Pagina's

Translate

zaterdag 29 juni 2013

Donderdag 27 juni 2013

Route: Canterbury, Dover, Duinkerken, Brugge, Antwerpen, Breda, Utrecht, Lunteren. Totaal 388 km.

We zijn weer thuis! Vanmorgen om elf uur gingen we op de boot in Dover en om één uur waren we in Duinkerken. We konden lekker doorrijden totdat we bij Antwerpen kwamen, waar we bijna anderhalf uur in een file hebben gestaan om voorbij die stad te komen. Wat een drama zeg; we waren geen files meer gewend nu we niet meer werken! Maar goed, uiteindelijk waren we om kwart over acht in Lunteren in een ijskoud huisje! Onze buurvrouw Sofie had om een uur of zeven wel opgebeld om te vragen of ze de kachel alvast aan moest zetten, maar dat vond ik niet nodig, het is uiteindelijk zomer. Nou, had ik maar naar haar geluisterd, want in Nederland is het geen zomer; ik heb de halve nacht wakker gelegen van de koude voeten! We hebben in Engeland en Wales gewoon prima weer gehad en je gaat er eigenlijk altijd van uit dat het in Groot Brittannië en Nederland hetzelfde weer is; dit jaar niet dus.
We hebben een geweldige vakantie gehad; het weer was goed, slechts één verregende dag, maar dat was een reisdag en op twee ochtenden werden we wakker van de regen, maar later op de dag werd het droog en konden we dingen ondernemen. Het weer heeft ons dus niet één moment belemmerd in ons doen en laten.
We hebben in totaal 3563 km gereden en in 32 dagen hebben we 28 campings of camperplaatsen gehad. We zijn maar op twee campings langer dan één nacht blijven staan; op één camping twee nachten en op een andere drie. We hebben dus goed gebruik gemaakt van het flexibele kamperen in een campertje!
Ik heb er weer van genoten om de stukjes te schrijven en aan het aantal pageviews te zien wordt de weblog aardig gelezen.  Het is ook erg leuk en motiverend om van een aantal mensen reacties te krijgen. Lieve mensen, dit was het weer, tot “ziens” tijdens een volgende vakantie op deze weblog!


donderdag 27 juni 2013

Woensdag 26 juni 2013

Het is alweer onze laatste vakantiedag in Engeland. Vanaf de camperplaats zijn we met een pendelbus naar Canterbury gereden om daar allereerst de kathedraal te bezoeken. Deze kathedraal is de bakermat van de Anglicaanse Kerk die in het jaar 597 hier gevestigd werd en het is voor de miljoenen Anglicanen over de hele wereld hun Moederkerk. De laatste vakanties hebben we al veel kerken en kathedralen bezocht, maar ik kan wel zeggen dat dit één van de indrukwekkendste is die we de afgelopen jaren bezocht hebben! Veel gebrandschilderde ramen, gebeeldhouwde wapenschilden, uitgesleten trappen, mozaïeken in vloeren, pilaren die misschien wel twintig of dertig meter hoog waren, die in elk geval de indruk moesten wekken dat ze tot in de hemel reikten. Elk uur wordt er door een kapelaan van de kathedraal een gebed uitgesproken en het Onze Vader gebeden; ontroerend mooi! De instandhouding van deze kathedraal kost 13 pond per minuut en dat komt neer op ruim 18.000 pond per dag en dat zonder overheidssubsidie of steun van de Anglicaanse kerk. De toegangsprijs van 7,50 pond (voor ons met één pond seniorenkorting per persoon, ik ben er eindelijk overheen…….) is dan ook niet al te veel.
Daarna hebben we onszelf in een roeiboot door Canterbury laten rondvaren terwijl een gids anekdotes en interessante verhalen over Canterbury vertelde en dit was ook zéér de moeite waard.

Om onze laatste Engelse ponden op te maken zijn we nog een keertje een (16e eeuwse) pub ingedoken. We hebben nu nog precies 6 pond cash om morgenochtend de camperplaats te betalen en dan is het op naar Dover!




woensdag 26 juni 2013

Dinsdag 25 juni 2013


Route: Basingstoke, Petersfield, Haywards Heath, Tunbridge Wells, Ashford, Canterbury. 
Totaal 264 km.


Vandaag was een reisdag. We wilden naar dezelfde Park & Ride-plaats bij Canterbury, waar we op de heenweg ook hebben gestaan toen we van de boot afkwamen. We hadden ons toen al voorgenomen om hier twee nachten te gaan staan voordat we weer naar huis moeten. We staan dan twee nachten voor 3 pond per nacht (ongeveer € 3,50) met gratis een pendelbus naar het centrum van Canterbury om morgen de stad te gaan bezichtigen. Hetzelfde plekje op de camperplaats was nog vrij, zodat het een beetje als thuiskomen voelde…… ;-)

Maandag 24 juni 2013

Route: Oxford, Newbury, Basingstoke. Totaal 83 km.

Het eind van de vakantie begint in zicht te komen (nog maar drie dagen), maar eerst willen we nog twee steden te bezoeken,nl. Oxford en Canterbury.  Vanmorgen zijn we vanuit de camping die vlakbij Oxford lag, naar een Park & Ride gereden. Dit is toch zo’n geweldige service, helemaal als ze zoals in Scandinavië en Groot Brittannië worden toegepast om het verkeer uit de grote steden te weren en het ook aantrekkelijk te houden voor de gebruikers. In deze landen is het namelijk gratis om buiten de stad een hele dag te parkeren en dan betaal je voor twee volwassen (kinderen gratis) een kleine vijf euro voor een retourtje met de bus naar het centrum van de stad.

Eigenlijk wilden we in Oxford een Inspector-Morse-wandeltour doen, maar helaas was die volgeboekt. Toen hebben we maar onze eigen Ton-en-Elly-wandeltour gemaakt en die was ook wel aardig. We wilden in elk geval een universiteitsgebouw bezoeken en dat is het Trinity College geworden. Wat moet het geweldig zijn als je in zo’n  bijzondere omgeving te kunnen studeren. Er is b.v. een bibliotheek waar houtsnijwerk de decoratie vormt; geen saaie, rommelige aula met graffiti, maar een eetzaal met historische schilderijen en beeldhouwwerken en collegezalen die omringd zijn door tuinen waar ze in het grasveld een patroon gemaaid hebben. Alles in deze universiteitsgebouwen straalt klasse uit! De andere onderdelen van de Ton-en-Elly-tour waren een lunchconcert in een kerk en een rondje door het centrum. Toen vonden we het wel weer genoeg, want stel dat we weer een keer in Oxford komen, dan moet er nog wel wat overblijven om te bekijken, toch?

maandag 24 juni 2013

Zondag 23 juni 2013

Route: Bourton-on-the-Water, Clapton-on-the-Hill, Oxford. Totaal 64 km.

Vandaag een erg gezellige dag gehad met Angela. Nadat we koffie hadden gedronken, ging Ton wandelen, nadat we afgesproken hadden dat we elkaar zouden sms’en om aan het eind van de middag nog iets met zijn drieën te doen. Maar de wet van Murphy werkte weer op volle toeren! Hier een opsomming hoe een goede afspraak helemaal in het honderd kan lopen.

  • Ton zijn telefoon was niet helemaal opgeladen en bleek mijn sms’jes niet te ontvangen.
  • Angela wilde graag onze camper van binnen zien. Ik had de reservesleutels in mijn rugzak zitten, maar ik kreeg de deur niet open. Wat bleek nou, ik had de sleutels van onze nieuwe camper bij me. We hadden er nooit meer aan gedacht om die voor de vakantie om te ruilen voor die van de oude! Ik kon dus niet naar binnen.
  • Angela toch maar naar huis zonder Ton gedag te zeggen, want ik wist echt niet waar hij was. Ik had Ton ge-sms’t dat ik de camper niet in kon en dat ik in een bepaalde pub op hem zou wachten, maar ik had natuurlijk geen idee dat hij ze niet ontving en ik maar wachten en wachten en wachten…..
  • Meerdere keren geprobeerd hem te bellen, maar ik kreeg steeds te horen dat zijn mobiel geen bereik had.
  • Ton had  mij ook al meerdere keren ge-sms’t, maar kreeg ze niet verzonden omdat zijn mobiel te leeg was en hij had geen oplaadsnoer, want dat had ik in mijn rugzak.
  • Het was inmiddels al zo laat geworden dat ik me niet voor kon stellen dat hij nog zonder bereik in de middle-of-nowhere zat, dus langzamerhand begon bij mij het idee vorm te krijgen dat hij misschien met een leeg mobieltje zat.
  • Ik ben toen uiteindelijk naar de camper gelopen om daar maar op de stoep op hem te wachten, maar gelukkig had hij hetzelfde idee gehad en zat hij al (binnen) op mij te wachten.
De moraal van dit verhaal:
Mobiele telefoons zijn geweldige apparaten, maar ze moeten wel opgeladen zijn en een passende reservesleutel is ook een onmisbaar attribuut…..



















Zaterdag 22 juni 2013

Route: Evesham, Broadway (ja, weer!), Chipping Campden, Broadway (echt waar…..), Stanway, Winchcombe, Cheltenham, Cirencester, Bibury, Burford, Stow-on-the-Wold, Bourton-on-the-Water. Totaal 137 km.

We zijn gisteren en vandaag in totaal vier keer in het plaatsje Broadway geweest. We lazen dat we hier een historische toren konden bezichtigen en dat was ons gisteren tot twee keer toe ontgaan. Oké, dan nog maar een keer er langs en precies op het moment dat we hier aankwamen konden we nog een paar minuten meemaken van een volksdansgroep die bij deze toren hun kunsten aan het vertonen waren.
Hierna hebben we een autotocht door de Cotswolds gemaakt en zijn bij een paar dorpjes uitgestapt om ons te vergapen aan de schilderachtige huisjes.  Uiteindelijk zijn we bij Bourton-on-the-Water een camping gaan zoeken, omdat ik hier morgen met een vriendin uit Engeland heb afgesproken. We gaan eerst met zijn drieën koffie drinken en dan gaat Ton een héle lange wandeling maken en Angela en ik gaan héél lang bijpraten.



zaterdag 22 juni 2013

Vrijdag 21 juni 2013

Route: Stratford-upon-Avon, Mickleton, Broadway, Evesham, Broadway, Evesham. Totaal 54 km.

Nee, ik heb niet per ongeluk de plaatsen in de route gekopieerd, we reden gewoon lekker heen en weer tussen Evesham en Broadway. Dat krijg je als je geen boodschappen doet als je langs een supermarkt rijdt, maar denkt dat je er nog wel een tegen zult komen. Niet dus…..
Inmiddels zijn we in de Cotswolds aangekomen. Dit is een streek in Engeland die gekenmerkt wordt door schattige, cottages gebouwd van honingkleurige natuursteen en waar dan ook nog vaak prachtige rozen of andere bloeiende planten tegen de voorgevel groeien. Als ik in Engeland woonde, zou ik hier wel een huisje willen hebben, dit is zó ontzettend mooi!!!


Toen we tegen het eind van de middag een camping zochten, kwamen we er op een terecht waar een evenemententerrein naast lag en waar morgen en overmorgen een show gehouden wordt van tanks, jeeps, pantservoertuigen, kanonnen en ander wapentuig uit de Tweede Wereldoorlog. Niet ons ding, maar wel grappig om te zien. Naarmate de avond vorderde, kwamen er steeds meer fanatiekelingen op het terrein staan die deze periode als hobby hebben. We begrepen toen ook dat de campingeigenaresse ons morgenochtend uiterlijk om tien uur van de camping af wil hebben, want die loopt dan vol met bezoekers voor dit evenement. Wij hebben vanavond al een (gratis) rondje over dit terrein gelopen, want morgen gaat de show pas officieel van start.

Donderdag 20 juni 2013

Route: Bishop’s Castle, Craven Arms, Worcester, Stratford-upon Avon. Totaal 136 km.


Zo, de plaatsen en steden van onze route hoef ik nu niet meer apart per letter van de kaart over te typen, het is nu weer gewoon Engels i.p.v. het onleesbare Welsh. Het landschap in Engeland is ook wel minder spectaculair geworden dan in Wales, alhoewel het natuurlijk nog lang niet Nederlands aandoet! We zijn nu in de stad van Shakespeare aangekomen en dat kan je onmogelijk ontgaan. Het is alleen maar Shakespeare wat de klok slaat, elke plek waar deze goede man ook maar een voet heeft gezet, is toeristisch uitgemolken. Zelfs het plaatselijke advocatenkantoor heeft zich zijn naam toegeëigend! Maar het ziet er allemaal geweldig uit. Vandaag hebben we een oriënterend rondje door Stratford gelopen, maar morgen gaan we het allemaal eens goed bekijken. We staan op een parkeerplaats midden in het centrum, waar we ook in ons campertje kunnen overnachten. Morgenochtend kunnen we dus zo de stad inlopen. 

donderdag 20 juni 2013

Woensdag 19 juni 2013

Route: Bala, Dolgellau, Mallwyd, Llanfair Caereinior, Newtown, Bishop’s Castle. Totaal 151 km.


Vandaag was onze laatste dag in Wales, morgen zitten we weer in Engeland. We zijn eerst vanmorgen nog even teruggeweest in Dolgellau, want toen we daar vorige week waren, kwam de regen met bakken uit de lucht en wisten we niet hoe gauw we weer in de camper moesten komen. Vandaag dus de herkansing. Dolgellau is een erg leuk stadje, waar alle huizen in grijs graniet en leisteen opgetrokken zijn. Je zou denken dat het daardoor erg somber is, maar door alle hanging baskets met bloeiende planten is het een heel fleurig geheel. We gingen ergens koffie drinken en een aantal mensen hoorden we Welsh spreken en dat is absoluut niet te verstaan. We zijn al meerdere malen in Scandinavië geweest, waar je ook niemand verstaat, maar als je daar de borden fonetisch leest, dan begrijp je het toch wel (behalve in Finland dan). In Wales staat alles zowel in het Engels als in het Welsh en het is gewoon grappig om de totaal onbegrijpelijke vertaling te zien. Wat zou je denken van de vertaling op deze foto die we op een voetgangersverkeerslicht zagen staan? (Het gaat trouwens iets beter met mijn spierpijn, ik hoef toch nog geen rollator…)

Dinsdag 18 juni 2013

Route: Llanrwst, Betws-y-Coed, Blaenau Ffestiniog, Trawsfynydd, Bala. Totaal 96 km.

Vanmorgen eerst terug naar Betws-y-Coed om de Swallow Falls te bekijken. Dit zijn drie watervallen onder (of boven) elkaar, het ligt er aan van welke kant je het bekijkt. Je moest wel eerst een pond per persoon in een automaat doen, om door een draaihekje toegang tot de watervallen te krijgen. Het is maar goed dat je in Noorwegen niet voor elke waterval een kroon hoeft te betalen, want dan zou je aan je vakantiegeld niet genoeg hebben.

Hierna hebben we een leisteengroeve bezocht. Ik had me vorig jaar voorgenomen om nooit meer een grot of een mijn te bezoeken, want ik ben toch wel enigszins claustrofobisch. Maar ja hoor, zat ik toch weer in zo’n achterlijk treintje met een helm op mijn hoofd diep onder de grond in het pikkedonker mezelf voor te houden dat ik binnen drie kwartier weer daglicht zou zien. En dat was ook zo….., maar verder gaat het goed met me hoor, alhoewel ik nog steeds barst van de spierpijn van afgelopen zaterdag. Misschien dat ik daarom wel zo’n negatief stukje aan het schrijven ben.

dinsdag 18 juni 2013

Maandag 17 juni 2013

Route: Conwy, Bangor, Llanberis, Betws-y-Coed, Llanrwst. Totaal 79 km.

Als je op de kaart onze route zou bekijken, zie je dat we heen en weer aan het rijden zijn. We zitten nu in het noorden van Wales en we willen de mooiste plekjes van het Nationaal Park Snowdonia goed bekijken, ja en dan rijd je niet altijd de meest logische weg. We zijn door hele ruige stukken van Wales gereden tussen hoge, rotsige bergen door, die Noorse herinneringen oproepen. Er is hier echter veel meer groen dan in Noorwegen en het landschap is minder spectaculair, maar daarom niet minder mooi! In Conwy hebben we over een stuk van een stadsmuur gelopen, schattige cottages bekeken en het kleinste huis van Wales op de foto gezet. In het mooie, maar erg toeristische dorpje Betws-y-Coed, spreek uit als: bettusiekowet ;-),  hebben we een prachtig kerkje bezocht, een natuurfilm over Snowdonia bekeken en heb ik maar eens aan mijn kooplust toegegeven en een mooi fleecejack gekocht.


Zondag 16 juni 2013

Route: Anglesey, Caernarfon, Conwy. Totaal 79 km.


Toen ik vanmorgen mijn bed uit ging, waren de hoeveelheid been- en bilspieren die ik gisteren dacht te hebben, zeker verviervoudigd! Ik loop erbij alsof ik eenennegentig ben in plaats van eenenzestig. We gingen vanmorgen ons tweede kasteel van de vakantie bezoeken (daar houden we het wel bij hoor, want als we alle kastelen in Wales moeten bezoeken die Edward I in de dertiende eeuw heeft laten bouwen, dan zijn we nog wel even zoet). Eigenlijk wilden we een rondleiding met een gids nemen, maar in mijn huidige lichamelijke toestand (spieren….)  en alle trappen die eerdergenoemde Edward in zijn kastelen heeft laten aanbrengen, hebben we dat toch maar niet gedaan. Op een paar wenteltrappen na die ik nog net kon behappen, is Ton in zijn eentje het prachtige kasteel binnenin gaan verkennen en heb ik op een bankje het kasteel aan de buitenkant bewonderd!


zondag 16 juni 2013

Zaterdag 15 juni 2013

Route: Caernarfon, Llanberis, Bangor, Bordorgan (Anglesey). Totaal 46 km.

Hoeveel been- en bilspieren heeft een mens eigenlijk? Nou, ik kan je wel vertellen dat het er héél erg veel zijn! Ik kan niet voor- of achteruit van de spierpijn na onze wandeling naar beneden vanaf Snowdon, de hoogste berg van Groot Brittannië! En dan zijn we nog niet eens naar boven gelopen, maar we hebben ons met een dieseltreintje naar de top op 1085 meter hoogte laten vervoeren. Maar wat was het mooi en indrukwekkend en hoog en steil en koud (boven) en warm (halverwege) en stormachtig en mistig en vermoeiend en rotsachtig en druk….

We waren er al om kwart over negen en toen we kaartjes gingen kopen voor de trein naar boven, bleek dat de eerstvolgende beschikbare plaatsen in de trein van half twaalf waren en dat vanwege de harde wind het nog niet zeker was dat de trein helemaal naar de top zou gaan. Als dat niet het geval was, moesten we ook weer met de trein terug, want dan mocht je er niet meer uit. Gelukkig reed hij wel helemaal door naar boven, alhoewel ik daar halverwege onze tocht naar beneden wel andere gedachten over had! Mijn benen trilden zo van inspanning, dat ik het idee had dat ik niet verder kon, maar ja, stoppen was ook geen optie, want hoe zou ik anders beneden gekomen zijn, met een helikopter of zo? Al met al was het een hele bijzondere ervaring die ik (achteraf) niet had willen missen. 

Vrijdag 14 juni 2013

Route: Pwllheli, Abersoch, Tudweiliog, Nefyn, Caernarfon. Totaal 103 km.

Het weer is helaas omgeslagen. Hadden we de eerste twee dagen van onze vakantie slecht weer, daarna werd het twee wekenlang het mooiste weer van de wereld. Maar ja, als je naar Wales gaat, reken je op nattigheid; het is hier niet voor niets zo mooi groen. Twee ochtenden komt de regen hier nu met bakken naar beneden, maar in de loop van de dag knapt het toch wel weer op. Vandaag hebben we met de camper het schiereiland Lleyn rondgereden en een stormachtige wandeling in de zon (!!) langs een prachtig stukje kust van Wales gelopen.

We zitten nu in de buurt van Snowdon, de hoogste berg van de Britse eilanden. We hopen dat het morgen helder weer is, zodat we van het uitzicht vanaf die berg van 1085 meter kunnen genieten . Als het slecht weer is, gaan we andere activiteiten in de buurt ondernemen totdat het wel helder is, want we willen natuurlijk wel iets kunnen zien…..

Donderdag 13 juni 2013

Route: Islawrdref, Dolgellau, Barmouth, Porthmadog, Pwllheli. Totaal 85 km.

Zoals ik gisteren al vertelde, zijn onze reisgewoontes veranderd nu wij een camper hebben. Na de  prachtige wandeling in het natuurreservaat gisteren, vertrokken wij pas om twee uur om onze reis te vervolgen. Wij hadden een klein campinkje uitgezocht in Islawrdref. De routebeschrijving in het boekwerk van de Engelse Caravanclub was echter zó ingewikkeld, dat we het de TomTom uit lieten zoeken. Hadden we dat maar nooit gedaan, want de weg naar de camping bracht ons steeds hoger een berg op en het weggetje werd ook steeds smaller, zó smal dat Ton en ik allebei met ons hoofd uit het raam moesten hangen om te kijken of we nog ruimte hadden. Op een gegeven moment durfden we niet verder, maar we konden ook nergens keren. Uiteindelijk zagen we een wei met schapen die ons op de bij hun soort horende manier aankeken (er kwamen daar waarschijnlijk nooit auto’s langs). Ik ben toen uitgestapt om de ondergrond van de wei te controleren op stevigheid, want op die plek hadden we nooit vier man met een Landrover zo gek gekregen om ons eruit te trekken zoals vorige week zondag. Maar gelukkig, het keren lukte daar. Op dezelfde uiterst voorzichtige manier zijn we weer de berg afgereden en hebben toen toch maar de ingewikkelde routebeschrijving gevolgd, die ons uiteindelijk op de plek van bestemming bracht. Phew……….

donderdag 13 juni 2013

Woensdag 12 juni 2013

Route: Furnace, Machynlleth, Tywyn, Llangelynin, Islawrdref. Totaal 74 km.

Onze manier van kamperen is totaal veranderd sinds wij een camper hebben. Met onze caravan vertrokken we ’s ochtends na het ontbijt naar een volgende kampeerplek en als we dan om een uurtje of twee ergens stonden, gingen we iets ondernemen. Tegenwoordig doen wij het andersom. Vanmorgen zijn wij na het ontbijt naar een nabijgelegen natuurreservaat gelopen en hebben daar een prachtige wandeling gemaakt. Toevallig hoorden we van een medekampeerder over het bestaan van dit natuurgebied, waar overal camera’s en webcams hangen van het Britse televisieprogramma Springwatch, vergelijkbaar met ons Nederlandse programma Vroege Vogels. Vanwege deze (verborgen) camera’s moest ik natuurlijk wel uitkijken waar ik ging plassen, want ja, een stukje van het pad af het bos inlopen, is dan niet zonder risico.


We hebben zó ontzettend genoten van deze wandeling, want er was helemaal niemand te bekennen. Uren hebben we door dit prachtige en bijzondere natuurgebied gelopen en vogels met hun jongen kunnen bespieden. Als je door een toevallig gesprek met iemand zo’n bijzonder gebied ontdekt, wat je niet in een of ander toeristisch blad hebt gelezen, dan ervaar je dat echt als een cadeautje!

Dinsdag 11 juni 2013

Route: Devil’s Bridge, Aberystwyth, Borth, Furnace. Totaal 46 km.

Vanmorgen stonden onze klompen, die buiten stonden, vol water. Vannacht heeft het nl. de hele nacht geregend en dat waren we niet meer gewend na bijna twee weken schitterend zonnig weer (soms lijken we gewoon nog onervaren kampeerders en dat na 35 jaar kamperen…..). Toen waren dus niet alleen mijn wandelschoenen nat, dat duurt nog wel even voordat die weer draagbaar zijn na het modderbad van gisteren, maar ook mijn klompen. Voor mijn sandalen was het vanmorgen echt te koud, dus bleef er nog maar één paar schoenen over. “Dus Ton, ik heb echt niet teveel schoenen mee!”

Toen we twee jaar geleden in Zwitserland waren, hebben we toch aardige hellingen gehad, maar nog nooit zo steil als vandaag. We reden van Abersystwyth (je tong raakt er echt van in de knoop) naar Borth en toen zagen we een waarschuwingsbord dat we een helling zouden krijgen van 25% (!!)  en toen we een bocht omgingen zagen we eerst in de verte bergen verschijnen en daarna ineens héél diep beneden ons de zee, de branding en het strand. Dit uitzicht was zo verrassend en spectaculair, dat we allebei een kreet van verrassing slaakten. Jammer dat we nergens konden stoppen om een foto te maken, want het weggetje was weer zó smal, dat je bij elke tegemoetkomende auto stapvoets moet rijden om elkaar niet te raken. We zijn toch weer zo blij met ons campertje van 1.95 meter breed.



dinsdag 11 juni 2013

Maandag 10 juni 2013

We zijn nog maar een dagje op deze camping gebleven, want de omgeving is zo prachtig, dat we hier nog een lange wandeling wilden maken. De wandeling liep voornamelijk langs een rivier dus het was relatief vlak, maar ja, soms liep het pad wat verder van de rivier af en dan was het toch wel klimmen. Het voordeel daarvan was weer dat je prachtige vergezichten had over de velden die “bezaaid” zijn met schapen. Er schijnen in Wales vier keer zoveel schapen als inwoners te zijn. We moeten nog eens vragen waar al die schapen voor gehouden worden, want volgens ons is het niet voor de wol, want ze worden niet geschoren, ze verliezen spontaan hun vacht. Overal zie je plukken vacht liggen. Als je dit tijdens wandelingen zou verzamelen, zou je er een leuke trui aan over kunnen houden. Schapenvlees staat ook niet op de menu’s, maar er wordt wel veel lamsvlees gegeten. Ze zullen toch niet alleen schapen houden om die lieve schattige lammetjes te eten???? Ik zoek het uit; wordt vervolgd.
Het was dus een prachtige wandeling vandaag, maar als we vlak langs de rivier moesten lopen, was het soms wat modderig en op sommige plekken zelfs héél erg modderig, getuige onderstaande foto…..



maandag 10 juni 2013

Zondag 9 juni 2013

Vandaag zijn we op de camping in Devil’s Bridge gebleven. De naam van dit plaatsje komt van een brug die honderden jaren geleden door monniken (?!) gebouwd is. In 1708 en in het begin van de twintigste eeuw zijn er nog twee bruggen bovenop gebouwd, zodat er nu drie bruggen boven elkaar liggen die een prachtig uitzicht bieden op een hoge waterval. Er is een natuurpad omheen aangelegd dat als je doorloopt in 45 minuten te doen is, maar er is zo’n enorm hoogteverschil dat jullie wel begrijpen dat ik dat niet red in die tijd! Het laatste stuk van deze tocht naar beneden wordt de Jacob’s Ladder genoemd en die was zó ongelofelijk steil naar dat het met recht een ladder was, met treden die soms wel 40 cm hoog waren! En ja, ik moest ook weer naar boven…..   en heb toen de treden geteld; het waren er in totaal 310! De rest van de middag heb ik uitgerust....

Zaterdag 8 juni 2013

Route: Mwnt, Cardigan, Aberystwyth, Devil’s Bridge. Totaal 93 km.
Omdat we de enige op de camping waren (op de schapen na), hebben we gisteravond de gordijntjes niet opgehangen, dus toen we vanmorgen onze ogen opendeden hadden we gelijk weer de blauwe zee in het vizier. Voordat we onze reis gingen vervolgen zijn we eerst een wandeling over een stuk van het kustpad gelopen, langs steile rotsen, sommige hier en daar begroeid met roze, paarse en witte bloemetjes. Het is zó bijzonder dat plantjes op deze rotsen kunnen groeien en hier voldoende voedsel uit kunnen halen. Het weer is nog steeds schitterend, er staat wel een stevige wind, maar met een strakblauwe lucht en een stralende zon is de temperatuur erg aangenaam.




Vrijdag 7 juni 2013

 Route: Freshwater East, Pembroke, Narberth, Cardigan, Mwnt (dit is geen spelfout, maar er zijn echt woorden en namen in het Welsh die geen klinkers hebben!). Totaal 75 km.

Nadat we vorig jaar naar mijn idee genoeg kastelen en kerken voor de komende jaren gezien hadden, hebben we vandaag toch maar weer een voorzichtig begin gemaakt met de bezichtiging van dit soort historische gebouwen. Pembroke Castle is een van de mooiste kastelen van Wales. We hebben een interessante rondleiding gehad van een gids, maar door haar Welsh accent was ze af en toe toch wat moeilijk te volgen.

We hebben weer een CL-camping gevonden die de eerste plaats heeft overgenomen van die van eergisteren. Het is een terrein met uitzicht op zee dat zo overweldigend mooi is, dat we er geen genoeg van kunnen krijgen. Oké, er zijn ook wat minpuntjes, het is niet een mooi gemaaid grasveld en ik heb al met mijn blote voeten in de brandnetels gestaan en je moet niet alleen uitkijken voor de brandnetels, maar ook voor schapenpoep, want de producenten van deze uitwerpselen lopen om onze camper heen, wat ook wel weer leuk is en een extra dimensie geeft aan deze plek!


vrijdag 7 juni 2013

Donderdag 6 juni 2013

Route: Pendine, Saundersfoot, Tenby, Freshwater East. Totaal 39 km.

Het grote verschil tussen onze vakantie dit jaar en die van vorig jaar zijn de kleine afstanden die we nu rijden. Vorig jaar moesten we natuurlijk een acht landen doorkruisen en dit jaar maar een klein eilandje (laat de Britten het maar niet horen dat ik hun land met een verkleinwoord beschrijf!).
Vandaag wilden we weer een stuk van het kustpad van Pembrokeshire lopen, maar op de een of andere manier konden we het beginpunt niet vinden. Nadat we drie keer heen en weer waren gelopen en toen er ook nog een stuk afgesloten bleek te zijn vanwege bouwactiviteiten, hebben we het verder voor vandaag maar opgegeven.
Het verschil tussen eb en vloed is hier in dit gebied enorm groot De bootjes in de haven vallen twee keer per dag helemaal droog; wel handig om de onderkant van je bootje regelmatig te onderhouden.



donderdag 6 juni 2013

Woensdag 5 juni 2013

Route: Swansea, Bishopston, Llanelli, Carmarthen, St.Clears, Pendine. Totaal 118 km.

Gower is een klein paradijsje. We hebben vanmorgen langs smalle, kronkelige kustweggetjes dit schiereiland in het zuiden van Wales bewonderd. Op het uiterste puntje, bij het plaatsje Mumbles (dat vind ik toch zó’n leuke naam!), hebben we de camper geparkeerd en hebben toen een lange wandeling gemaakt langs een erg smal paadje, terwijl we uitzicht hadden op de blauwe zee en grillige rotsen.

Aan het eind van de middag hebben we weer een CL gevonden en dat is de tot nu toe nummer één van deze vakantie. We staan helemaal alleen op een prachtig plekje met uitzicht op zee. De zon schijnt nog steeds, het is een graad of twintig en ik moet uitkijken dat ik niet te erg verbrand…… Wat hebben we het toch goed!!!

Dinsdag 4 juni 2013

Route: Llandover, Llangadog, Brynamman, Pontardawe, Swansea. Totaal 86 km.

De zon stond vanmorgen weer stralend aan de hemel. Zou de zomer dan nu toch echt gaan beginnen?  We wachten af, maar voorlopig genieten we hier met volle teugen van!
Op onze tocht door Wales zijn we richting zuiden gegaan, naar het schiereiland Gower. Onderweg moesten we de bergen over en kwamen we woeste landschappen tegen, onvoorstelbaar, het leken de Noorse hoogvlaktes wel, zoiets als de Hardanger Vidda! Helemaal boven zijn we uitgestapt om dit kale, ruige landschap met hier en daar een struikje eens goed in ons op te nemen. Het enige verschil met de Noorse hoogvlaktes was dat het er niet zo heel erg snijdend koud was, maar toch wel een graad of tien kouder dan zo’n paar honderd meter lager.
In de loop van de middag hebben we zo’n leuk klein campinkje opgezocht. Dit zijn Certificated Locations, oftewel CL’s. Op deze campings heb je geen of weinig comfort (lees: sanitair) en er mogen maximaal vijf caravans of campers staan. Je moet lid zijn van de Britse Caravanclub en dit lidmaatschap kost 45 pond per jaar, maar dan krijg je ook een boekwerk met ruim tweeduizend van deze campings en maandelijks een interessant (Engelstalig) kampeerblad. Je krijgt ook korting bij het boeken van de overtocht naar Engeland, zodat je het lidmaatschap binnen de kortste keren terug hebt verdiend. Als je deze CL’s dan regelmatig afwisselt met campings met fatsoenlijke sanitaire voorzieningen, dan loop je niet het risico om vervuild terug te komen van je vakantie…….


dinsdag 4 juni 2013

Maandag 3 juni 2013

We hadden geen betere dag uit kunnen kiezen om een dag op dezelfde plek te blijven. De hele dag een stralende zon, een camping met schitterend sanitair en een prachtige omgeving. Vanmorgen heerlijk in het zonnetje gezeten, een beetje gelezen en gelummeld en ik kon lekker aan mijn obsessie toegeven, wassen! Dit is vanaf onze fietsvakanties, een jaar of vijfentwintig geleden, een soort neurose geworden; we konden toen maar zó weinig kleding meenemen, dat ik elke gelegenheid aan moest grijpen om te wassen. Ik ben dat gevoel nooit meer kwijtgeraakt, tot frustratie van Ton, maar hij is er na zoveel jaren wel aan gewend geraakt en laat me gewoon mijn gang maar gaan.


Toen mijn wasje in de zon wapperde, zijn we een wandeling gaan maken; volgens de beschrijving zou die 8,8 km zijn. Omdat het routekaartje niet echt duidelijk was, hebben we een stuk verkeerd gelopen, waardoor we uiteindelijk op 11 km uitkwamen. Nu zou dat in ons eigen vlakke Nederland net twee uurtjes in beslag genomen hebben, hier in het heuvelachtige Wales hebben we er drie uur en drie kwartier over gedaan! Toen we terugkwamen, was wel mijn was droog….

Zondag 2 juni 2013

Route: Hay-on-Wye, Talgarth, Tretower, Brecon, Sennybridge, Llandovery. Totaal 115 km.

We hebben vannacht op een geweldige plek gekampeerd bij een historisch (tol)bruggetje. We mochten daar overnachten van de brugwachter. Toen we echter vanmorgen om tien uur wilden vertrekken en de camper achteruit een helling op moest, slipten de wielen door en konden we niet meer voor- of achteruit. Toen ik aan de brugwachter ging vragen of iemand ons er met een auto uit kon trekken, bleken er uiteindelijk vier mensen voor uit hun bed getrommeld te zijn die ons uiteindelijk met een Landrover uit onze benarde positie wisten te bevrijden. En dan te bedenken dat het voor hen pas negen uur was en dat op zondagmorgen…..


De rest van de dag ging alles goed hoor! Eerst zijn we naar een carbootsale geweest. Dit is een typisch Brits verschijnsel waar in het weekend mensen tweedehands spullen uit de kofferbak van hun auto verkopen, voor ons gewoon een rommelmarkt dus. We hebben verder nog een wandeling naar een waterval gemaakt en een prachtige autorit door het Nationaal Park Brecon Beacons. Wat is Wales toch ontzettend mooi!

Zaterdag 1 juni 2013

Route: Newland,  Symonds Yat, Monmouth, Abergavenny, Hay-on-Wye. Totaal 101 km.

Gisteren zat ik nog in de ontkenningsfase, maar ik moet het toegeven, ik ben echt bejaard. Toen we vanochtend een nieuwe route gingen uitstippelen, kwam ik het plaatsje Abergavenny tegen. In mijn vroege tienerjaren zong ik een  liedje met deze titel luidkeels mee, alhoewel ik niet wist wat ik zong en ik had toen zeker geen idee dat dit nummer misschien wel over een plaatsje in Wales ging. Iedereen die dit herkent, zit in dezelfde levensfase als ik......

Vanmorgen om kwart over acht waren we al op onze eerste bestemming, Symonds Yat. Hier is een rots met een uitzichtpunt, waar je slechtvalken kunt spotten. De vogels lieten zich helaas niet zien, maar het uitzicht was absoluut de moeite waard. Hierna zijn we door de Black Mountains gereden. We zagen wel bergen, maar die waren niet zwart. Ze leken meer op de Glenns die we in Schotland hebben gezien; waarom ze dus Black Mountains genoemd worden is ons niet duidelijk, maar het landschap was prachtig!

Als laatste wilden we vandaag naar het plaatsje Hay-on-Wye, dat bekend staat om meer dan veertig (!!) tweedehands boekenwinkeltjes. Toen we er aankwamen, bleek er dit weekend ook nog een festival te zijn waar heel Wales voor was uitgelopen. Al met al was het weer een zeer aangename dag.



zaterdag 1 juni 2013

Vrijdag 31 mei 2013

Route: Bristol, Chepstow, Tintern Parva, Monmouth, Coleford. Totaal 119 km.

Mijn zwager Ruud had op internet een camperbouwer van VW T5’jes in Engeland gevonden en daar wilden we eens een kijkje gaan nemen. Ze hadden er niet alleen T5’s, maar ook spiksplinternieuwe T2’tjes. Heel gaaf om te zien, maar we houden wel van “klein” kamperen, maar dit is toch net iets té klein. De T5’s waren absoluut geweldig (heel wat beter dan de nieuwe Club Joker van Westfalia die we gezien hebben), maar ja, het stuur zit aan de verkeerde kant……. Nee gekheid, dat zouden ze ook nog op  onze manier kunnen leveren, maar nu we onze “nieuwe”  VW Exclusive uit 2004 hebben gevonden, zijn we daar ook dik tevreden mee en aan de kwaliteit en degelijkheid van die camper kon zelfs de Engelse camper niet tippen!


Na dit bezoek zijn we Wales binnengetrokken. Een erg mooi landschap met smalle, kronkelige weggetjes met hier en daar aan weerszijden schattige cottages, afgewisseld door weilanden met schapen. De rivier Wye kronkelde zich door het landschap heen en we hebben zelfs onze eerste haarspeldbochten al genomen.

Maar ik heb vandaag toch ook een heftige schok moeten verwerken en dat was bij het bezoek aan Tintern Abbey en dit had niets met de indrukwekkende ruïne van deze abdij te maken. Toen ik nl. wilde betalen werd mij een vraag gesteld die ík niet, maar Ton wél begreep. Nu is mijn Engels niet bepaald slecht te noemen en ik denk dus dat ik de vraag niet wílde begrijpen, want er werd gevraagd of we ‘senior citizens’ waren; mensen boven de zestig krijgen nl. korting. De vragende intonatie van het woord “both” van de dame aan de balie, leg ik maar in mijn voordeel uit……..

Donderdag 30 mei 2013

Route: Bath, Bristol. Totaal 40 hele km’s (!!)

Vanmorgen Engelse tijd om half zes (Ton) / half zeven (Elly) opgestaan, maar pas om half negen zou de eigenaar van de camping zijn geld op komen halen. Dus tegen die tijd dat die man kwam, hadden we allebei al bijna een boek gelezen…...

Toen die goede man (eindelijk) geweest was, gingen we op weg naar Bath, o.a. beroemd vanwege de Romeinse badhuizen met natuurlijke warmwaterbronnen. Deze stad staat, naast Venetië, als enige stad ter wereld in zijn geheel op de Werelderfgoedlijst.

Vanmorgen was de eerste keer dat we een probleem met de hoogte van onze camper hadden. We wilden naar een P & R buiten Bath, om daar met de bus naar het centrum te gaan. Helaas stond er bij de ingang van de parkeerplaats een poortje waar wij niet onderdoor konden. We zijn toen maar op een parkeerplaats langs de weg gaan staan, waardoor we toch nog de bus naar het centrum van Bath konden nemen. Met ons kleine campertje zijn wij nl. niet voor één gat (lees: poortje) te vangen.

In Bath aangekomen, zagen we een bord waarop stond dat er twee keer per dag een gratis (!!) rondleiding met een gids was; nou dat vonden wij als Nederlanders natuurlijk wel wat. Deze rondleiding zou twee uur duren, maar de gids knoopte er zelfs nog een half uurtje aan vast. Deze man wist zó ontzettend veel interessante dingen te vertellen over de geschiedenis en de architectuur van Bath, dat dit zeker niet te lang was. Bovendien wist hij zijn verhaal met typisch Engelse humor te verlevendigen. Onvoorstelbaar dat deze rondleiding gratis was en de gidsen (de groep toeristen werd in drieën verdeeld) waren vrijwilligers van de gemeente Bath  en wilden zelfs niet eens een fooi accepteren!