van de week stonden we in zo’n supergrote supermarkt en daar zagen we een lange rij mensen bij een toonbank staan wachten. Het bleek dat de verse zalm in de aanbieding was, € 3,99 per kilo en de meeste zalmen waren tussen de 2,5 en 3,5 kilo. Dus ze hadden voor rond een tientje een enorme zalm (of twee, of drie, of vier), uiteraard met kop en staart er nog aan. Bij mij lopen de rillingen dan al over mijn rug, want het idee alleen al dat je zo’n kop eraf moet snijden en die oogjes die je dan aankijken en dan, als je het beest van al het oneetbare materiaal hebt ontdaan, loop je ook nog het risico dat je tijdens het eten graten in je mond krijgt….. brrrrr, niks voor mij, geef mij maar een lekker stukje zalmfilet……….

Vrijdag 20 juli 2012

Route: Parnu, Lihula, Virtsu, Kuresaare. Totaal 186 km.
Zon op: 4.57 uur
Zon onder: 22.16 uur

Vanochtend zijn we op weg gegaan naar Saaremaa, een eiland aan de westkust van Estland met prachtige natuur, kronkelige weggetjes, geen industrie en het belangrijkste van alles GEEN HEUVELS! We slepen nu al ruim zes weken de fietsen mee en we hebben ze tot nu toe slechts vijf keer gebruikt om naar een stad te fietsen, in totaal zo’n zestig km, dat schiet niet echt op. We gaan hier de komende paar dagen verandering in brengen.

We hebben vandaag wat problemen gehad met het vinden van een camping. De eerste was veelbelovend, want hij hoorde bij een Spa Hotel. Toen ik echter voor drie nachten betaald had, hoorde ik dat er geen douche was voor de campinggasten! Ik heb toen mijn geld maar weer teruggevraagd, wat lastig was, want ik had met een creditcard betaald. De tweede camping was helemaal afgehuurd voor een privéfeest, maar de derde was helemaal top; tot nu toe de mooiste die we gehad hebben in Estland. 

Dit weekend is er hier op de camping een congres van negentig Estlandse vrouwen over het behoud van hun cultuur en vanavond werden er volksliederen gezongen rond het kampvuur; heel bijzonder! Ik kreeg ook de teksten in mijn handen gedrukt, dus ik heb mijn Ests maar wat opgehaald ;)

Donderdag 19 juli 2012

Route: Tartu, Viljandi, Parnu. Totaal 180 km.
Zon op: 4.45 uur
Zon onder: 22.11 uur

Het was prachtig weer vandaag en we hebben er een relaxt dagje van gemaakt. We zijn op ons dooie gemak door het landschap getrokken en hebben in Viljandi een mooie wandeling gemaakt langs de ruïnes van (weer) een middeleeuws kasteel. Dit kasteel was in een zeer ernstige staat van verval, maar daar werd wel wat aan gedaan. De stenen werden weer vastgeplakt met leem en dit werd dan weer gladgestreken met een klein nat kwastje; een monnikenwerk!

We hebben in dit stadje ook uitgebreid (warm) geluncht voor de onvoorstelbaar lage prijs van €15,00 inclusief frisdrank en koffie!

We vinden wel steeds bijzondere kampeerplekjes. Gisteren stonden we in een achtertuin van een huis en vandaag belandden we per ongeluk op een “camping” op het veldje van een kanovereniging. Het ligt prachtig langs een brede rivier en het uitzicht op  de training van misschien wel het Estlands Olympisch Team (als dat überhaupt bestaat) maakte het tot een belevenis, want de training ging er behoorlijk fanatiek aan toe! Toen we ’s avonds nog een wandeling in de omgeving maakten, kwamen we langs de camping waar we eigenlijk eerder die middag naar op zoek waren geweest en wat waren we blij dat we die niet gevonden hadden. Het was bom- en bomvol en eigenlijk nog erger dan de Tallinn City Camping waar we van de week stonden en dat wil wat zeggen!

Woensdag 18 juli 2012

Route: Toila, Jöhvi, Kuremäe,Tartu. Totaal 169 km.
Zon op: 4.34 uur
Zon onder: 22.04 uur

Vandaag hebben we in Kuremäe de prachtige kathedraal en het klooster van Pühtitsa bezocht. Het klooster is gebouwd op de plaats waar in de 16^e eeuw een boer een verschijning van de Heilige Maagd zag. Het is het enige oosters-orthodox klooster in de Baltische Staten. Er wonen nog zo’n 100 nonnen die op het land en in de tuinen van het klooster werken en iconen en andere religieuze voorwerpen maken. Je betreedt daar echt een andere wereld. Ik denk dat de bezoekers allemaal orthodox zijn, want ze zijn tot tranen toe geroerd als ze de kathedraal betreden. Alle vrouwen hebben óf een sjaal om, of ze hebben er een bij zich om hun haar te bedekken als ze naar binnen gaan. Ja en daar sta je dan in je spijkerbroek met je fleecejack met (gelukkig) een capuchon. Die heb ik toen maar opgezet, ik weet niet of dat voldoende was, of dat het misschien nog oneerbiediger was, heren moesten nl. hun hoed afzetten. Maar goed, mijn bedoeling was goed en ik ben niet weggestuurd.

Toen we in Tartu bij de VVV het adres van een camping vroegen, kregen we er twee. We gingen naar de dichtstbijzijnde, maar konden geen camping vinden want we zaten midden in een woonwijk. We bleken echter wel goed te zitten, want de camping was gewoon in de achtertuin van een woning! Er stond al een camper, maar wij pasten er nog wel bij met dat kleintje van ons. Dit is toch grappig?

Dinsdag 17 juli 2012

Route: Rakvere, Toila, Sillamaë, Toila. Totaal 139 km.
Zon op: 4.21 uur
Zon onder: 22.10 uur

We zijn vandaag verder getrokken langs de noordkust en hebben weer een middeleeuws kasteel bezocht. Was het kasteel dat we vorige week in Finland bezochten een echt kijkje in de geschiedenis voor volwassenen, dit kasteel was meer gericht op kinderen met middeleeuwse ridders, het afschieten van een kanon waarbij kinderen mochten meehelpen het stro in het kanon te stoppen, enz. enz.

We zijn vandaag doorgereden tot bijna aan de Russische grens. Het stadje Sillamaë geeft nog een goed beeld van het leven onder Russisch bewind dat tot 1991 geduurd heeft.  We zien weer de lelijke grijze flatgebouwen, maar sommige zien er ook al veel beter uit omdat ze nu een vrolijk kleurtje hebben gekregen. 

Van de mensen die hier in het oosten van Estland wonen spreekt ruim 90% Russisch; ze hebben het gevoel niet bij Estland te horen maar ook niet bij Rusland. Sinds 2004 hoort Estland bij de Europese Unie en begin vorig jaar is ook de euro ingevoerd. Wij wisten dat niet, want in alle informatie die wij hadden over de Baltische Staten staat nog dat ze hier nog met de Estlandse kroon betalen die ongeveer 6 eurocent waard is. Alles is hier ook nog dubbel geprijsd. De prijzen liggen lager dan in Nederland, maar niet veel. De benzine is hier € 1,31 voor zowel super als diesel en brood is goedkoop met ongeveer € 0,50. 

Maandag 16 juli 2012

Route: Tallinn, Loksa, Kasmü, Altja, Rakvere. Totaal 180 km.
Zon op: 4.23 uur
Zon onder: 22.16 uur

Vanmorgen hebben we Tallinn verlaten; wat hebben we ervan genoten (de camping buiten beschouwing gelaten, maar dat hadden jullie vast al begrepen). Toen we de stad verlieten, reden we nog door een voormalig Russische woonwijk. Honderden grauwe, grijze flatgebouwen die nog  steeds bewoond worden; wat een troosteloze aanblik was dat!

De tocht voerde ons vandaag oostwaarts langs de noordkust van Estland door een heel afwisselend landschap; moerasland, bossen, zee, gezellige dorpjes met soms ineens weer zo’n grauw fabrieks- of flatgebouw. Bij Altja, een oud vissersdorpje, hebben we een boswandeling gemaakt met als bijzonderheid dat we op een gegeven moment op het strand liepen met aan onze linkerkant het bos en aan onze rechterkant de zee.

In Rakvere waren we gelukkig nog net voor de sluitingstijd van vijf uur bij de VVV (we zijn eigenwijs en hebben nog steeds onze horloges op de Nederlandse tijd staan) om te vragen waar we een camping konden vinden, want die liggen hier in Estland niet voor het oprapen. We staan nu op een schattig en erg schoon  campinkje. Gelukkig was de stadscamping van Tallinn niet de standaard voor de rest van Estland en dat voor slechts dertien euro! 

Zondag 15 juli 2012, Tallinn

Erg jammer voor ons bezoek aan Tallinn, want het weer was erg slecht vandaag, maar tussen de buien door hebben we toch een goede indruk van deze prachtige stad gekregen. We zijn in elk geval erg blij dat we gisteravond al geweest zijn, want toen was het nog prachtig weer en hebben we de stad op zijn mooist gezien.

Het middeleeuwse centrum ligt op een heuvel en heeft veel smalle bochtige straatjes die geplaveid zijn met  kinderhoofdjes. Je moet echt wandelschoenen aan, want met teenslippers kom je niet ver. We hebben onze ogen uitgekeken naar alle prachtig bewaard gebleven gebouwen, zoals het kasteel, de Russisch-orthodoxe kathedraal, het parlementsgebouw en de stadsmuur. Net als in elke toeristische plaats vind je tientallen souvenirwinkeltjes met allemaal dezelfde souvenirs, maar hier in Tallinn zijn ook veel kunstwinkeltjes waar je de prachtigste wandkleden, decoraties van glas-in-lood en keramiek kon kopen. Helaas waren de prijzen van deze artikelen zó waanzinnig hoog, dat ik me toch maar heb ingehouden. Misschien vind ik nog iets in een minder toeristische stad waar de prijzen redelijker zijn, want ik moet natuurlijk wel een mooie herinnering aan deze landen hebben.

We waren van plan om vanavond in een restaurantje te gaan eten, maar toen we om een uur of half drie uitgeput een horecagelegenheid binnengingen om even een broodje of iets dergelijks te gaan eten, kregen we voor € 12,95 zó’n uitgebreide tapasschotel voor twee personen (!), dat we daarna besloten om ons dinertje maar tot morgen uit te stellen! 

Zaterdag 14 juli 2012

Route: Helsinki, Tallinn (Estland). Gereden 34 km. Gevaren 80 km.
Zon op: 4.26 uur
Zon onder: 22.26 uur

We zitten in Estland. Vandaag zijn we met de Vikingline naar dit Baltische land gevaren. De overtocht duurde slechts twee uur, maar met al het wachten vóórdat we in Helsinki op de boot konden en de eeuwigheid die het duurde voordat we het haventerrein in Tallinn af konden rijden, zijn we zo ongeveer de hele dag zoet geweest. Vanaf de boot konden hadden we een mooi uitzicht over de oude stad van Tallinn, dat een enorm contrast vormt met de wolkenkrabbers die links van de oude stad liggen. Twee totaal verschillende werelden, slechts 500 meter van elkaar verwijderd.

We vonden een kampeerplek op de Tallinn City Camping, zo’n vier kilometer buiten het centrum. Was de stadscamping in Helsinki afschuwelijk, deze camping is vele malen erger! In Helsinki waren de plekken klein, maar verder was alles prima in orde. Hier zijn de meest basale faciliteiten van een camping ver te zoeken. Eigenlijk is het een camperplaats met toiletten en douches. Maar die zijn ongelofelijk smerig en dan durven ze ook nog 22 euro per nacht te vragen. We hopen maar dat deze camping niet de maatstaf is van alle campings in de Baltische landen, want dan staat ons nog wat te wachten! We blijven in elk geval twee dagen op deze “camping” staan, want we willen de prachtige stad bezoeken en gebruik gaan maken van de (betaalbare) terrasjes en restaurantjes die Tallinn rijk is, want die hebben we in Scandinavië wel erg gemist!

Vanavond na het eten hebben we alvast een voorproefje van ons bezoek aan Tallinn genomen. Fietsend langs de Finse Golf (heerlijk, geen heuvels ;)), waren we in no time in het centrum. Het was er erg gezellig, want het was zaterdagavond en dus uitgaansavond met veel muzikanten op straat; er heerste een hele prettige, ontspannen sfeer. Ook opvallend is het “grote” aantal Nederlanders dat we vandaag zijn tegengekomen; zeker een stuk of tien en dat is 500% meer dan in vijfeneenhalve week Scandinavië! 

