Route: Tatranska Lomnica (Vysoké Tatry), Liptovski Mykolas,
Zuberec, Zakopane. Totaal 163 km.
Er zijn geen wegen dóór het Tatragebergte om weer van de
Slowaakse naar de Poolse kant te rijden. Misschien zijn er bergpaadjes,
maar die zullen wel zo klein zijn dat ze in elk geval niet op onze kaart staan.
We zijn daarom vanmorgen helemaal om dit gebergte heen gereden om weer in Polen
uit te komen. Wat een schitterend gebied is dit toch! Je ziet de besneeuwde
bergtoppen maar daarvoor liggen groene weiden met groepjes loof- en
dennenbomen, weer totaal anders dan de berggebieden in Noorwegen en de
Pyreneeën. Hier en daar kom je stukken tegen met als luciferhoutjes afgeknapte
bomen. Waarschijnlijk is hier van de winter een lawine overheen geraasd.
Aan de Poolse kant van het gebergte aangekomen, gingen we op zoek naar een camping. Nu liggen die in Polen niet voor het opscheppen, maar in het toeristische Zakopane zagen we opeens een bordje met ‘camping 700 meter’. Nou dat viel niet tegen, tenminste wat de afstand betreft, want toen ik de “receptie” binnenkwam zat er in een piepklein huiskamertje een hele viezige vrouw achter een bureau. Ze sprak uiteraard alleen Pools, maar schreef op een briefje dat het 40 zloty (10 euro) kostte. Ze wees in de richting waar we konden staan, maar daar aangekomen zagen we alleen een piepklein kapot stukje grasveld vlak voor hele armoedige (vakantie)huisjes. Ton ging op zoek naar de toiletten en douches en kwam terug en zei dat hij hier niet wilde staan! Nou dat wil wat zeggen hoor, want als ik een camping vies vind, dan vindt hij het meestal nog wel meevallen. Ik hoefde dus niet eens meer te gaan kijken naar de staat van het sanitair en ging proberen mijn geld terug te halen, wat wonder boven wonder nog lukte ook. Even later vonden we een prachtige camping met schoon sanitair; erg fijn!
Aan de Poolse kant van het gebergte aangekomen, gingen we op zoek naar een camping. Nu liggen die in Polen niet voor het opscheppen, maar in het toeristische Zakopane zagen we opeens een bordje met ‘camping 700 meter’. Nou dat viel niet tegen, tenminste wat de afstand betreft, want toen ik de “receptie” binnenkwam zat er in een piepklein huiskamertje een hele viezige vrouw achter een bureau. Ze sprak uiteraard alleen Pools, maar schreef op een briefje dat het 40 zloty (10 euro) kostte. Ze wees in de richting waar we konden staan, maar daar aangekomen zagen we alleen een piepklein kapot stukje grasveld vlak voor hele armoedige (vakantie)huisjes. Ton ging op zoek naar de toiletten en douches en kwam terug en zei dat hij hier niet wilde staan! Nou dat wil wat zeggen hoor, want als ik een camping vies vind, dan vindt hij het meestal nog wel meevallen. Ik hoefde dus niet eens meer te gaan kijken naar de staat van het sanitair en ging proberen mijn geld terug te halen, wat wonder boven wonder nog lukte ook. Even later vonden we een prachtige camping met schoon sanitair; erg fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten