Vandaag zijn we in het derde Baltische land, Litouwen, aangekomen.
We passeerden weer zo’n grauwe, haveloze, verlaten grenspost, waar je met een beetje
fantasie de Sovjetsoldaten ziet rondlopen.
De auto heeft vandaag wel weer zijn portie hobbels gehad,
dat hij nog niet uit elkaar valt, mag een wonder heten, alhoewel veel
doorgaande wegen van een verse laag asfalt voorzien zijn of worden. Ja, we
hebben de afgelopen drie weken al veel plezier gehad van ons belastinggeld,
want de meeste van deze wegen worden aangelegd met steun van de Europese Unie.
Als ze nu ook nog de bewegwijzering gaan aanpakken, dan hoeven we niet zo vaak te
keren. Het is niet alleen het ontbreken van de meest essentiële informatie,
maar als ze die informatie überhaupt aangeven, dan moet je nog begrijpen wat ze
bedoelen. Als er bv. Een camping wordt aangekondigd en op dat bord staat een
pijl naar rechts en 800 meter, dan neem je aan dat je over 800 meter naar
rechts moet en dat er dan verdere informatie over de te volgen richting komt.
Nee hoor, het is de bedoeling dat je keihard boven op je rem gaat staan, want
dit bord staat ongeveer op de hoek waarop je naar rechts moet. De camping bevindt
zich nl. 800 meter verder op die weg naar rechts. We weten het nu inmiddels,
maar je kunt je voorstellen hoe vaak wij al hebben moeten keren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten