19 - 22 oktober 2013

Route: Charny, Sens, Reims, Rethel, Beauraing, Ave-et-Auffe, Brussel, Antwerpen, Breda, Gouda. Totaal 648 km.

De vakantie zit er op. We hebben het geweldig gehad; veel gezien, veel gedaan maar té weinig gelopen. De camper heeft het fantastisch gedaan, we hebben geen garage van binnen gezien en hij sjeesde zonder problemen elke berg op. Niet dat hij met 70 km per uur omhoog ging hoor, maar we reden niet meer vooraan de file….. De afgelopen dagen zijn we op ons dooie gemak Frankrijk en België doorgetuft. Het weer bleef mooi en zonnig, maar we konden wel zo langzamerhand aan de Nederlandse temperatuur gaan wennen; helaas geen 25 graden meer zoals in Spanje…..

We hebben de afgelopen maand op 23 campings of camperplaatsen gestaan, in totaal 5240 km gereden en de camper reed gemiddeld 1:14. In totaal hebben we 98,5 uur autogereden met een gemiddelde van 53 km per uur. Grappig hé, dat rekent onze nieuwe camper ook allemaal uit. Mijn statistiekentic houdt hier erg van! ;-)

Gisteravond hebben we ook alweer de vakantieplannen voor volgend jaar bedacht, want ja, je moet toch iets hebben om naar uit te kijken….. Na mijn vaders 91^ste verjaardag (19 mei) gaan we weer terug naar Polen om o.a. de steden Gdansk en Krakau te bezoeken die we vorig jaar hebben overgeslagen. Hierna gaan we Tsjechië in. We willen voor deze vakantie zo’n vier weken uittrekken. Dan gaan we ná de familiedag van de familie Smulders op 25 oktober 2014 de Zilverroute in Spanje rijden (langs de kust van Portugal naar het zuiden) om dan vóór Nina’s (tegen die tijd al vijfde!!) verjaardag op 19 december weer terug te zijn. Van de zomer gaan we dan af en toe een paar dagen met de camper weg om ergens in Nederland te gaan fietsen. Deze plannen kunnen nog honderd keer wijzigen hoor, dat doen we rustig een dag van te voren of zelfs nog onderweg, maar voorlopig houden we het hier even op.

Ik vond het weer erg leuk om onze vakantiebelevenissen met jullie te delen en ik hoop je de volgende vakantie weer op deze weblog terug te zien.

Groetjes,
Elly

Vrijdag 18 oktober 2013

Route: Gouzon, Bourges, La-Chapelle-d’Andillon, Chatillon-sur-Loire, Charny. Totaal 264 km.

Ik vrees dat we uit het warme zuiden in het koele noorden terecht zijn gekomen. Was het gisteren ’s ochtends wel koud en mistig, ’s middags werd het nog heerlijk zonnig en 22 graden. Vanmorgen was het mistig en slechts 3 graden en het grootste gedeelte van de dag werd het niet warmer dan 14 graden met een fris windje. Ton deed gelijk zijn winterkleren aan…. Aan het eind van de middag werd het gelukkig toch nog lekker warm, geen kortebroekenweer meer, maar we hebben tot een uurtje of zes heerlijk in het zonnetje zitten lezen! We hebben dus nog helemaal geen zin om naar Nederland te gaan, maar dat moet volgende week toch wel eens gaan gebeuren….. 

Donderdag 17 oktober 2013

Route: Naihlac, Hautefort, Limoges, Aubusson, Gouzon. Totaal 197 km.

In Hautefort, 4 km van de camperplaats, ligt een prachtig kasteel dat we vanmorgen wilden bezoeken. Maar we waren te vroeg, want in oktober zijn de openingstijden van 14.00 – 17.00 uur en wij waren er al om 9.45 uur. We waren gelukkig niet helemaal voor niets hierheen gegaan, want tegen het kasteel was een prachtig oud dorpje aangebouwd waar we toen een wandeling doorheen hebben gemaakt.

Voor het kasteel waren we te vroeg maar voor koffie weer te laat althans volgens de uitbater van de plaatselijke kroeg waar we om een uur of twaalf stopten om een kopje koffie te drinken. Hij vertelde ons dat dit niet meer kon. In eerste instantie begreep ik hem niet, maar hij bedoelde dat het inmiddels wijn- en/of biertijd was…. Inderdaad die hele tent liep vol en iedereen nam een alcoholische versnapering. Gelukkig kregen we toch nog koffie (voor alle duidelijkheid, het was twaalf uur ’s middags…….).
Vandaag ging onze prachtige tocht door de Limousin waar we net als gisteren  verschillende “streekproducten” tegenkwamen. Het begon met appelboomgaarden, toen heel veel Limousinkoeien en porseleinfabrieken.

We staan nu op een (gratis) camperplaats op het dorpsplein in het “centrum” van Gouzon. We hebben nog nooit op zo’n bijzondere plek gestaan en er is zelfs een gebouwtje met een toilet! Op  250 meter afstand is er een restaurantje zodat we vanavond heerlijk uit gaan eten! 

Woensdag 16 oktober 2013

Route: Parentis-en-Born, Langon, Bergerac, Perigieux, Naihlac. Totaal 260 km.

We zijn van ons plan afgestapt om via de Franse kust naar boven te trekken. We zaten in de streek Les Landes en daar werden we niet echt vrolijk van. Misschien zijn er best wel mooie stukken in dit gebied, maar ons reisdoel was Spanje en we hebben dus geen informatie over Frankrijk bij ons en deze streek was gewoonweg saai. We zijn daarom naar het oosten getrokken om eerst de Dordogne te doorkruisen. Wat een mooi gebied is dit zeg! Leuke dorpjes, mooie uitzichten en we hebben onderweg allerlei streekproducten verbouwd of gefokt zien worden; we begonnen met wijngaarden, daarna aardbeienkwekerijen, helaas gevolgd door tientallen billboards met “foie gras” en we nemen aan dat deze ganzen niet gefokt werden vanwege hun dons en veren….. en nu staan we te kamperen in een walnotenboomgaard. 

Dinsdag 15 oktober 2013

Route: Hondarribia, Biarritz, Tarnoz, Capbreton, Labouheyre, Parentis-en-Born. Totaal 203 km.

Op onze langzame terugtocht langs de kust van Frankrijk, begonnen we vanmorgen met een mooi uitzichtpunt langs de rotsige kust net over de grens. Mooi weer, zonnetje, met een Frans stokbroodje en een kopje koffie zittend op onze viskrukjes en genietend van het uitzicht. Gelukkig zagen we nog net voor we wegreden onze krukjes staan die we toen toch maar hebben meegenomen….. Slingerend door de Franse dorpjes gingen we in de buurt van Capbreton maar eens kijken in onze ACSI-campinggids waar we een camping zouden kunnen vinden en het was maar goed dat we dat bijtijds deden, want wat bleek nou, 90% van de campings was al half of eind september gesloten! We vonden er nog eentje die tot 31 oktober open was, maar die lag nog 108 km verder en nou niet bepaald langs de kust. Tot nu toe komt er dus nog weinig van onze plannen van een rustige terugtocht langs de kust, maar ja, we zijn flexibel. Morgen zien we wel weer……

Maandag 14 oktober 2013

Route: Bilbao, Eibar, Deba, San Sebastian, Hondarribia. Totaal 155 km.

Bilbao was ons verste reisdoel en nu zijn we begonnen aan onze (zéér langzame) terugtocht. We willen via de Franse kust rustig aan terug naar Nederland. Het ligt aan het weer hoelang we hierover gaan doen, want dat is nog steeds prachtig. Vandaag zijn we dus al om twee uur op een camperplaats aan een jachthaven met strand neergestreken. We zitten nu precies in de knik van de Golf van Biskaje op de grens van Spanje en Frankrijk. Aan de overkant van deze baai zien we Frankrijk liggen. Het was nog zó warm dat ik de zonnebrandcrème weer tevoorschijn heb gehaald. Vanavond was het zo’n lekkere zwoele zomeravond en zijn we naar het nabijgelegen stadje Hondarribia gelopen en hebben daar op een terrasje gezeten. Het mag voor ons nog wel even zo blijven……..

Zondag 13 oktober 2013

Route: Gorliz, Portogalete, Bilbao. Totaal 73 km.

Hoelang kun je doen over 73 km???? Nou, ik kan je vertellen dat dat héél lang kan duren. Gisteren deed ik nog een lofzang over de TomTom, maar daar ben ik wel van teruggekomen. Alhoewel het eigenlijk onze eigen (zuinige) schuld is….. We hebben de Europese kaart op ons navigatiesysteem nu ongeveer vier jaar en we krijgen wel steeds aanbiedingen van TomTom om nieuwe kaarten aan te schaffen, maar dat vinden we zonde, want ze doen het 90% van de tijd prima! Maar niet in de buurt van Bilbao, want we wilden naar een camperplaats maar er zijn hier in de buurt de afgelopen paar jaar waarschijnlijk zóveel nieuwe wegen aangelegd dat de TomTom ons doel niet kon vinden. Hij zal dan ook het heen-en-weer van zichzelf gekregen hebben, want hij bleef maar roepen dat we moesten proberen om te draaien………… Normaal vinken we de optie “vermijd snelwegen” aan, maar uiteindelijk hebben we de optie “snelste route” aangevinkt en kwamen we uiteindelijk op de camperplaats. Deze overnachtingsplek staat bovenop een berg en heeft een prachtig uitzicht over Bilbao. Toen we eindelijk de camperplek gevonden hadden zijn we snel met een bus die vlak voor de camperplaats stopte, naar de stad gegaan en hebben daar het Guggenheimmuseum bezocht. Het gebouw is prachtig, gemaakt van titanium en heeft prachtige vormen. We zijn minder enthousiast over de tentoongestelde museumstukken en waarom? We begrijpen deze kunst gewoon niet. Als je een stuk opgerold kippengaas ziet, waar twee stukken hout doorheen gestoken zijn en aan het bovenste stuk hout hangt een rode lap, dan kun je ons hiermee echt niet in vervoering brengen! Oké, dit was het minst tot de verbeelding sprekende stuk in de tentoonstelling want er waren ook kunstwerken van b.v. Andy Warhol, toch niet de minste kunstenaar, maar ik had de audio-uitleg nodig om het enigszins te waarderen. Ik heb het al eerder gezegd, we zijn cultuurbarbaren……

Voordat we vanmorgen aan onze monstertocht naar Bilbao begonnen, hebben we wel eerst nog in Portogalete een heel bijzondere hangbrug bekeken. We hadden er een foto van in een boekje gezien en dit bouwwerk sprak de techneut in Ton natuurlijk enorm aan. Er konden ongeveer acht auto’s tegelijk in een soort mandje aan katrollen naar de overkant getransporteerd worden. Erg ingenieus, zeker omdat deze brug is al sinds 1893 in gebruik is!

Zaterdag 12 oktober 2013

Route: San Sebastian, Zarautz, Deba, Lekeitio, Gernika-Lumo, Mungia, Plentzia, Gorliz. 

Totaal 151 km.

Vandaag zijn we langs de kust van de Golf van Biskaje van San Sebastian naar Gorliz,  boven Bilbao, gereden. Het was stralend mooi weer, maar het waaide erg hard, dus wat we vroeger op school leerde over de Golf van Biskaje klopt gelukkig. Het landschap is hier prachtig, na de heftige bergen van de Pyreneeën genoten we hier van de hoge heuvels met de Zwitsers aandoende chalets, het vriendelijke landschap maar wel met net zoveel haardspeldbochten per strekkende kilometer als in de Pyreneeën……

We hadden laatst op de (gesloten) camping in Espot al van de campingeigenares gehoord dat 12 oktober een feestdag was in Spanje, maar dat waren we inmiddels vergeten. Toen we echter boodschappen wilden gaan doen voor het weekend bleken alle winkels, inclusief de grote supermarkten, gesloten te zijn. Gelukkig vonden we in een dorpje nog wel een bakker en een piepklein kruidenierswinkeltje, waar we met veel moeite ingrediënten voor een macaronischotel bij elkaar wisten te sprokkelen. We waren toch wel nieuwsgierig wat voor feestdag het dan wel was, want van enige feeststemming was niets te merken. Google bracht het verlossende antwoord, op 12 oktober wordt in Spanje herdacht dat Columbus in 1492 Amerika ontdekte…… Ach ja, je moet maar een reden weten te bedenken om niet te hoeven werken! ;-)

De ACSI-campings uit de gids (16 euro per nacht in het voor- en naseizoen) zijn er niet in deze streek, daarom hebben we de TomTom maar naar een camping laten zoeken. Wat een geweldig apparaat is het toch! De temperatuur was inmiddels gestegen van een krappe 4 graden vanochtend tot een heerlijke 25 graden vanmiddag, zodat we weer in korte broek op deze mooie camping van het zonnetje konden genieten. 

Vrijdag 11 oktober 2013

San Sebastian of Donostia, zoals de Basken hun stad noemen, is werkelijk prachtig. We zijn vanaf de camperplaats in ongeveer drie kwartier naar de boulevard gelopen vanwaar we een mooi uitzicht hadden op het strand, La Concha,  met in de baai een eilandje. Aan het eind van de boulevard begint de oude stad met de prachtige kerk Santa Maria del Coro. Aan de noordoostkant van de baai ligt de berg Monte Urgull met bovenop een enorm Christusbeeld dat volgens mij een gsm-mast op zijn rug had wat ik nogal oneerbiedig vond, maar Ton  zei dat het een bliksemafleider was, oké dan maar…..  Ik voelde er eigenlijk weinig voor om helemaal naar boven te lopen, maar Ton ging wel en ik besloot om hem toch maar gezelschap te houden. Ik moet toegeven dat het absoluut de moeite waard was, het uitzicht over de stad was fenomenaal en bovenaan was er ook nog een interessant museum over de geschiedenis van San Sebastian. In het oude gedeelte van de stad bevinden zich ook nog tientallen gezellige restaurantjes en cafeetjes waar op de bar de heerlijkste tapas en pinxto’s staan uitgestald waar je dan een keuze uit moet maken. Voor Ton is dat niet zo moeilijk, als het maar zonder kaas is, maar voor mij is er een veel groter aanbod en als je dan toch je gewicht in de gaten moet houden, heb je een probleem…..... maar ach, we hebben toch weer zó lekker geluncht!!! 

Donderdag 10 oktober 2013

Route: Pamplona, Puente la Reina, Cirauqui, Estella, Beasain, San Sebastian. Totaal 175 km.

Een strakblauwe lucht, maar je merkt wel dat het najaar wordt. Vanmorgen was het fris, nauwelijks 7 graden, maar in de loop van de ochtend liep de temperatuur snel op naar een graad of 20. We vertrokken we naar het stadje Puente la Reina (alleen al voor de prachtige naam zou je er naartoe gaan) maar de middeleeuwse brug en de prachtige straat met gedecoreerde raam- en daklijsten maakten het ook zeer de moeite waard. In dit stadje komen twee pelgrimsroutes naar Santiago de Compostella bijeen en dat merkte je aan de aandacht die aan deze route wordt besteed. Veel winkeltjes spelen op een of andere manier op de route van de pelgrims in, maar de inventiefste vonden we de fysiotherapeut die sessies aan pelgrims aanbood! Hierna hebben we het tevens aan de pelgrimsroute liggende dorpje Cirauqui bezocht. We hebben nog niet eerder zoveel schilderachtige huisjes en straatjes in één dorpje gezien als hier! We vonden het dan ook een geweldig idee om op een pleintje in dit rustige dorpje te lunchen met ons ’s ochtends al gekochte stokbrood.  Het bleek echter dat één van de bewoners van dit dorpje waarschijnlijk een hondenkennel had! Wat zul je balen als je daar zo’n idyllisch huisje gekocht hebt en je zult de hele dag het geblaf van tientallen honden moeten aanhoren. Je huis is dan gewoon onverkoopbaar geworden!
We hebben inmiddels zóveel mooie dorpjes, steden, kloosters en kerken bezocht dat nog meer van dit soort plaatsen meer van hetzelfde zouden worden. Daarom besloten we om de omweg naar San Sebastian over te slaan en in één keer naar deze stad door te rijden. Morgen dus weer een stadsbezoek.

Woensdag 9 oktober 2013

We hebben een dagje sightseeing gedaan in Pamplona. We zijn met de bus naar deze stad gegaan waar je overal foto’s ziet hangen van de beroemde stierenrennen die hier jaarlijks plaatsvinden. We hebben een wandeling gemaakt over de prachtig gerestaureerde stadsmuur vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de vesting en de stad. De kathedraal en het stadhuis zijn de mooiste gebouwen. De pelgrimsroute naar Santiago de Compostella loopt ook door Pamplona en we hebben verschillende zwaarvermoeide pelgrims gezien die bijna niet verder konden. Gelukkig heeft de stad een paar overnachtingsplaatsen speciaal voor pelgrims. Wat wel erg jammer was, was de enorme hoeveelheid graffiti op de prachtigste gebouwen en we zagen zelfs een met rode verf besmeurd ornament. 

Verder hebben we heerlijk gegeten voor weinig. Een driegangenmenu inclusief wijn en bier voor het luttele bedrag van € 25,80! Voor dat bedrag heb je in Nederland net allebei een broodje met twee kopjes koffie…. Spanjaarden moeten zich wel doodschrikken van de prijzen als ze in Nederlandse horecagelegenheden komen!

Dinsdag 8 oktober 2013

Route: Monasteria San Juan de la Pena, Puente la Reina de Jaca, Aragues, Hecho, Anso, Berdun, Pamplona. Totaal 212 km.

Ons vrije kampeerplekje was heerlijk rustig er kwamen maar twee auto’s langs, maar toch heb ik niet lekker geslapen. Ik vroeg me af waarom ik hier in Spanje niet zo van een vrije kampeerplaats kan genieten en ineens viel het kwartje! Als we in Scandinavië vrij kamperen is het zomer en daar wordt het niet donker. Nu in Spanje is het al oktober en het is gewoon pikdonker buiten. Als je dan ’s avonds na achten in je campertje zit met het licht aan, kun je niet naar buiten kijken maar je zit zelf wel in een soort etalage. Ik denk dat ik me daarom niet op mijn gemak voel alhoewel de duizenden sterren het wel heel erg bijzonder maakten, want die zie je weer niet in Scandinavië!

Vandaag hebben we een mooie tocht gemaakt door twee valleien, de Hecho- en de Ansovallei en we hebben het dorpje Aragues bezocht waar oude huisjes, straatjes en allerlei onverwachte hoekjes te zien waren. We zijn ook door de “Poort van de Hel” gereden, een afgrijselijk smalle kloof naar een bos waarin de weg en de rivier elkaar nauwelijks de ruimte geven om erdoor te komen. Erg spectaculair; ik was blij dat we erdoor waren maar toen moesten we nog een keer terug, want het bleek een doodlopende weg te zijn………… Na alle smalle weggetjes met honderden haarspeldbochten van de afgelopen week konden we lekker even opschieten op een stuk snelweg van 100 km om in de buurt van  de stad Pamplona te komen die we morgen gaan bezoeken. We hoeven niet bang te zijn om door stieren onder de voet gelopen te worden, want dat “feest” vindt daar in juli plaats.

Maandag 7 oktober 2013

Route: Gavin, Biescas, Panticosa, Biescas, Jaca, Monasteria San Juan de la Pena. Totaal 128 km.

Dit was een topdag ondanks twee missers. De eerste misser was onze poging om de warmwaterbronnen van Panticosa te bezoeken. We hadden gewoon nog wat verder door moeten rijden, maar de weg werd steeds smaller en we dachten dat we er al hadden moeten zijn, maar achteraf hadden we nog een kilometertje door moeten rijden. We hebben de bronnen dus niet gevonden. Toen gingen we op weg naar het klooster van San Juan de la Pena. Volgens het boekje lag dit 10 km ten zuid-westen van Jaca, maar dit was waarschijnlijk hemelsbreed gemeten, want het was 27 km over een erg slechte weg met veel haarspeldbochten, maar het uitzicht was fenomenaal! Het klooster bleek uit twee gebouwen te bestaan, nl. een nieuw klooster uit de 15^e eeuw en het oude uit de 9^e eeuw. Het “nieuwe” klooster was een prachtig opgezet museum waarbij je over glasplaten liep waaronder de fundamenten van het oude klooster uit de 15^e eeuw te zien waren. Tussen deze fundamenten hadden ze het leven van de monniken uit die tijd uitgebeeld. Het was jammer dat alle teksten in het Spaans waren en er niets in het Engels of Frans uitgelegd werd. Weer een gemiste kans om de buitenlandse toeristen ook deelgenoot te maken van dit unieke kijkje in het kloosterleven van de middeleeuwen. Maar waar we het meest van onder de indruk waren was het oude klooster uit de 9^e eeuw dat anderhalve kilometer verderop lag. Dit klooster lag in een rots! Het was tot nu toe het meest indrukwekkende wat we in deze vakantie op cultuurhistorisch gebied hebben gezien. In dit klooster liggen o.a. de tombes van enkele koningen van Aragon en er zijn nog overblijfselen van een stuk of twintig pilaren waarop bijbeltaferelen staan. Gelukkig kregen we hier twee geplastificeerde A-4’tjes mee met Engelse uitleg. Omdat het naseizoen was en er nauwelijks bezoekers waren, mochten we met de auto naar het oude klooster rijden i.p.v. lopend over een doodenge weg. Er waren daar nl. drie (!!) plekjes waar je een auto kon parkeren. We waren ook de enige bezoekers in dit klooster waardoor we prachtige foto’s konden maken zonder andere toeristen erop. Hierna reden we naar het volgende stadje, maar we zagen ineens de perfecte vrije kampeerplaats langs het doodstille weggetje. Ondanks onze bedenkingen over het vrij kamperen buiten Scandinavië, konden we deze toch niet laten liggen; hij was voor ons…….

Onze tweede misser van vandaag is geen echte misser maar een klein missertje en is gewoon grappig. Omdat we vanmiddag in Jaca al in een restaurantje warm geluncht hadden, wilden we vanavond brood met een gebakken eitje eten. De koekenpan met boter was heet, maar de eierschaal wilde maar niet breken. Het bleken gekookte eieren te zijn (bij ons koop je die toch alleen maar met Pasen????). Sofie, dit was jou natuurlijk nooit gebeurd; op het doosje met eieren stond: 6 huevos cucidos wat achteraf gezien waarschijnlijk 6 gekookte eieren betekent……. Wisten wij veel, wij spreken geen Spaans! ;-)

Zondag 6 oktober 2013

Route: Gavin, Torla, Gavin. Totaal 67 km.

Ruim 30 km van de camping vandaan ligt het Nationaal Park Ordesa, waar de hoogste toppen van de Pyreneeën te vinden zijn, nl. meer dan 3000 meter hoog. Hier zijn we vandaag gaan wandelen maar niet over die enge smalle bergpaadjes met diepe ravijnen er langs. Twee jonge Nederlanders, ervaren bergwandelaars, vertelden ons dat ze gisteren een bergroute waren gaan lopen in deze Ordesa Vallei en nog nooit zó bang waren geweest, niks voor mij dus! In het bezoekerscentrum van dit park hebben we daarom een route gevraagd voor mensen die niet gevaarlijk wilden doen (van onze leeftijd dus….) en zo’n route hadden ze gelukkig. Hij ging over bredere paden naar twee enorme watervallen. We dachten dat we al hoge bergen hadden gezien, maar vandaag was het nog weer hoger en spectaculairder! Toen we terugkwamen bij de camper hadden we geen zin om een andere camping te gaan zoeken en zijn we daarom weer teruggegaan naar de camping van de afgelopen twee dagen. Morgen is er weer een dag…..

Zaterdag 5 oktober 2013

Geen route vandaag, want we hebben een “rustdag” gehouden. Dit klinkt alsof we moe waren en rust nodig hadden en dat terwijl we vakantie hebben! Maar soms is het fijn om een dagje aan te lummelen, lekker in de zon te zitten, een beetje te lezen en te puzzelen. Voor mij was dit een mooie gelegenheid om te wassen, want we staan op een mooie camping met een wasmachine en droger én wifi, ik kon dus ook heerlijk internetten….. Ton kan zoveel passiviteit op een dag niet aan ;-) en hij trok er ’s middags lekker alleen op uit voor een wandeling in de omgeving. Morgen gaan we wel weer verder.

Vrijdag 4 oktober 2013

Route: Port de Suert, Taüll, Caldes de Boi, Port de Suert, Campo, Ainsa, Broto, Gavin. 

Totaal 198 km.

Vanuit de camping zijn we eerst een mooi natuurpark ingetrokken waar we een Romaans kerkje, de St. Climent in Taüll bezocht hebben. Dit kerkje staat, mede vanwege de prachtige muurschilderingen uit de twaalfde eeuw, op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Hierna hebben we een wandeling gemaakt naar een meer. We dachten dat het een makkelijk begaanbaar pad was, zo zag het er in het begin namelijk ook uit; daarom hebben we onze stokken niet meegenomen. Als dan na een kwartier blijkt dat het pad wat lastiger begaanbaar wordt met, dan ga je uiteraard niet terug naar de camper om je stokken te halen, nee hoor, je worstelt gewoon door….. Op de terugweg kreeg ik een déjà-vu van onze beproeving toen we van de berg Snowdon in Wales naar beneden liepen, alleen gelukkig nu zonder spierpijn! Het was een prachtige wandeling tussen de koeien (met bellen) door, slalommend om de koeienvlaaien heen, maar helaas niet altijd even succesvol, met alle gevolgen van dien…… Gelukkig was daar een snelstromend riviertje dat het vlaaienprobleem wegspoelde. Als je daar dan zo loopt, tussen die gigantisch hoge bergen door, dan voel je je heel nietig maar tegelijkertijd ook zó gelukkig, dankbaar en vol verwondering dat we dit allemaal maar kunnen doen.

Na onze wandeling trokken we weer verder westwaarts. We zitten nu in het ruigste gebied van de Pyreneeën en dat was te zien! Jammer dat we nergens konden stoppen om een foto te nemen van deze enorme kloven, bergen en ravijnen. We werden er gewoon stil van! Onderweg begon het op een gegeven moment ongelofelijk hard te regenen en te onweren en de hoogste stand van de ruitenwissers konden het maar nauwelijks bij houden. De drooggevallen rivier veranderde in een mum van tijd in een kolkende modderstroom en het water gutste in watervallen van de bergwanden af. Wat een natuurgeweld was dat! Na een uurtje werd het weer droog, maar ’s avonds op de camping, hoorden we dat de bui daar tussen de bergen was blijven hangen en dat het daar zes uur onafgebroken geregend, gehageld en geonweerd had. Sommige caravans hadden zelfs deuken in het dak. We zijn dus aardig de dans ontsprongen…..

Donderdag 3 oktober 2013.

Route: Rialp, Espot, Esterri d’Aneu, Joan d’Isil, Esterri d’Aneu, Vielha, Pont de Suert.

Totaal 132 km.

Zoals jullie nu begrepen hebben, zijn we de nacht op onze vrije kampeerplaats zonder kleerscheuren doorgekomen. Vanochtend om zes uur stopte er wel een auto naast die van ons (waar ik natuurlijk onmiddellijk wakker van werd…..) maar die reed gelukkig gewoon weer door. Helaas begon het vanmorgen te regenen en daarom besloten we om niet de geplande wandeltocht bij Espot te gaan maken, maar om een rondje sightseeing in de camper te gaan doen. In het boekje “Noord Spanje” werden een paar oorspronkelijke bergdorpjes genoemd waar we ook wel even naar toe wilden. De weg naar boven werd echter zó smal dat we niet verder durfden en zijn toen halverwege de berg op een ietsjes breder punt gekeerd. Gelukkig was er geen verkeer, want ja wie gaat er nou zo’n smal bergweggetje op? Ik ben ondanks onze achteruitrijcamera toch maar even uitgestapt  om te kijken hoeveel centimeter Ton nog had in zijn inspanningen om te keren…..

De route in het boekje “Noord Spanje”zijn we verder gaan volgen en kwamen we bij een prachtig Romaans kapelletje in Joan d’Isil, maar helaas zat de boel op slot en konden we er niet naar binnen. Inmiddels was het gaan plenzen, maar dat gaf het hele landschap toch weer een bijzondere uitstraling. Donkere wolken boven de bergen waar we soms zelfs doorheen reden, zodat we bijna geen zicht hadden en dan waren ze weer verdwenen en kon je ineens kilometersver en honderden meters diep kijken. We hebben koffie gezet op een parkeerplaats op het hoogste punt van het grootste skigebied van Spanje (40 pistes, 2072 m hoog). Hier liepen paarden met veulentjes, zó schattig! Halverwege de middag vonden we een camping die gelukkig wél open was tot eind oktober zodat ik vannacht rustig kan slapen….. 

Woensdag 2 oktober 2013

Route: Montferrer, La Seu d’Urgell, Montferrer, Adrall, Sort, Rialp, Espot, Rialp. Totaal 124 km.

Een dag met verrassingen, positieve en negatieve…… Om te beginnen een hele leuke, want we gingen weer een klein stukje terug vanaf de camping om een kathedraal uit de twaalfde eeuw te bezichtigen in de stad La Seu d’Urgell. Deze kathedraal wordt beschouwd als de mooiste van de Pyreneeën. Voor het luttele bedrag van 3 euro p.p. (nee, geen seniorenkorting….) konden we zowel de kathedraal als het museum bezoeken. De kathedraal was inderdaad prachtig. Sober, maar juist in zijn eenvoud ontroerde het. Bovendien verwacht je ook niet anders van een monument uit de middeleeuwen. Ton wilde eigenlijk het museum overslaan (hij is niet zo van de musea), maar nadat ik hem had overgehaald, was hij er achteraf ook van overtuigd dat dit museum eigenlijk het mooiste onderdeel was. Prachtige fresco’s, madonna’s, monstransen en ook nog een filmvoorstelling over een 8^ste eeuws manuscript, dat zowaar met Engelse teksten werd  verduidelijkt. Dat is nl. het enige wat jammer is hier in Spanje, dat de meeste uitleg alleen in het Spaans is. Er ontgaat je zó ontzettend veel omdat je de taal niet machtig bent. Er was in het museum een suppoost van een jaar of vijfentachtig die geen Engels sprak, maar ons toch met alle geweld de schoonheden van het museum wilde uitleggen. Hij nam me letterlijk bij de hand en leidde me van vitrine naar vitrine met zijn Spaanse uitleg, uiteraard tevergeefs. Ik schijn echter toch de indruk gewekt te hebben dat ik hem begreep, want na afloop van zijn rondleiding omhelsde hij me en kreeg ik op mijn linkerwang vijf en op mijn rechterwang vier zoenen……..;-(

Na het bezoek aan deze kathedraal gingen we op weg naar het stadje Espot. We hadden zowel van Ruud en Anneke, als van Lida gehoord dat dit plaatsje in een prachtig natuurgebied lag, dus dat bood perspectieven. Maar je gelooft het niet, want de camping Voraparc die Ruud en An ons hadden aanbevolen was met ingang van gisteren, 1 oktober gesloten. We hadden al zo’n donkerbruin vermoeden omdat het naambord bij de camping was afgeplakt. We liepen er tegen beter weten in naar toe en de eigenares vertelde ons dat dit jaar de meeste campings in de Pyreneeën per 1 oktober gesloten waren. Sommige jaren bleven ze wat langer open omdat 12 oktober een feestdag is in Spanje en als dit dan vóór of na een weekend valt, dan blijven ze tot en met dat lange weekend open, maar nu valt de 12^de op een zaterdag en hebben ze er dus geen voordeel bij. We hebben altijd gezegd dat we alleen in Scandinavië vrij durven te kamperen en zéker niet in het zuiden van Europa, maar vandaag zijn we van dit idee noodgedwongen af moeten stappen, want we wilden toch wel slapen...... We staan op een stil plekje bij een riviertje in de Pyreneeën en als dit stukje morgen of overmorgen op de weblog verschijnt, hebben we het overleefd! ;-)

Dinsdag 1 oktober 2013

Route: Latour de Carol, Col  de Puymorens, Andorra, La Seu d’Urgell, Montferrer. Totaal 94 km.

Wat hebben we weer een bijzondere dag gehad. We hebben drie maaltijden op één dag in drie verschillende landen genuttigd….. We hebben ontbeten in Frankrijk, geluncht in Andorra en vanavond zaten we te eten in Spanje en dat allemaal op een afstand van minder dan 100 km. De temperatuurverschillen waren ook enorm vandaag. Bovenop een berg in Andorra was het 10 graden, later op de dag een aangename 22 graden en toen we op een camping aankwamen was het 30 graden. Op één dag dus 20 graden temperatuursverschil!

Andorra is een piepklein landje van nog geen 500 km2 en tussen de machtige hoge bergen van de Pyreneeën bestaat het voornamelijk uit enorme winkelcentra en hotels voor de wintersport. In de supermarkten kun je bijna geen gewone levensmiddelen vinden, maar je kunt er tax-free sterke drank, sigaretten en parfums kopen. Er is wel een strenge grenscontrole, maar wat wil je als een fles Bacardi van anderhalve liter maar € 16,45 en anderhalve liter whisky net een tientje kost! Er schijnen Spanjaarden te zijn die een hotel vlak vóór de grens met Andorra in Spanje nemen en dan enkele keren heen en weer rijden. Ik heb mijn favoriete luchtje (Paris van Yves Saint Laurent) voor twintig euro minder dan in Nederland gekocht! De benzine kost er € 1,24 en de diesel € 1,14; onze tank ging daarom ook lekker vol. Je moet in Andorra alleen niet gaan bellen of gebeld worden, want daar loop je op leeg. Bellen naar Nederland kost 127 cent per minuut, gebeld worden 86 cent. Sms versturen kost 76 cent. Ter vergelijking: in alle andere Europese landen kost bellen naar Nederland 29 cent per minuut en gebeld worden 8 cent en een sms’je versturen kost 10 cent. 

Maandag 30 september 2013

Route: Campdevanol, Ribes, Molina, Puigcerda, Bourg Madame, Ur, Latour de Carol. Totaal 78 km.

De meeste mensen die op vakantie gaan, reizen van A naar B en zorgen er dan voor dat ze niet al te veel kilometers maken. Wij doen dat geloof ik toch anders. Als je onze route op de kaart zou bekijken dan zie je dat we eerst zuidelijk naar Barcelona zijn gereisd, daarna noordwestelijk, toen naar het oosten, weer noordwestelijk en nu zitten we binnen een week weer in Frankrijk terwijl we toch naar Spanje zouden gaan! Morgen pikken we een extra landje mee, Andorra, en dan schieten we Spanje weer in. We doen dit niet om diesel te verspillen of kilometers te maken, maar ja, we willen graag de mooie plekjes zien en dat gaat niet altijd via de kortste weg. Bovendien had Jaade gevraagd of we Sinterklaas wilden zoeken in Spanje en ja wat doe je dan als opa en oma? En wat denk je? Gelukt!…… ;-)

Zondag 29 september 2013

Route: Castellar del Riu, Berga, Guardiola de Bergueda, La Pobla de Lillet, Campdevanol.
Totaal 59 km.

Nadat we gisteren veel te lang in de auto hadden gezeten, hebben we dat vandaag goed gemaakt. Lekker rustig aan naar een camping vlakbij en onderweg kwamen we in het plaatsje La Pobla de Lillet waar een feest aan de gang was. We kregen het idee dat het misschien met het begin van het cantharellenseizoen te maken had. In elk geval was het heel druk met kraampjes waar ze allerlei lokale producten verkochten. Er werd ook onder luide aanmoedigingen een menselijke toren ‘gebouwd’. Dit schijnt een Catalaanse traditie te zijn. Het was prachtig om te zien hoe een klein ventje (of meisje, dit was niet te zien omdat ze een helm op had) langs de onderste lagen mensen als een aapje omhoog klauterde en bovenaan een overwinningsgebaar maakte. Geweldig!!!!

Zaterdag 28 september 2013

Route: Barcelona, Manresa, Solsona, weg C14, weg L401, Castellar del Riu, Berga, Castellar del Riu. Totaal 280 km.

Voorlopig hebben we wel weer genoeg cultuur gesnoven (cultuurbarbaren als wij zijn…) en gaan nu lekker de natuur in! Ton kon niet wachten om de bergen in te gaan en wat was het hoog en spectaculair op deze eerste dag. Als we dachten dat we nu wel bijna boven zouden zijn, kwam er wéér een haarspeldbocht en nog een en nog een…… De bergen zien er hier weer heel anders uit dan in Noorwegen en Zwitserland. De kleur is anders, soms zijn ze donkergrijs met rose strepen, dan weer in een mooie terracotta tint. De grillige vormen variëren ook van puntig en scherp naar rond en van kale rotsen tot met bomen begroeide bergen met hier en daar een grasveld. Verspreid liggen er ook huizen verscholen tussen de bergen; wat moet het vermoeiend zijn om hier te wonen.

Nadat we drie dagen gereisd hadden om in Barcelona te komen, waren we niet van plan om nog hele dagen in de auto te zitten. Maar dit ging vandaag helaas niet op. De weg L401 was hooguit 45 km lang, maar door alle haarspeldbochten ging dit uren duren en bovendien was er geen camping te bekennen langs deze weg, in elk geval hadden we de enige camping in Castellar del Riu gemist. De camping in Berga was weer zo’n stadscamping aan de snelweg en na drie dagen vliegtuig- en snelweglawaai in Barcelona, wilden we dat echt niet. Dus toch maar weer de L401 op om te proberen de gemiste camping te vinden. Het weggetje dat we in hadden gemoeten, lag zó verscholen dat we er bijna wéér voorbij waren gereden. Nu staan we bovenop een berg op een schattig (doodstil) campinkje dat in dit jaargetijde alleen maar het weekend open is. Wij blij dat we hier niet op een doordeweekse dag aangekomen waren, maar dan waren we gewoon voor het hek gaan staan, want om zes uur waren we het echt goed zat!!!

Vrijdag 27 september 2013

Op onze tweede dag Barcelona hebben we een nog enkele highlights bezocht. Ons eerste doel vandaag was de Sacrada Familia de beroemde kerk die de architect Antonio Gaudi als zijn levenswerk beschouwde. Hij heeft hier veertig jaar, tot zijn dood in 1926, aan gewerkt en het is zo’n enorm project dat hij zelf het idee had dat het tijdens zijn leven niet voltooid zou worden. En dat klopte, want er wordt nog steeds aan gewerkt en als je hoort wat ze er nog allemaal aan torens bij willen bouwen, dan wordt het nog niet eens tijdens óns leven voltooid. De buitenkant van de kerk is onwaarschijnlijk mooi en je kunt ook duidelijk het verschil in bouwstijlen zien van eind 19de eeuw tot nu maar toch zie je dat de bouw naar het idee van Gaudi wordt voortgezet. Ik wilde ook heel erg graag de kerk van binnen bewonderen, maar er stond een rij van zeker vier- of vijfhonderd meter en dat was ons toch te gortig. Ton zag dit echt niet zitten en omdat ik toch in het voorjaar met mijn lieve zussen naar Barcelona ga, komt mijn kans nog wel, maar dan met vooraf bestelde tickets via internet, want dan kon je via de achterkant van de kerk naar binnen. Dus Yvonne en Monique, wij skippen dan de rij!!!!  Hierna zijn we weer met onze toeristische bus naar het Park Güel gegaan. Dit bijzondere park is ook door Gaudi ontworpen en hij heeft er zelfs van 1900 tot 1914 op gewoond en in dit huis is nu het Gaudimuseum gevestigd. Verder hebben we vandaag heerlijk tapas gegeten, de gezellige straat La Ramblas afgeslenterd waar veel kraampjes en levende standbeelden te zien waren. In een zijstraat van La Ramblas vonden we een overdekte markt en hierna zijn we naar de haven gelopen. Toen hing onze tong op onze schoenen en hielden we Barcelona verder voor gezien. In het voorjaar komt voor mij de herkansing!

Donderdag 26 september 2013

Wat is Barcelona een geweldige stad; we hebben genoten vandaag! Vanmorgen zijn we vanuit de camping met de bus naar de stad gegaan. Daar hebben we een kaartje voor twee dagen voor een  toeristische bus gekocht, inclusief een headset om de highlights van de stad via een bandje voorgeschoteld te krijgen.  Als ik op de televisie zie dat mensen zo’n sightseeingtour doen, dan vind ik dat altijd een wat zielige indruk maken, maar zo zie je maar weer hoe hypocriet iemand kan zijn, want ik vind het eigenlijk  dé ideale manier om voor de eerste keer een stad te bekijken en dan na het eerste rondje er nog een te doen en op bepaalde punten uit te stappen om op je dooie gemak nog eens wat specifieke punten te bekijken en te fotograferen. We hebben heerlijk door het oude centrum van Barcelona geslenterd, de kathedraal bezocht, het Olympisch stadion van 1992 bekeken, enz. enz. Vandaag hebben we het trouwens wel heel toeristisch bont gemaakt, want we hebben niet alleen die sightseeingtour met de bus gemaakt, maar we zijn ook nog met een kabelbaan naar boven gegaan om daar van een onwaarschijnlijk mooi uitzicht over de miljoenenstad Barcelona te genieten. Ik kan niet wachten om morgen weer te gaan….. De temperatuur was heerlijk, 28 graden met een briesje waardoor het goed uit te houden was. Gisteravond hebben we zelfs, totdat we naar bed gingen buiten kunnen zitten. Oké, wij gaan nooit zo heel laat naar bed, maar tot half elf was het heerlijk buiten en dat eind september!

Woensdag 25 september 2013

Route: Lusan, Beziers, Narbonne, Perpignan, Girona, Barcelona. Totaal 382 km.

Mijn TomTom is en blijft de beste aankoop van de afgelopen jaren, zelfs nog beter dan mijn smartphone en dat wil wat zeggen hoor! We hadden de camping vlakbij Barcelona echt nooit gevonden zonder dit apparaat. Wat een wirwar van wegen rondom Barcelona; Parijs was er niks bij! We kwamen vanmiddag aan op zo’n afschuwelijke stadscamping vlak langs de snelweg en het vliegveld. Elke minuut vertrekt er een vliegtuig dat zó laag overkomt, dat je de piloot zowat kunt zien zitten. En dan zijn er mensen die hier een vaste staanplaats hebben, afschuwelijk….. Maar het is een handig uitgangspunt voor ons tweedaags bezoek aan Barcelona, want de bus naar het centrum stopt 300 meter van de camping vandaan. 

Dinsdag 24 september 2013

Route: Clamecy, Clermond Ferrand, Millau, Lodéve, Lusan. Totaal 547 km.

We wilden lekker vroeg vertrekken vanmorgen. Normaal gesproken staat Ton om zes uur op en hij zou mij roepen als ik erbij kon, want anders zijn er ’s morgens op zes vierkante meter enkele logistieke problemen. Wat wij echter niet ingecalculeerd hadden was het late jaargetijde en onze zuidelijke positie, want Ton werd niet wakker van het daglicht…., om zeven uur was het nog pikdonker! We vertrokken dus pas om acht uur (wat eigenlijk voor de meeste mensen in hun vakantie nog middernacht zou zijn). Het eerste half uur konden we niet van het landschap genieten, want weer vanwege het late jaargetijde was de wereld rondom ons niet groter dan 200 meter. Gelukkig trok deze mist na een half uurtje op en hebben we een fantastisch mooie tocht gehad. De heuvels van gisteren zijn inmiddels serieuze bergen geworden en we worden erg blij van de capaciteiten van onze sterkere motor, alhoewel ons 77-pk-motortje ons wel het ultieme relaxte vakantiegevoel gaf. Vanaf Clermond Ferrand werd de Route Nationale een echte snelweg, maar dan zonder tolpoortjes, we konden daarom lekker opschieten. Af en toe stopten we even om van de mooie uitzichtpunten te genieten en aan het eind van de middag zijn we het ‘binnenland’ van de Languedoc ingedoken om op een vreselijk grote (gratis) camperplaats het mooiste plekje in te nemen. Iedereen staat op zo'n camperplek altijd naast elkaar in een rijtje als op een parkeerplaats, maar wij weten ons kleine campertje toch steeds weer op zó’n plekje te manoeuvreren dat we een mooi uitzicht met privacy hebben. En vandaag is dat weer gelukt!

Maandag 23 september 2013

Route: Charleroi, Reims, Chalons-en-Champagne, Troyes, Auxerre, Clamecy, Totaal 478 km.

We zijn lekker opgeschoten vandaag, tenminste voor ons doen ;-) De kilometervreters onder jullie die in één keer naar Italië rijden of voor een lang weekend naar Zuid-Frankrijk gaan om te gaan bergwandelen, vinden dit natuurlijk helemaal niks, maar wij houden niet van snelwegen. Wij rijden over de Route Nationale lekker door dorpjes en stadjes en worden niet chagrijnig van rotondes die je soms wel om de tien kilometer hebt….. We tuffen lekker door en stoppen onderweg in dorpjes om op een parkeerplaats bij een kerk een lekker kopje koffie te zetten. We worden ook erg gelukkig van de sterkere 102-pk motor in ons nieuwe campertje die ons zonder enige moeite over de heuvels brengt. We kunnen zelfs inhalen terwijl we naar boven rijden. Ik rijd dan wel zelf niet, maar het is een stuk minder vermoeiend en zeker voor mij, want ik hoef nu niet vanuit mijn bijrijdersstoel mee te duwen…..

Zondag 22 september 2013

Route: Baarn, Rotterdam, Breda, Antwerpen, Brussel, Charleroi. Totaal 201 km.

Ja hoor, binnen drie maanden wéér voor een maand op vakantie! Voor mijn gevoel zijn we nog maar net terug uit Engeland en Wales en in feite is dat ook zo….. Maar ja, dat is het goede leven van twee pensionado’s, lekker genieten van onze vrije tijd en nu gelukkig wel in ons “nieuwe” campertje. Maar bijna was het vanmorgen toch nog misgelopen. Dit weekend was het sluitingskamp van ons 34^e (!!) seizoen in Baarn en tijdens de afsluiting stapte ik in een kuil, nam een snoekduik en kwam nogal hard ten val. Gelukkig viel het mee en heeft schoonzus Anneke haar verpleegkundige vaardigheden losgelaten op mijn knie, zodat we toch nog op vakantie konden. Eerst nog naar de verjaardag van Sandra en Lourens en om half vijf vertrokken we om nog te proberen Brussel te bereiken, wat ruimschoots gelukt is!

Donderdag 27 juni 2013

Route: Canterbury, Dover, Duinkerken, Brugge, Antwerpen, Breda, Utrecht, Lunteren. Totaal 388 km.

We zijn weer thuis! Vanmorgen om elf uur gingen we op de boot in Dover en om één uur waren we in Duinkerken. We konden lekker doorrijden totdat we bij Antwerpen kwamen, waar we bijna anderhalf uur in een file hebben gestaan om voorbij die stad te komen. Wat een drama zeg; we waren geen files meer gewend nu we niet meer werken! Maar goed, uiteindelijk waren we om kwart over acht in Lunteren in een ijskoud huisje! Onze buurvrouw Sofie had om een uur of zeven wel opgebeld om te vragen of ze de kachel alvast aan moest zetten, maar dat vond ik niet nodig, het is uiteindelijk zomer. Nou, had ik maar naar haar geluisterd, want in Nederland is het geen zomer; ik heb de halve nacht wakker gelegen van de koude voeten! We hebben in Engeland en Wales gewoon prima weer gehad en je gaat er eigenlijk altijd van uit dat het in Groot Brittannië en Nederland hetzelfde weer is; dit jaar niet dus.

We hebben een geweldige vakantie gehad; het weer was goed, slechts één verregende dag, maar dat was een reisdag en op twee ochtenden werden we wakker van de regen, maar later op de dag werd het droog en konden we dingen ondernemen. Het weer heeft ons dus niet één moment belemmerd in ons doen en laten.

We hebben in totaal 3563 km gereden en in 32 dagen hebben we 28 campings of camperplaatsen gehad. We zijn maar op twee campings langer dan één nacht blijven staan; op één camping twee nachten en op een andere drie. We hebben dus goed gebruik gemaakt van het flexibele kamperen in een campertje!

Ik heb er weer van genoten om de stukjes te schrijven en aan het aantal pageviews te zien wordt de weblog aardig gelezen.  Het is ook erg leuk en motiverend om van een aantal mensen reacties te krijgen. Lieve mensen, dit was het weer, tot “ziens” tijdens een volgende vakantie op deze weblog!

Woensdag 26 juni 2013

Het is alweer onze laatste vakantiedag in Engeland. Vanaf de camperplaats zijn we met een pendelbus naar Canterbury gereden om daar allereerst de kathedraal te bezoeken. Deze kathedraal is de bakermat van de Anglicaanse Kerk die in het jaar 597 hier gevestigd werd en het is voor de miljoenen Anglicanen over de hele wereld hun Moederkerk. De laatste vakanties hebben we al veel kerken en kathedralen bezocht, maar ik kan wel zeggen dat dit één van de indrukwekkendste is die we de afgelopen jaren bezocht hebben! Veel gebrandschilderde ramen, gebeeldhouwde wapenschilden, uitgesleten trappen, mozaïeken in vloeren, pilaren die misschien wel twintig of dertig meter hoog waren, die in elk geval de indruk moesten wekken dat ze tot in de hemel reikten. Elk uur wordt er door een kapelaan van de kathedraal een gebed uitgesproken en het Onze Vader gebeden; ontroerend mooi! De instandhouding van deze kathedraal kost 13 pond per minuut en dat komt neer op ruim 18.000 pond per dag en dat zonder overheidssubsidie of steun van de Anglicaanse kerk. De toegangsprijs van 7,50 pond (voor ons met één pond seniorenkorting per persoon, ik ben er eindelijk overheen…….) is dan ook niet al te veel.

Daarna hebben we onszelf in een roeiboot door Canterbury laten rondvaren terwijl een gids anekdotes en interessante verhalen over Canterbury vertelde en dit was ook zéér de moeite waard.

Om onze laatste Engelse ponden op te maken zijn we nog een keertje een (16^e eeuwse) pub ingedoken. We hebben nu nog precies 6 pond cash om morgenochtend de camperplaats te betalen en dan is het op naar Dover!

Dinsdag 25 juni 2013

Route: Basingstoke, Petersfield, Haywards Heath, Tunbridge Wells, Ashford, Canterbury. 

Totaal 264 km.

Vandaag was een reisdag. We wilden naar dezelfde Park & Ride-plaats bij Canterbury, waar we op de heenweg ook hebben gestaan toen we van de boot afkwamen. We hadden ons toen al voorgenomen om hier twee nachten te gaan staan voordat we weer naar huis moeten. We staan dan twee nachten voor 3 pond per nacht (ongeveer € 3,50) met gratis een pendelbus naar het centrum van Canterbury om morgen de stad te gaan bezichtigen. Hetzelfde plekje op de camperplaats was nog vrij, zodat het een beetje als thuiskomen voelde…… ;-)

Maandag 24 juni 2013

Route: Oxford, Newbury, Basingstoke. Totaal 83 km.

Het eind van de vakantie begint in zicht te komen (nog maar drie dagen), maar eerst willen we nog twee steden te bezoeken,nl. Oxford en Canterbury.  Vanmorgen zijn we vanuit de camping die vlakbij Oxford lag, naar een Park & Ride gereden. Dit is toch zo’n geweldige service, helemaal als ze zoals in Scandinavië en Groot Brittannië worden toegepast om het verkeer uit de grote steden te weren en het ook aantrekkelijk te houden voor de gebruikers. In deze landen is het namelijk gratis om buiten de stad een hele dag te parkeren en dan betaal je voor twee volwassen (kinderen gratis) een kleine vijf euro voor een retourtje met de bus naar het centrum van de stad.

Eigenlijk wilden we in Oxford een Inspector-Morse-wandeltour doen, maar helaas was die volgeboekt. Toen hebben we maar onze eigen Ton-en-Elly-wandeltour gemaakt en die was ook wel aardig. We wilden in elk geval een universiteitsgebouw bezoeken en dat is het Trinity College geworden. Wat moet het geweldig zijn als je in zo’n  bijzondere omgeving te kunnen studeren. Er is b.v. een bibliotheek waar houtsnijwerk de decoratie vormt; geen saaie, rommelige aula met graffiti, maar een eetzaal met historische schilderijen en beeldhouwwerken en collegezalen die omringd zijn door tuinen waar ze in het grasveld een patroon gemaaid hebben. Alles in deze universiteitsgebouwen straalt klasse uit! De andere onderdelen van de Ton-en-Elly-tour waren een lunchconcert in een kerk en een rondje door het centrum. Toen vonden we het wel weer genoeg, want stel dat we weer een keer in Oxford komen, dan moet er nog wel wat overblijven om te bekijken, toch?

Zondag 23 juni 2013

Route: Bourton-on-the-Water, Clapton-on-the-Hill, Oxford. Totaal 64 km.

Vandaag een erg gezellige dag gehad met Angela. Nadat we koffie hadden gedronken, ging Ton wandelen, nadat we afgesproken hadden dat we elkaar zouden sms’en om aan het eind van de middag nog iets met zijn drieën te doen. Maar de wet van Murphy werkte weer op volle toeren! Hier een opsomming hoe een goede afspraak helemaal in het honderd kan lopen.

• Ton zijn telefoon was niet helemaal opgeladen en bleek mijn sms’jes niet te ontvangen.
• Angela wilde graag onze camper van binnen zien. Ik had de reservesleutels in mijn rugzak zitten, maar ik kreeg de deur niet open. Wat bleek nou, ik had de sleutels van onze nieuwe camper bij me. We hadden er nooit meer aan gedacht om die voor de vakantie om te ruilen voor die van de oude! Ik kon dus niet naar binnen.
• Angela toch maar naar huis zonder Ton gedag te zeggen, want ik wist echt niet waar hij was. Ik had Ton ge-sms’t dat ik de camper niet in kon en dat ik in een bepaalde pub op hem zou wachten, maar ik had natuurlijk geen idee dat hij ze niet ontving en ik maar wachten en wachten en wachten…..
• Meerdere keren geprobeerd hem te bellen, maar ik kreeg steeds te horen dat zijn mobiel geen bereik had.
• Ton had  mij ook al meerdere keren ge-sms’t, maar kreeg ze niet verzonden omdat zijn mobiel te leeg was en hij had geen oplaadsnoer, want dat had ik in mijn rugzak.
• Het was inmiddels al zo laat geworden dat ik me niet voor kon stellen dat hij nog zonder bereik in de middle-of-nowhere zat, dus langzamerhand begon bij mij het idee vorm te krijgen dat hij misschien met een leeg mobieltje zat.
• Ik ben toen uiteindelijk naar de camper gelopen om daar maar op de stoep op hem te wachten, maar gelukkig had hij hetzelfde idee gehad en zat hij al (binnen) op mij te wachten.

De moraal van dit verhaal:

Mobiele telefoons zijn geweldige apparaten, maar ze moeten wel opgeladen zijn en een passende reservesleutel is ook een onmisbaar attribuut…..

Zaterdag 22 juni 2013

Route: Evesham, Broadway (ja, weer!), Chipping Campden, Broadway (echt waar…..), Stanway, Winchcombe, Cheltenham, Cirencester, Bibury, Burford, Stow-on-the-Wold, Bourton-on-the-Water. Totaal 137 km.

We zijn gisteren en vandaag in totaal vier keer in het plaatsje Broadway geweest. We lazen dat we hier een historische toren konden bezichtigen en dat was ons gisteren tot twee keer toe ontgaan. Oké, dan nog maar een keer er langs en precies op het moment dat we hier aankwamen konden we nog een paar minuten meemaken van een volksdansgroep die bij deze toren hun kunsten aan het vertonen waren.

Hierna hebben we een autotocht door de Cotswolds gemaakt en zijn bij een paar dorpjes uitgestapt om ons te vergapen aan de schilderachtige huisjes.  Uiteindelijk zijn we bij Bourton-on-the-Water een camping gaan zoeken, omdat ik hier morgen met een vriendin uit Engeland heb afgesproken. We gaan eerst met zijn drieën koffie drinken en dan gaat Ton een héle lange wandeling maken en Angela en ik gaan héél lang bijpraten.

Vrijdag 21 juni 2013

Route: Stratford-upon-Avon, Mickleton, Broadway, Evesham, Broadway, Evesham. Totaal 54 km.

Nee, ik heb niet per ongeluk de plaatsen in de route gekopieerd, we reden gewoon lekker heen en weer tussen Evesham en Broadway. Dat krijg je als je geen boodschappen doet als je langs een supermarkt rijdt, maar denkt dat je er nog wel een tegen zult komen. Niet dus…..

Inmiddels zijn we in de Cotswolds aangekomen. Dit is een streek in Engeland die gekenmerkt wordt door schattige, cottages gebouwd van honingkleurige natuursteen en waar dan ook nog vaak prachtige rozen of andere bloeiende planten tegen de voorgevel groeien. Als ik in Engeland woonde, zou ik hier wel een huisje willen hebben, dit is zó ontzettend mooi!!!

Toen we tegen het eind van de middag een camping zochten, kwamen we er op een terecht waar een evenemententerrein naast lag en waar morgen en overmorgen een show gehouden wordt van tanks, jeeps, pantservoertuigen, kanonnen en ander wapentuig uit de Tweede Wereldoorlog. Niet ons ding, maar wel grappig om te zien. Naarmate de avond vorderde, kwamen er steeds meer fanatiekelingen op het terrein staan die deze periode als hobby hebben. We begrepen toen ook dat de campingeigenaresse ons morgenochtend uiterlijk om tien uur van de camping af wil hebben, want die loopt dan vol met bezoekers voor dit evenement. Wij hebben vanavond al een (gratis) rondje over dit terrein gelopen, want morgen gaat de show pas officieel van start.

Donderdag 20 juni 2013

Route: Bishop’s Castle, Craven Arms, Worcester, Stratford-upon Avon. Totaal 136 km.

Zo, de plaatsen en steden van onze route hoef ik nu niet meer apart per letter van de kaart over te typen, het is nu weer gewoon Engels i.p.v. het onleesbare Welsh. Het landschap in Engeland is ook wel minder spectaculair geworden dan in Wales, alhoewel het natuurlijk nog lang niet Nederlands aandoet! We zijn nu in de stad van Shakespeare aangekomen en dat kan je onmogelijk ontgaan. Het is alleen maar Shakespeare wat de klok slaat, elke plek waar deze goede man ook maar een voet heeft gezet, is toeristisch uitgemolken. Zelfs het plaatselijke advocatenkantoor heeft zich zijn naam toegeëigend! Maar het ziet er allemaal geweldig uit. Vandaag hebben we een oriënterend rondje door Stratford gelopen, maar morgen gaan we het allemaal eens goed bekijken. We staan op een parkeerplaats midden in het centrum, waar we ook in ons campertje kunnen overnachten. Morgenochtend kunnen we dus zo de stad inlopen. 

Woensdag 19 juni 2013

Route: Bala, Dolgellau, Mallwyd, Llanfair Caereinior, Newtown, Bishop’s Castle. Totaal 151 km.

Vandaag was onze laatste dag in Wales, morgen zitten we weer in Engeland. We zijn eerst vanmorgen nog even teruggeweest in Dolgellau, want toen we daar vorige week waren, kwam de regen met bakken uit de lucht en wisten we niet hoe gauw we weer in de camper moesten komen. Vandaag dus de herkansing. Dolgellau is een erg leuk stadje, waar alle huizen in grijs graniet en leisteen opgetrokken zijn. Je zou denken dat het daardoor erg somber is, maar door alle hanging baskets met bloeiende planten is het een heel fleurig geheel. We gingen ergens koffie drinken en een aantal mensen hoorden we Welsh spreken en dat is absoluut niet te verstaan. We zijn al meerdere malen in Scandinavië geweest, waar je ook niemand verstaat, maar als je daar de borden fonetisch leest, dan begrijp je het toch wel (behalve in Finland dan). In Wales staat alles zowel in het Engels als in het Welsh en het is gewoon grappig om de totaal onbegrijpelijke vertaling te zien. Wat zou je denken van de vertaling op deze foto die we op een voetgangersverkeerslicht zagen staan? (Het gaat trouwens iets beter met mijn spierpijn, ik hoef toch nog geen rollator…)

Dinsdag 18 juni 2013

Route: Llanrwst, Betws-y-Coed, Blaenau Ffestiniog, Trawsfynydd, Bala. Totaal 96 km.

Vanmorgen eerst terug naar Betws-y-Coed om de Swallow Falls te bekijken. Dit zijn drie watervallen onder (of boven) elkaar, het ligt er aan van welke kant je het bekijkt. Je moest wel eerst een pond per persoon in een automaat doen, om door een draaihekje toegang tot de watervallen te krijgen. Het is maar goed dat je in Noorwegen niet voor elke waterval een kroon hoeft te betalen, want dan zou je aan je vakantiegeld niet genoeg hebben.

Hierna hebben we een leisteengroeve bezocht. Ik had me vorig jaar voorgenomen om nooit meer een grot of een mijn te bezoeken, want ik ben toch wel enigszins claustrofobisch. Maar ja hoor, zat ik toch weer in zo’n achterlijk treintje met een helm op mijn hoofd diep onder de grond in het pikkedonker mezelf voor te houden dat ik binnen drie kwartier weer daglicht zou zien. En dat was ook zo….., maar verder gaat het goed met me hoor, alhoewel ik nog steeds barst van de spierpijn van afgelopen zaterdag. Misschien dat ik daarom wel zo’n negatief stukje aan het schrijven ben.

Maandag 17 juni 2013

Route: Conwy, Bangor, Llanberis, Betws-y-Coed, Llanrwst. Totaal 79 km.

Als je op de kaart onze route zou bekijken, zie je dat we heen en weer aan het rijden zijn. We zitten nu in het noorden van Wales en we willen de mooiste plekjes van het Nationaal Park Snowdonia goed bekijken, ja en dan rijd je niet altijd de meest logische weg. We zijn door hele ruige stukken van Wales gereden tussen hoge, rotsige bergen door, die Noorse herinneringen oproepen. Er is hier echter veel meer groen dan in Noorwegen en het landschap is minder spectaculair, maar daarom niet minder mooi! In Conwy hebben we over een stuk van een stadsmuur gelopen, schattige cottages bekeken en het kleinste huis van Wales op de foto gezet. In het mooie, maar erg toeristische dorpje Betws-y-Coed, spreek uit als: bettusiekowet ;-),  hebben we een prachtig kerkje bezocht, een natuurfilm over Snowdonia bekeken en heb ik maar eens aan mijn kooplust toegegeven en een mooi fleecejack gekocht.