Pagina's

Translate

vrijdag 20 juni 2014

Woensdag 18 juni 2014

Route: Sangerhausen, Leipzig, Halle, Kassel, Dortmund, Arnhem, Lunteren. Totaal 487 km.

We zijn weer thuis! De terugreis ging erg soepeltjes over de Duitse Autobahn. Geen files, om de beurt rijden (ja, ik doe het nog steeds!) en de camper heeft zich ook prima gehouden. We hebben de hele vakantie geen enkel technisch probleem gehad.

Het was een geweldige vakantie! We hebben erg mooie dingen gezien en zijn voor ons doen dan ook ontzettend cultureel bezig geweest. We hebben kerken, kastelen en (openlucht)musea bezocht maar ook veel trieste herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog gezien waarbij Auschwitz en Birkenau heel erg veel indruk gemaakt hebben en op mijn netvlies blijven zitten. Het landschap viel ons in het noorden en oosten tegen, maar daarentegen was het zuiden prachtig! De Karpaten met het Tatragebergte  zijn erg spectaculair en van een ongekende schoonheid. We kunnen ook weer een land “bijschrijven” op ons lijstje van Europese landen die we bezocht hebben. Wij genieten nl. erg van het reizen met ons campertje door al die landen en dan de verschillende culturen zien en ervaren.

Zoals jullie van mij gewend zijn krijgen jullie nog even de totalen en gemiddelden….. We hebben 5907 km gereden en dat deed het campertje op 448,63 liter diesel; dat is een keurige 1 : 13. We zijn precies een maand weggeweest van 18 mei tot 18 juni en we hebben deze 31 dagen op 27 campings of camperplaatsen gestaan waarvan 10 keer op een gratis camperplaats of ergens op een vrij kampeerplekje. De campings zijn in Polen erg goedkoop en dat mag ook wel, want het is allemaal wel heel erg “basic” en dan druk ik me voorzichtig uit! De duurste camping in Polen was 60 zloty (15 euro), maar er waren er ook bij van 20 zloty. We hebben in elk geval gemiddeld voor € 7,08 per nacht gekampeerd! Alle prijzen liggen trouwens een stuk lager dan in Nederland. Je verlaat een supermarkt met een tas vol boodschappen en met een blik van verbazing op de kassabon en uit eten gaan is helemaal een lachertje. We hadden bijvoorbeeld een keer allebei een gerecht met een goed stuk vlees, frites, warme groente en een salade, een wijntje en twee halve liters bier en dat kostte ons 15 euro. Dat ben ik bijna al kwijt als ik in Nederland in mijn eentje ga lunchen met twee kopjes cappuccino erbij! Zo kun je tenminste nog eens een keertje extra uit eten gaan... ;-)

Ik heb het weer erg leuk gevonden om deze vakantie de weblog bij te houden en hoop dat jullie het ook leuk vonden om onze belevenissen en ervaringen te lezen. Tot de volgende keer!


Groetjes,
Elly

Dinsdag 17 juni 2014

Route: Dresden, Leipzig, Halle, Sangerhausen. Totaal 219 km.


Zoals we gisteren al van plan waren, zijn we vanmorgen teruggegaan naar de Frauenkirche in Dresden. Ton heeft de toren van de koepel beklommen, maar de wentel- en steile trappen waarvoor gewaarschuwd werd, heb ik als “bijna-bejaarde” met pijnlijke knieën en voeten maar aan me voorbij laten gaan. Ik bekijk de foto’s van Ton wel…. Om twaalf uur was er een gebedsdienst met orgelmuziek van Vivaldi en werd er het Onze Vader in het Duits gebeden (gelukkig kregen we de tekst erbij ;-)) en daarna werd er uitleg gegeven over de geschiedenis van deze kerk. Nu is ons Duits niet heel erg goed, maar we begrepen er genoeg van voor een zeer leerzaam uurtje! We vroegen ons gisteren o.a. af waarom er zoveel zwarte stenen aan de buitenkant van de kerk zaten; hadden ze het niet goed schoongemaakt? Nee, de reden was dat toen in 1993 een begin gemaakt werd met het opruimen van de brokstukken van het bombardement van februari 1945, er gekeken werd welke stenen nog gebruikt konden worden voor de reconstructie. De “hergebruikte” stenen hebben ze zwart gelaten om symbolisch de geschiedenis een gezicht en een functie te geven. Een ander interessant aspect vonden we de schenking van het gouden kruis op de toren van de kerk door de Hertog van Kent namens het Britse volk. Was dit een “goedmakertje” voor het geallieerde bombardement van 1945 waarbij de Frauenkirche twee dagen na het bombardement als gevolg hiervan toch ineenstortte? Leuk om over te filosoferen toch?

We hebben na het bezoek aan de Frauenkirche ook nog een mooie rondwandeling over de brug en door de stad gemaakt en om twee uur vertrokken we richting Nederland. De TomTom gaf aan dat we 689 km van Lunteren zaten, maar wij vinden dat te ver rijden voor één dag (ik hoor sommige mensen lachen….), maar wij doen rustig aan en doen dit in twee dagen. Morgen zal ik weer een samenvatting van onze reis op de weblog zetten, met alle statistiekjes die ik natuurlijk weer heb bijgehouden (mijn tic) en alle hoogte- en “diepte”-punten.


dinsdag 17 juni 2014

Maandag 16 juni 2014

Route: Opole, Wroclaw, Dresden. Totaal 345 km.


Ton heeft vanmorgen uitgeslapen; hij stond pas om zes uur op i.p.v. vijf uur of half zes! Omdat we niet op een camping stonden, moest ik blijven liggen totdat Ton klaar was met wassen en aankleden. Ons campertje is nl. zó klein dat je dit echt niet met zijn tweeën tegelijk kunt doen. Toen ik om kwart voor zeven klaar was met mijn ochtendritueel hebben we ontbeten en om acht uur reden we al weg; op naar Dresden. 
Om twee uur stonden we op een camperplek op 500 meter afstand van het oude centrum van Dresden. We hebben een eerste verkennend rondje gedaan en o.a. de Frauenkirche bezocht! Deze kerk is in februari 1945 door het geallieerde bombardement verwoest en in 1993 is er pas een begin gemaakt met het opruimen van de brokstukken om de reconstructie mogelijk te maken en in 1994 is de eerste steen voor de reconstructie gelegd. Dit kon niet eerder omdat de voormalige Oost-Duitse politiek en ideologie dit verbood. Als je de kerk binnenkomt weet je niet wat je overkomt, ik heb nog nooit zoiets moois gezien en dan te bedenken dat het een protestante kerk is die normaalgesproken niet opvallen door uitbundige decoraties. Morgen gaan we terug om met een gids een rondleiding door de kerk te krijgen, want we willen veel meer details horen en zien.


Zondag 15 juni 2014

Route: Zakopane, Bielsko Biala, Rybnik, Opole. Totaal 319 km.


Het was koud en kil vanmorgen, dus in plaats van een wandeling te gaan maken, hebben we besloten om langzaamaan de terugreis te aanvaarden en er een reisdag van te maken. In de vakantie van een paar jaar geleden naar Berlijn, wilden we eigenlijk ook Dresden bezoeken, maar daar is het toen niet van gekomen. Die stad gaat daarom morgen in de herkansing, want vandaag gaan we Duitsland niet meer halen. Er was weer geen camping te vinden, maar we staan nu bij een truckerscafé waar we vannacht tussen de vrachtwagens blijven slapen. Handig toch zo’n campertje!

zaterdag 14 juni 2014

Zaterdag 14 juni 2014

Route: Tatranska Lomnica (Vysoké Tatry), Liptovski Mykolas, Zuberec, Zakopane. Totaal 163 km.

Er zijn geen wegen dóór het Tatragebergte om weer van de Slowaakse naar de Poolse kant te rijden. Misschien zijn er bergpaadjes, maar die zullen wel zo klein zijn dat ze in elk geval niet op onze kaart staan. We zijn daarom vanmorgen helemaal om dit gebergte heen gereden om weer in Polen uit te komen. Wat een schitterend gebied is dit toch! Je ziet de besneeuwde bergtoppen maar daarvoor liggen groene weiden met groepjes loof- en dennenbomen, weer totaal anders dan de berggebieden in Noorwegen en de Pyreneeën. Hier en daar kom je stukken tegen met als luciferhoutjes afgeknapte bomen. Waarschijnlijk is hier van de winter een lawine overheen geraasd.

Aan de Poolse kant van het gebergte aangekomen, gingen we op zoek naar een camping. Nu liggen die in Polen niet voor het opscheppen, maar in het toeristische Zakopane zagen we opeens een bordje met ‘camping 700 meter’. Nou dat viel niet tegen, tenminste wat de afstand betreft, want toen ik de “receptie” binnenkwam zat er in een piepklein huiskamertje een hele viezige vrouw achter een bureau. Ze sprak uiteraard alleen Pools, maar schreef op een briefje dat het 40 zloty (10 euro) kostte. Ze wees in de richting waar we konden staan, maar daar aangekomen zagen we alleen een piepklein kapot stukje grasveld vlak voor hele armoedige (vakantie)huisjes. Ton ging op zoek naar de toiletten en douches en kwam terug en zei dat hij hier niet wilde staan! Nou dat wil wat zeggen hoor, want als ik een camping vies vind, dan vindt hij het meestal nog wel meevallen. Ik hoefde dus niet eens meer te gaan kijken naar de staat van het sanitair en ging proberen mijn geld terug te halen, wat wonder boven wonder nog lukte ook. Even later vonden we een prachtige camping met schoon sanitair; erg fijn!

vrijdag 13 juni 2014

Vrijdag 13 juni 2014

Op vrijdag de 13e met een kabelbaan een berg op van 2634 meter is al een risico, maar dan ook nog bedenken dat je naar beneden gaat lopen terwijl je dat vorig jaar op Mount Snowdon in Wales nou niet echt goed bevallen was, is niet verstandig. We zagen bovendien hoe slecht begaanbaar het pad was en zijn daarom zowel naar boven als naar beneden met de kabelbaan gegaan. 
Het was in één woord fantastisch!!!!!! Het uitzicht op de bergen en rotsen was fenomenaal en op sommige plekken lag er nog een sneeuwlaag van zeker een meter dik. Je kon kilometers ver kijken en je zag in de verte overal dorpjes en valleien liggen. Je voelde je ontzettend nietig in die kleine cabine die als een mier tegen de rotsen omhoog kroop. Het was een tocht in drie etappes; steeds moest je overstappen in een andere kabelbaan en de laatste etappe was uiteraard het spectaculairst. Het weer werkte geweldig mee; het was niet helemaal helder, maar op het moment dat we helemaal op de top waren, zaten we gelukkig niet in een wolk, want dat gebeurde toch nog wel af en toe vandaag en dat zou eeuwig zonde zijn geweest! 



Donderdag 12 juni 2014

Route: Oswiecim, Wadowice, Nowy Targ, Vysoké Tatry (Slowakije).
Totaal 185 km.

Hier houd ik nu zo van! Op de kaart kijken en bedenken dat als je naar het Tatragebergte (een deel van de Karpaten) gaat, je net zo goed een extra landje kunt meepikken, omdat het op de grens van Polen en Slowakije blijkt te liggen. Maar ja, we hebben ons niet op dit land voorbereid en als je dan net over de grens in Slowakije aankomt en aan de eigenaar van de camperplaats vraagt waar de dichtstbijzijnde pinautomaat is om Slowaakse kronen te pinnen, dan voel je je wel heel erg blond als hij antwoordt dat ze in Slowakije al sinds 2009 de Euro hebben…..

We staan dus nu in Slowakije met uitzicht op een 2634 meter hoge berg waar nog sneeuw op ligt. Morgen willen we met een kabelbaan deze berg op en dan naar beneden lopen. Mijn spieren zijn hier (hoop ik) wel weer toe in staat en daarna zie ik wel weer; deze ervaring wil ik me niet laten ontgaan!

Woensdag 11 juni 2014

Route: Krakow, Mogliany, Wadowice, Oswiecim. Totaal 81 km.

Vandaag zijn we naar Auschwitz en Birkenau geweest. Ik ben er nog helemaal stil en ontdaan van. Je gaat er van uit dat je alles over dit vernietigingskamp al in documentaires en films hebt gezien, maar als je daar zelf loopt en van de gids de details hoort en met eigen ogen de omstandigheden ziet waarin mensen hier als beesten zijn behandeld en vernietigd, dan gaat dit echt je verstand te boven. Toen ik hier rondliep en me voorstelde hoeveel angst en wanhoop hier geheerst heeft en hoeveel tranen er gevloeid moeten hebben, dan krijg je de brok in je keel niet weggeslikt. Het is onvoorstelbaar wat de nazi’s hier hebben aangericht in dit grootste van hun vernietigingskampen. Ik dacht altijd dat het voornamelijk joden en zigeuners waren die hier omgebracht zijn, maar het waren ook niet-joodse Polen, Tsjechen, Hongaren en Russen die hier zijn omgekomen. De gids vertelde dat de reden hiervoor was, dat deze Slavische volkeren moesten verdwijnen om ruimte te maken voor Duitsers die de inwoners zouden worden van het nieuwe, grote Duitsland. Hier in Auschwitz en Birkenau zijn anderhalf miljoen mensen, voornamelijk joden, vermoord in de gaskamers. Maar er zijn hier ook medische experimenten op mensen uitgevoerd en massasterilisaties en er waren martelkamers en mensen werden uitgehongerd en opgehangen en geëxecuteerd. In de drieënhalfuur durende rondleiding hebben we zó ontzettend veel verschrikkelijke dingen gehoord en gezien dat ik hier pagina’s over vol zou kunnen schrijven, maar ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat als je ooit in het zuiden van Polen bent, dan zou je hier naar toe moeten gaan als eerbetoon en ter nagedachtenis aan de anderhalf miljoen mensen die hier zijn omgebracht.


woensdag 11 juni 2014

Dinsdag 10 juni 2014

Toen we vanmorgen met de bus en de tram voor ons tweede bezoek naar Krakow wilden gaan, bood de zoon van de campingeigenaar ons een lift aan naar de stad en omdat hij goed Engels sprak, kwamen we eindelijk eens wat meer te weten over het leven hier. Wat wij dachten klopte, nl. dat het oosten van Polen, kleurlozer, slechter onderhouden en minder welvarend is dan het zuiden en westen. Volgens hem komt dat omdat het oosten vroeger communistisch was en onder Russisch bewind stond, terwijl het westen tot aan Poznan bij Duitsland heeft gehoord en het zuiden een Pruisische en Oostenrijkse geschiedenis heeft. Krakow is vroeger de hoofdstad van Polen geweest en heeft binnen zijn grenzen meer dan 6000 historische gebouwen en monumenten. In 1978 kwam Krakau als eerste Europese stad  met zijn gebouwen op de Unesco-lijst van de belangrijkste cultuurobjecten ter wereld. We zouden dus ons hart weer kunnen ophalen vandaag, ware het niet dat  de temperatuur veel te hoog is voor een uitgebreide stadswandeling. Daarom hebben we het rustig aan gedaan met een bezoek aan de Joodse wijk Kazimierz waarna we via de markt naar de stadspoort liepen. Eigenlijk wilden we nog een bezoek aan het kasteel Wawel brengen, maar het was zó zinderend heet, dat we dat maar voor gezien hielden.


Ik heb nog wel opgesloten gezeten in een toilet van het restaurant waar we gingen lunchen. Niet zo gek hoor, want we zijn nu ruim drie weken in Polen en we hebben nog geen camping, winkel of restaurant gehad waar alles technisch gezien in orde was. Niets wordt fatsoenlijk onderhouden hier. Deuren die zo uitgezet zijn dat ze niet sluiten, toiletten die niet goed doorspoelen, wastafels zonder kraan (!!), douches waarvan de deur niet op slot kan en waar de haakjes om je kleren op te hangen afgebroken zijn en dan vandaag een slot van een wc-deur die niet meer openging! Na verschillende keren tevergeefs geprobeerd het slot te openen, heb ik Ton maar opgebeld met het verzoek om me te komen bevrijden! Hij zat hooguit tien meter verderop in het restaurant, maar mijn telefoontje (met een omweg via Nederland!) bracht uitkomst! Hij had zijn mobiel gelukkig aanstaan en de accu was niet leeg, dus met behulp van de sleutel van de camper heeft hij van de buitenkant het slot open kunnen maken. Phew, ik kon er weer uit!!!!


dinsdag 10 juni 2014

Maandag 9 juni 2014

Route: Wieliczka, Krakow. Totaal 16 km.

Vorige week viel het ons al op dat Hemelvaartsdag in Polen niet gevierd wordt, maar Tweede Pinksterdag doen ze hier ook niet aan. Iedereen ging vandaag gewoon aan het werk en naar school en we zaten vanmorgen rond half negen goed vast in de file naar Krakow.

Mijn gps deed vanmorgen goed dienst om onze nieuwe camperplaats bij Krakow te vinden. Als echte Nederlanders hadden we natuurlijk geen kaart voor de TomTom voor die ene vakantie naar Polen gekocht, maar met de coördinaten uit de campergids bracht mijn gps’je ons precies op de plaats van bestemming. We staan nu in de tuin van een pensionnetje met een prachtig uitzicht over de skyline van Krakow. We waren hier vanmorgen al om tien uur en met de bus en een tram zaten we binnen het uur in het centrum van Krakow waar we met een hop-on/hop-off bus de stad ruwweg hebben verkend. Vandaag hebben we alleen ge-hop-ond en morgen gaan we ook hop-offen op verschillende interessante plaatsen, want Krakow is prachtig en heeft een hele interessante geschiedenis. Maar daarover morgen meer (moet ik me zo nog in verdiepen…. ;-))


Zondag 8 juni 2014

Route: Nowy Sacz, Brzesko, Wieliczka. Totaal 98 km.

Wat een geluk dat we niet gisteren naar de zoutmijnen zijn gegaan. Ik had in de reisgids gelezen dat je 394 treden naar beneden moest lopen. Nou, dat was slechts tot level 1, want in totaal zijn we drie levels naar beneden gegaan, tot 145 meter onder de grond en dat waren dus 845 treden! Dit voelde vandaag ook nog niet erg fijn, maar gisteren was me dat echt niet gelukt en terug kun je ook niet als je eenmaal begonnen bent. Naar boven gingen we gelukkig wel met de lift.
Maar wat was het indrukwekkend! Deze zoutmijnen zijn in gebruik sinds de 13e eeuw en hebben een totale schachtlengte van 250 km. Wij hebben vandaag slechts één procent hiervan gezien en de rondleiding duurde in totaal drie uur! We hebben twintig “kamers” in de mijn bezocht (uitgehouwen ruimtes waar zout gewonnen werd) en in die kamers staan levensgrote zoutsculpturen die in de loop der tijd door de mijnwerkers in hun vrije tijd gemaakt zijn. Dit zijn beelden van o.a. Copernicus, Goethe en ook hier in de zoutmijnen vind je natuurlijk Paus Johannes Paulus II, de van oorsprong Poolse paus. Maar het mooiste van alles was de Koningskapel. Dit is een ruimte in de mijn van minstens 100 meter lang en 30 meter hoog met in de wanden zoutsculpturen van b.v. het Laatste Avondmaal, een prachtige kerststal, Maria, Jozef en het kindje Jezus, enz. enz. Je wist gewoon niet waar je kijken moest! Toen begon er ook nog een groep een religieus lied te zingen (of dit nu spontaan was of dat het de bedoeling was weet ik niet), maar juist in deze kapel werden mijn ogen toch wel enigszins vochtig….. In een andere ruimte was een zoutmeer met daaromheen een balustrade. In deze ruimte zagen we een prachtige lichtshow op de muziek van Chopin en op de achtergrond het geluid van mijnwerkers. En zo viel je van de ene verbazing in de andere.