Vrijdag 13 juli 2012. Helsinki

Wat hebben we een goed gebruik gemaakt van onze driedaagse kaart voor het openbaar vervoer. Drie dagen met de metro van de camping naar het centrum van Helsinki, gisteren met de boot naar het fort Suomenlinna en vandaag hebben we met de tram een sightseeingtour gemaakt door het centrum om de stukken van de stad die we nog niet gezien hadden, alsnog te bezoeken. Onbegrijpelijk dat dit kan voor 14 euro per persoon. Zo maak je het openbaar vervoer aantrekkelijk voor zowel de eigen inwoners als de toeristen. Daar kan Nederland nog iets van leren!

Het hoogtepunt vandaag was ons bezoek aan de Temppeliaukio Kerk. Deze moderne ronde kerk is half in een rots gebouwd en de stukken steen die daarbij zijn vrijgekomen zijn verwerkt in de bouw. Het ronde houten dak lijkt te zweven omdat er een glaswand zit tussen de rotsige wanden en het dak. Hierdoor ontstaat er ook een bijzondere lichtval in de kerk. Toen wij er waren, speelde er een pianist waardoor het leek alsof we in een concert beland waren. Dit was zo’n moment waarvan ik nu al weet dat ik dat nooit meer vergeet; een ontroerend mooie ervaring.

Morgenochtend verlaten we Scandinavië en gaan we met de boot naar Estland. We zijn erg benieuwd hoe het daar zal zijn. Als we weer een internetverbinding hebben, krijgen jullie weer een update. 

Donderdag 12 juli 2012. Helsinki

Vandaag zijn we naar Suomenlinna geweest. Dit fort staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco en is gebouwd op zes eilandjes voor de kust van Helsinki. Het is een militair verdedigingsfort geweest voor achtereenvolgens Zweden, Rusland en Finland. In 1748 werd door Zweden een begin gemaakt met de bouw en in 1788 diende het als basis voor Zweden in de strijd tegen Rusland. In 1808 veroverde Rusland het en stationeerde er een garnizoen tot de Russische Revolutie in 1917. In de Tweede Wereldoorlog heeft het fort ook nog dienst gedaan als militaire basis voor Finland.

We hebben een mooie wandeling over het fort gemaakt. Er is van alles te zien op het eiland, zoals een vestingwal, garnizoensgebouwen, kanonnen, een museum, een bezoekerscentrum, een kerk die gelijk dienst doet als vuurtoren en de nodige restaurantjes en cafés. Bovendien heb je vanaf het fort een mooi uitzicht op de skyline van Helsinki met als blikvangers de kathedraal en de Russisch-orthodoxe kerk met de gouden ornamenten op hun torens. 

Woensdag 11 juli 2012. Helsinki

Vandaag hebben we onze eerste dag sightseeing in Helsinki gedaan. Dit jaar is het de 200^ste verjaardag van Helsinki als hoofdstad van Finland en dit jaar is de stad ook de World Design Capital. Dit betekent dat er allerlei festiviteiten en tentoonstellingen zijn die hiermee te maken hebben. We hebben deze eerste dag voornamelijk gebruikt om een rondje historisch centrum te doen en tegelijkertijd de belangrijkste gebouwen te bezichtigen, zoals de kathedraal, de Russisch-orthodoxe kerk en het oude marktgebouw waar nu allerlei Finse levensmiddelen verkocht worden en  veel restaurantjes gevestigd zijn. We hebben ook een filmmuseum bezocht waar (internationale) films vertoond werden die in Helsinki zijn opgenomen tussen 1930 en 1960. Het museum is ingericht als een bioscoop uit die tijd, veel rood pluche en er zijn ook allerlei  rekwisieten uit die films te bezichtigen. Erg leuk om te zien. De temperatuur was trouwens perfect voor een dagje sightseeing; 19 graden en bewolkt.

De rit naar het centrum ging trouwens perfect met de metro. Vanmorgen hebben we voor slechts 14 euro p.p. een kaart voor het openbaar vervoer gekocht die drie dagen geldig is. We kunnen hiermee met de metro, de tram, de bus en morgen ook nog met de boot naar Suomenlinna. Dit is een maritiem fort dat voor de kust van Helsinki ligt. Ons campertje blijft lekker op zijn plek op de camping en we hoeven geen (betaalde) parkeerplaats te zoeken, ideaal!

Dinsdag 10 juli 2012

Route: Kouvola, Porvoo, Helsinki. Totaal 185 km.
Zon op: 4.10 uur
Zon onder: 22.38 uur

Vandaag hebben we onze laatste lange rit in Finland gemaakt. Onderweg naar Helsinki hebben we het kunstenaarsstadje Porvoo bezocht. Dit stadje heeft een prachtige oude binnenstad met houten huizen in diverse kleuren, een aantal kunstgaleries en een mooie kerk.

Hierna gingen we op weg naar Helsinki met als eerste doelstelling een boot naar Tallinn in Estland te boeken. We hadden in Nederland wel geïnformeerd naar een overtocht, maar omdat we niet wisten wanneer we precies in Helsinki zouden zijn, wilden we niets reserveren. Ons motto “vakantie is voor ons vrijheid”, houdt een zekere mate van onzekerheid in, dus maanden van tevoren een boot boeken zit er voor ons niet in. Maar goed, het leven bestaat uit keuzes maken en dit is die van ons. Maar alles zat mee; binnen een uur hadden we een ferrymaatschappij gevonden die op Tallinn vaart en hadden we een boot gereserveerd voor a.s. zaterdag 11.30 uur Finse tijd, dus 10.30 uur voor ons.

Hierna  gingen we op zoek naar een camping die we zo’n 10 km buiten Helsinki vonden. Je kunt je niet voorstellen dat wij ooit op zo’n afschuwelijke camping zouden gaan staan. Het is een prima camping hoor, met keurig schoon sanitair en alle benodigde faciliteiten , maar de caravans en campers staan pal naast elkaar met precies genoeg ruimte om twee stoeltjes en een tafeltje neer te zetten. Maar ja, deze camping heeft wel als voordeel dat hij naast een  metrostation ligt zodat we binnen 20 minuten midden in het centrum van Helsinki staan en dat is niet verkeerd! De komende drie dagen zullen we hier dus te vinden zijn. 

Maandag 9 juli 2012

Route: Savonlinna, Mikkeli, Kouvola. Totaal 251 km.
Zon op: 3.55 uur
Zon onder: 22.40 uur

Onze maandagse pechgevallen bleken in het kader van “drie keer is scheepsrecht” te vallen, want vandaag zijn we zonder kleerscheuren doorgekomen!

Vandaag hebben we niet veel bijzonders gedaan, daarom wil ik iets vertellen over de  Finse taal. Het Zweeds, Noors en Deens is niet te verstaan, maar als je die talen fonetisch leest, is het redelijk te begrijpen. Het Fins is een heel ander verhaal. Onderweg zijn er slechts vijf woorden die je begrijpt, nl.: hotelli, posti, grilli, kioski en apteekki. Alle andere woorden die je op borden tegenkomt, zijn volslagen onbegrijpelijk. Het heeft dagen geduurd voordat we begrepen dat elke stad wel degelijk een centrum had, want we kwamen wel regelmatig borden met “Keskusta” tegen, maar we dachten dat dit de tweede stad van Finland was na Helsinki, want we kwamen dat bord wel erg vaak tegen! Wat denk je van “Moniviljaviipaleet Täysjyväviljasta”; dit staat op de zak van het brood. In de keuken van een camping kwam ik de volgende tekst tegen:” Ruokatavaroiden Säilytys Keittokatoksessa Kielletty”. Ik nam aan dat het zoiets betekent als: “Wilt u de keuken na gebruik netjes achterlaten?”, maar ik kan me hier ernstig in vergissen. Ik ben benieuwd wat we in de Baltische Staten en Polen allemaal op taalgebied zullen meemaken (of missen). Wordt vervolgd………….. 

Zondag 8 juli 2012

Geen route, want we zijn op dezelfde camping gebleven.
Zon op: 3.33 uur
Zon onder: 22.45 uur

Het is toch de fiets geworden! Ik wilde me niet laten kennen en het was eigenlijk te gek om dat kleine stukje met de auto te doen. Ik merkte vandaag dat de hellingen al makkelijker gingen dan gisteren, alhoewel ik sommige nog wel lopend deed.

De bezichtiging van het kasteel en de rondleiding door een Engelstalige gids waren absoluut de moeite waard. In dit middeleeuwse kasteel was ook een tentoonstelling van orthodoxe kunstwerken, schitterend! 

Hierna hebben we nog het museum van Savonlinna bezocht. In dit museum was niet alleen een tentoonstelling van het zware leven in de vorige eeuwen, zoals je vaak in dit soort musea ziet, maar er was ook een tentoonstelling van het werk van een glaskunstenares die zelf ook aanwezig was. De kunstwerken waren bijzonder, evenals de prijs! Bedragen van rond de 15.000 euro waren geen uitzondering. Helaas mocht je niet fotograferen, want anders had ik jullie een foto kunnen laten zien. De kunstenares deed erg haar best om ons iets te verkopen, maar helaas, ons campertje is te klein.

We zitten nu zó zuidelijk (zo’n 350 km boven Helsinki), dat het’s avonds rond een uur of elf begint te schemeren. 

Zaterdag 7 juli 2012

Route: Liperi, Savonlinna
Zon op:  3.31 uur
Zon onder:  22.47 uur

Met pijn in ons hart hebben we onze vrije kampeerplek achtergelaten. Op weg naar Savonlinna, waar het oudste middeleeuwse kasteel van Scandinavië staat. We hadden er al veel over gelezen en waren erg nieuwsgierig. Om half twaalf waren we al op een camping, zo’n acht kilometer buiten de stad. We hadden dus nog tijd genoeg om op de fiets naar het stadje te gaan. Acht kilometer in Savonlinna staat echter qua inspanning (voor mij) gelijk aan 80 kilometer in Nederland! Mijn hemel, toen ik alleen nog maar de camping af was, dacht ik al dat ik er in bleef. Een helling van zo’n 12, 13% benam me letterlijk de adem en ik moest afstappen en de heuvel verder oplopen! Voordat we het stadje bereikt hadden, gebeurde me dit nog een paar keer en ik wist het toen weer zeker: voor mij geen fietsvakanties in andere landen dan Nederland!!!!!!!!!!!!! Oké, de hellingen naar beneden waren een beloning, want snelheden van ruim 40 km per uur waren geen uitzondering en dat vind ik dan ook weer eng!

In Savonlinna hebben we vandaag een sightseeingtour in een rondvaartboot gemaakt (hoe diep kun je toeristisch gezien zinken?) en hebben we het kasteel al aan de buitenkant kunnen bewonderen en morgen gaan we het kasteel in, alhoewel ik nog niet weet of we weer met de fiets gaan of dat we de camper zullen aanslingeren.

Vrijdag 6 juli 2012

Route: Nurmes, Lieksa, Eno, Joensuu, Liperi. Totaal 199 km.
Zon op: 3.19 uur
Zon onder: 22.55 uur

De volgende plaats die we aan wilden doen was Joensuu. Daar hebben we een Arts en Craftscentrum bezocht. Dit is een kunstcentrum waar allerlei plaatselijke kunstenaars een klein ateliertje hebben en waar zij bezig zijn met het vervaardigen van hun werk zoals geweven vloerkleden, sieraden, gebreide en gehaakte kleding, enz. enz. Erg leuk!

Aan het eind van de middag vonden we voor het eerst in Finland een vrij kampeerplekje gelegen aan een meer. In Zweden en Noorwegen is het heel makkelijk om een vrije plek te vinden, maar Finland is dan wel het land van de duizend meren, maar helaas kun je niet bij die meren komen want er staan bomen voor en nog eens bomen en wat zijn dat? Ja hoor, bomen! Maar nu was het dus gelukt en wat voor een plek, de mooiste tot nu toe! Het was nog steeds prachtig weer en we zaten heerlijk te genieten in het zonnetje. We hebben gebarbecued en een kampvuurtje gestookt. Om half vier  ’s nachts werden we wakker van het zonnetje dat recht in de camper scheen. We hebben toen  de schuifdeur open gezet en de rest van de nacht in de open lucht gedommeld met uitzicht op het meer. Geen last van muggen, want we zijn volgens mij het muggenarme deel van Scandinavië binnengetreden. Erg fijn!

Donderdag 5 juli 2012

Geen route; we zijn een dag op dezelfde camping gebleven.
Zon op: 3.00 uur
Zon onder: 23.14 uur

We hebben vandaag een heerlijk lummeldagje gehouden. Het was, net als gisteren, weer een prachtige dag, 25 graden en een heerlijk zonnetje. We hebben een mooie wandeling gemaakt naar het nabijgelegen “Bombadorp”. Jegor Bomba was een boer die in 1855 voor zijn enige zoon Dimitri een reusachtig groot huis bouwde. Het huis bestond uit dikke ronde palen en was ongeveer 25 meter lang en 10 meter breed. Hij gebruikte alleen een bijl en niet één spijker of ander stuk metaal. Alle verbindingen werden gemaakt van hout. Toen Dimitri in 1915 overleed, werd het huis afgebroken en de palen verdeeld onder zijn vijf zoons.. Drie van hen bouwden van hun deel palen een eigen huis. Het huidige Bombadorp is een toeristische trekpleister geworden met uiteraard een aantal Bombahuizen, een hotel, een restaurant,  appartementen, een zwembad en een markt(je).

Het wordt trouwens nog steeds niet donker ’s nachts, het schemert zelfs niet eens, ondanks dat volgens mijn gps de zon nu toch ruim drie uur onder zou zijn. Waarschijnlijk blijft hij zó vlak onder de horizon, dat het nog geen invloed heeft op het daglicht. 

Woensdag 4 juli 2012

Route: Suomussalmi, Kuhmo, Nurmes. Totaal 245 km.
Zon op: 2.30 uur
Zon onder: 23.46 uur

Vanmorgen waren we van plan om een kasteel en een klooster te bezoeken. Plannen maken is leuk, maar ze spontaan wijzigen is nog veel leuker. Eerst kwamen we een heel bijzonder oorlogsmonument tegen, een enorm terrein vol met grote keien. Onze nieuwsgierigheid was gewekt en het bleek een monument te zijn ter nagedachtenis aan de Winteroorlog die van november 1939 tot januari 1940 hier uitgevochten werd. Het Russische leger was Finland binnengevallen en in 105 dagen zijn er toen duizenden doden gevallen. De keien symboliseren de slachtoffers en in het midden van dit terrein staat een toren met 105 klokken, voor elke dag van die oorlog één, die zachtjes in de wind klingelen. Heel erg indrukwekkend!

’s Middags kwamen we een bord tegen waarop  een berensafari werd aangekondigd. Dat leek ons wel wat! We moesten een behoorlijk eind van onze geplande route af, maar dat hadden we er wel voor over, want als we dan geen eland tegenkomen, dan maar een beer, toch? We hebben het uiteindelijk toch maar niet gedaan, want we zouden een hele nacht in een observatiehut moeten zitten in de hoop dat er een beer bereid zou zijn om zich te laten zien. Nu weet ik 100% zeker dat ik echt niet een hele nacht wakker kan blijven en als ik dan ook nog vertel dat dit geintje 190 euro per persoon zou kosten, dan begrijpen jullie wel waar ik voor 380 euro liever de nacht doorbreng. Inderdaad, in een hotel met bubbelbad, een bed van 2,5 meter en roomservice! Ik zet daar dan wel een dvd’tje op met een natuurfilm over wilde beren, want dan weet ik ook nog eens zeker dat ik ze zal zien.......

Dinsdag 3 juli 2012

Route: Kuusamo, Suomussalmi. Totaal 177 km
Zon op: 1.46 uur
Zon onder: 23.48 uur

We kunnen weer met verlichting aan rijden en onze reis vervolgen. Gisteren had de VW-garage een lichtschakelaar voor ons besteld en zoals beloofd konden we die vanmiddag om 13.00 uur ophalen. Het is prachtig weer en we kunnen er ook van genieten, want de muggen blijven weg omdat het ook waait en daar hebben ze een hekel aan.

Onderweg komen we weer bermen vol met lupines tegen. Een week of drie geleden zagen we ze ook in Zweden en toen wilde ik ze fotograferen, maar dat stelde ik steeds maar uit met het idee dat we nog tijd genoeg hadden. Van uitstel kwam echter afstel, want op een gegeven moment waren we zo noordelijk dat er nog helemaal geen lupines in bloei stonden! De seizoenen lopen hier vanwege de koude winters nogal achter. Helaas geen lupines op de foto en al helemaal geen zaad dat ik mee wilde nemen naar Nederland. Gelukkig kreeg ik van Hetty (de vorige eigenares van onze camper en nu de eigenares van de camping Jannesland in Stöde) een zakje lupinezaad mee. Maar nu we weer wat zuidelijker zitten, en zelfs nog later in het jaar, komen we deze mooie bloemen weer tegen! We zien ook seringenbomen in bloei en het is al juli! 

Maandag 2 juli 2012

Route: Kusaamo, Ruka, Kuusamo. Totaal: 67 km
Zon op:  1.42 uur
Zon onder: 00.31 uur

Jullie mogen één keer raden waar wij vanmorgen (de derde van de vier maandagochtenden) zaten. Inderdaad, bij een garage! Je gelooft het niet, maar we hadden het weekend weer een pechgevalletje. Niet heel erg ernstig; we konden wel gewoon rijden, maar de schakelaar van de koplampen deed het niet meer. Op zich zou dit geen probleem zijn, want het wordt niet donker, maar hier in Finland is het verplicht altijd met je lichten aan te rijden. Dus vanmorgen eerst maar op zoek naar een Volkswagengarage. Gelukkig was er een in Kuusamo en zij hebben zo’n schakelaar voor ons besteld. Morgen wordt die al geleverd, dus na twaalf uur kunnen we er heen en wordt de schakelaar gemonteerd.

We zijn in heel Finland nog geen politie tegengekomen, maar voor de zekerheid zijn we toch maar in de buurt gebleven en hebben de toerist uitgehangen. Vlakbij Kuusamo was een huskyfarm met 200 husky’s. Hier zijn we een kijkje gaan nemen. Erg leuk, vooral de pups waren schattig! Wij hadden altijd gedacht dat alle husky’s grijs waren met blauwe ogen, maar vandaag hebben we toch wel heel erg veel verschillende gezien. Sommige leken gewoon op een labrador, misschien zijn het ook wel kruisingen met andere honden, maar in elk geval leuk om eens te zien.

Zondag 1 juli 2012

Route: Oulanka, Kuusamo. Totaal 123 km.
Zon op: 1.38 uur
Zon onder: 00.35 uur

Vanmorgen zijn we naar de Oulanka Canyon gereden, waar je een hele mooie wandeling kon maken volgens het foldertje dat we in het bezoekerscentrum hadden gekregen. Het klopte, het was een erg mooie route met spectaculaire uitzichten over de kloof waar je tussendoor de woeste rivier zag stromen. Ik heb vandaag voor het eerst met mijn muggenhoed gelopen. Het ziet er niet uit, maar zonder is absoluut geen doen. Als je loopt gaat het nog wel, maar zodra je stilstaat, zijn je hoofd en handen een soort landingsbaan voor muggen!  Het was een wandeling met veel klimmen en dalen, maar ik begin geloof ik toch een betere conditie te krijgen, want een pauze zat er niet in, want Ton wil niet zo’n muggenhoed, die moest het alleen met zijn capuchon doen. Het is trouwens wel benauwd lopen met dat gaas voor je gezicht, zeker als je aan het klimmen bent. Mijn bril besloeg zelfs af en toe; maar hier in Finland zal ik hem in het vervolg altijd bij me hebben!

Zaterdag 30 juni 2012

Geen route vandaag, op dezelfde camping gebleven.
Zon op: 1.05 uur
Zon onder: 1.07 uur

Vandaag hebben we een schitterende wandeling gemaakt. We liepen door een mooi landschap met prachtige vergezichten, spectaculaire stroomversnellingen, maar helaas heeft er nog steeds geen eland ons pad gekruist. De enige dieren die we vandaag hebben gezien waren rendieren en muggen, muggen en nog eens muggen. We zouden echt niet in Finland willen en kunnen wonen. ’s Winters is het er verschrikkelijk koud en donker en ’s zomers is het wel 24 uur per dag licht, maar je kunt er niet van genieten, want de muggen zorgen ervoor dat je niet buiten kunt vertoeven. We hopen dat als we nog zuidelijker komen, deze insecten wat minder talrijk voor zullen komen, want ze drukken wel een stempel op onze vakantie!

We zijn inmiddels wat zuidelijker en weer op de Poolcirkel beland. Dit is gelijk weer te merken aan de zonsop- en zonsondergangstijden. De streepjes op mijn gps zijn weer “tijden” geworden. Aan deze tijden te zien, lijkt het alsof de zon maar twee minuten op is, maar in werkelijkheid moet je daar dus 24 uur bij optellen. De zon gaat op om 1.05 uur ’s nachts op en hij gaat 24 uur en twee minuten later onder om 1.07 uur. Vannacht heb ik niet zo best geslapen en ik heb de hele nacht de zon zien schijnen. We blijven het een bizar interessant verschijnsel vinden, waar we nog steeds van onder de indruk zijn.