Dit bezoek aan deze mijn was zo’n bijzondere ervaring, dat ik me nu écht voorgenomen heb om nooit meer een grot of een mijn te bezoeken. Met mijn ietwat claustrofobische aanleg is een bezoek aan dit soort ondergrondse activiteiten niet echt mijn hobby, maar dit was zó mooi en bijzonder dat het nooit meer overtroffen kan worden. Ik heb dus nu een geweldig argument om nooit meer “ondergronds” te gaan!


zaterdag 7 juni 2014

Zaterdag 7 juni 2014

Het fijne van onze manier van vakantie houden is, dat je plannen ter plekke kunt wijzigen. Mijn spieren hebben toch behoorlijk te lijden gehad van onze “monstertocht” van eergisteren. Vandaag wilden we eigenlijk een bezoek brengen aan de zoutmijnen, maar daar moet je 394 treden naar beneden afdalen en dat zouden mijn kuitspieren echt niet aangekund hebben. We hebben dit bezoek dus maar een dagje uitgesteld en vandaag (voor de verandering) een openluchtmuseum bezocht dat op 2,5 km afstand van de camping ligt. Deze wandeling was al een hele aanslag op mijn beenspieren, maar een tube Advil heeft wel wat verlichting gegeven.

Dit openluchtmuseum gaf min of meer hetzelfde beeld van het leven tussen de 19e en 20ste eeuw als het museum dat we van de week bezochten. Alle huizen, schuren en kerkjes waren origineel en hier in dit prachtige park opnieuw opgebouwd. Het was alleen jammer dat een aantal medewerkers van dit museum alleen Pools spraken en niet begrepen dat het voor ons echt geen verschil maakt als je harder gaat praten!

Vrijdag 6 juni 2014

Route: Ustrzyki Gorne, Cisna, Komancza, Dukla, Gorlice, Nowy Sacz.
Totaal 198 km.

Voordat we gisteravond  naar het dorpje zouden lopen om ergens te gaan eten, barstte er opeens een enorme onweersbui los. Even later begon de zon alweer te schijnen, waardoor er een prachtige regenboog tevoorschijn kwam. 

We zijn er trouwens in geslaagd om een kaasloze maaltijd voor Ton te bestellen, alhoewel een van de andere klanten ons een vertaling van de menukaart moest geven. Het personeel sprak alleen maar Pools.

Vandaag hebben we er een rustig reisdagje van gemaakt, want mijn spieren hadden een rustdag nodig na de pittige wandeling van gisteren. Het was een prachtige tocht langs de Slowaakse grens. Mooie vergezichten, met loofbomen begroeide bergen afgewisseld door dorpjes die er toch een stuk verzorgder uitzien dan in het noorden en oosten van Polen. Of dit nu een welvarender deel van Polen is weten we niet; het is jammer dat je niet in contact komt met mensen die Engels of Duits spreken. Alhoewel op de camping waar we nu staan waren drie Poolse mannen aan het barbecueën en één van hen sprak een paar woordjes Duits en kwam vragen of we soms een glaasje wodka kwamen drinken. Ze hadden echter zelf nogal diep in hun flessen (!!) wodka gekeken. Ik heb dit aanbod toch maar vriendelijk afgewezen….. 

donderdag 5 juni 2014

Donderdag 5 juni 2014

Het was prachtig weer vanmorgen, ideaal voor onze dagtocht naar de hoogvlakte van het Bieszczadzki Nationaal Park. We vertrokken vanmorgen om kwart over negen en het was een hele klus om boven te komen. De tocht was in totaal “slechts’ 2 x 6 km maar we stegen van 652 meter naar 1224 meter, dat is 572 meter, een gemiddeld stijgingspercentage van ongeveer 10%. Terug moesten we dit percentage dalen, je raakt dan wel niet buiten adem maar mijn knieën protesteerden hevig. Gelukkig hadden we onze nordic-walkingstokken mee, want we hebben wel geleerd van de afdaling vorig jaar van de berg Snowdon in Wales van 1085 meter; ik heb toen bijna vier dagen niet kunnen lopen van de spierpijn. Maar toen lieten we ons naar boven brengen door een treintje en nu zijn we dus 572 meter gestegen én gedaald. Ik vind dit dus weer een hele prestatie van mezelf! Het staat niet in verhouding tot Sabine, Ewald, Sylvia en Paul die vandaag meerdere keren de Alpe d’Huzes hebben beklommen op hun fiets, maar ik ben ook trots.

Toen we boven waren hadden we een spectaculair uitzicht over de bergen en heel diep in de verte zagen we de camping liggen met onze camper als een speldenprikje. Terug op de camping ben ik in mijn stoel geploft om er het eerste half uur niet meer uit te komen. Ik was kapot!


Vanavond gaan we in het nabijgelegen dorpje in een restaurantje eten. Wat we begrepen van het uithangbord hebben ze daar regionale gerechten. Helaas weten we niet wat “kaas” is in het Pools, dus hopelijk heeft Ton het vanavond ook nog naar zijn zin…….

woensdag 4 juni 2014

Woensdag 4 juni 2014

Route: Dobra, Sanok, Lesko, Ustrzyki Doine, Ustrzyki Gorne. Totaal 109 km.

De luxe massagedouche waar ik me zo op verheugd had vanmorgen, was nogal een teleurstelling! Moet je je voorstellen, een douchecabine met een gewone handdouche, een regendouche en nog verschillende in de muur gemonteerde douchemondjes, dat belooft wat, toch? Er zaten echter twee heel vreemde bedieningsknoppen, geen gebruiksaanwijzing, niet eens in het Pools, laat staan in het Engels of Duits. Het water was óf ijskoud, óf kokend heet; een tussenliggend niveau heb ik niet kunnen vinden. De shampoo uit mijn haar maar uitgespoeld met koud water en toen kreeg ik van de schrik ook nog shampoo in mijn ogen. Uiteindelijk heb ik een lauwachtige stand gevonden, maar jullie begrijpen wel dat ik er niet lang onder heb gestaan……


Om negen uur vertrokken we weer en het landschap waar we doorheen reden was adembenemend mooi! Ik durf niet te rijden vanwege de smalle bergweggetjes met de talloze haarspeldbochten, dus Ton kan weer vol aan de bak! We eindigden vandaag op een camping tegen de grens met Oekraïne in het uiterste zuidoostelijke puntje van Polen. Morgen gaan we een dagtocht lopen door de bossen naar de hoogvlaktes van dit prachtige gebied. 

Dinsdag 3 juni 2014

Route: Przemysl, Sanok, Dobra. Totaal 98 km.

Na een week bewolking en lage temperaturen (van 10 tot 12 graden) en gisteren zelfs een hele regendag, konden we vandaag weer van de zon genieten. We begonnen vanmorgen met een bezoek aan de stad Przemysl (ik doe geen pogingen meer om de namen van de steden uit te spreken…). Het historische centrum van de stad is heel goed bewaard gebleven en er staan maar liefst zeven kerken die boven het centrum uitsteken, waarvan één de prachtige kathedraal is. Toen we er vanmorgen langs liepen stonden er kinderen in uniform met vaandels voor de deur van de kathedraal te wachten en de kerk zat helemaal vol met voornamelijk schoolkinderen. We zijn naar binnen gegaan, want we hadden wel het idee dat er iets bijzonders aan de hand was. Gisteren schreef ik al dat al die hordes schoolkinderen die in de steden rondliepen zo gedisciplineerd waren, maar wat we vanmorgen zagen, daar sloegen we helemaal steil van achterover. Al die honderden schoolkinderen zaten doodstil te wachten totdat de kerkdienst zou beginnen, ze fluisterden zelfs niet eens met elkaar! Het bleek een kerkdienst te zijn ter ere van een overleden priester en de dienst werd geleid door de aartsbisschop van Polen. Hebben we die ook eens gezien.

Hierna hebben we in het stadje Sanok een openluchtmuseum bezocht. In dit museum zijn kerkjes, berghutten en een hele dorpsstraat bijeengebracht om een natuurgetrouw beeld van het leven in deze omgeving in de 18e en 19e eeuw te geven. Het was nog geen hoogseizoen en een doordeweekse dag en doodstil. We kregen daarom wél alle aandacht van de gidsen die in de kleding van die tijd  liepen, want ze waren waarschijnlijk blij dat er een paar bezoekers waren. Er werden zelfs afgesloten woningen speciaal voor ons opengedaan!



Aan het eind van de middag vonden we een camping die tot nu toe de nummer één van deze vakantie is. Het ligt prachtig aan een riviertje en we hebben een mooi uitzicht op de omgeving. De sanitaire voorzieningen zijn ook nog eens een keer schoon en (bijna) heel en er is zelfs een hele luxe massagedouche, dus ons hoor je niet klagen! 

dinsdag 3 juni 2014

Maandag 2 juni 2014

Route: Bodzentyn, Opatow, Sandomierz, Nisko, Przemysl. Totaal 252 km.

Gisteravond mocht ik de wasmachine gebruiken van de campingeigenaar :-))) en mijn wasje wapperde lekker in de wind. Vanochtend om 4.50 uur werd ik wakker van de regen (die niet voorspeld was) en wat doe je dan als je zo’n piepklein campertje hebt? Je staat onmiddellijk op om de (water)schade te beperken. Helaas bleef het regenen, zodat de paardenmarkt een troosteloze bedoening was, maar toch leuk om eens meegemaakt te hebben. Er werden niet alleen paarden verhandeld maar ook allerlei paardenattributen, zoals teugels en zadels. Verder kippen, hanen, ganzen en héél veel kuikentjes in diverse soorten en maten. Ik moest wel even slikken toen ik iemand zag zeulen met een net waarin zeker tien levende kippen gepropt waren……. Onze Partij voor de Dieren zou zich hier zeker nuttig kunnen maken!

We waren van plan om vandaag een dagje op deze camping te blijven, maar er viel zo’n vieze motregen die de hele dag door zou gaan. Daarom besloten we om toch maar te vertrekken en er een reisdag van te maken. Op aanraden van de campingeigenaar gingen we onderweg de steden Sandomierz en  Przemysl bezoeken. Omdat we vanmorgen zo onmenselijk vroeg op waren vanwege de paardenmarkt, reden we nog vóór half tien weg. Sandomierz is een erg mooi stadje, maar de regen zorgde ervoor dat we er niet al te lang hebben rondgekeken. Het zijn hier trouwens volgens ons de nationale schoolreisjesweken. In elke stad waar we tot nu toe geweest zijn, lopen hele hordes schoolklassen, variërend in leeftijd van vier (!!) tot achttien jaar en alles loopt zeer gedisciplineerd in de rij. Dat hoef je in Nederland echt niet te proberen!

Zondag 1 juni 2014

Route: Lublin, Krasnik, Lagow, Bodzentyn. Totaal 216 km.

Volgens mij begint Ton ervan te balen dat ik zo vaak achter het stuur zit, want vanmorgen werd er heel ondemocratisch door hem besloten dat hij zou beginnen met rijden zodat hij in elk geval zijn kilometers kon maken. ;-)
Op naar het zuiden van Polen, want we willen nu toch wel eens een keer een wat spectaculairder landschap zien. En ja hoor, na zo’n 125 km zagen we in de verte bergen opdoemen. En omdat ik inmiddels aan het rijden was, moest ik er nu toch aan geloven om te schakelen als we stijgen of dalen. Schakelen is nooit mijn sterke kant geweest (tenminste in een auto…..) maar na wat aanwijzingen van Ton begin ik het volgens mij te leren.

Bij de SVR-campingadressen die we voor Polen hadden gedownload, stond een adresje van Nederlanders met een fokkerij van Shetland Pony’s die ook vier kampeerplekjes hadden. Na weer veel zoeken en vragen, nu gelukkig met een adres om te laten zien, vonden we uiteindelijk de juiste plek. We staan nu in een boomgaard en de uiterst vriendelijke (Nederlandse) eigenaren hebben ons uitgenodigd om morgenochtend (héél erg) vroeg met hen mee te gaan naar een paardenmarkt. We hebben er erg veel zin in om een oorspronkelijk stukje Polen (met Nederlandse uitleg) te zien waar je anders als toerist niet gauw zult komen.