Woensdag 4 mei 2011

Vandaag hebben we een dagtocht gelopen door de Chiantistreek. Het was in één woord prachtig, maar ook supervermoeiend! Bergje op, bergje af, maar met schitterende vergezichten.

Ton kon nu ook rustig rondkijken, want in de auto moet hij toch steeds behoorlijk opletten. Toen we vertrokken was het stralend weer, maar halverwege werd de lucht inktzwart en ja hoor, een onvervalste onweersbui zorgde voor een nat pak. Dit duurde gelukkig niet lang en konden we weer in het zonnetje genieten van de prachtige Italiaanse huizen, hacienda-achtige paleisjes boven op de heuvels. De mensen hier leven als God in Italië.
Ik heb mijn gps nu helemaal door en die heeft ons vandaag meerdere malen gered (volgens Ton overdrijf ik nu schromelijk ;)).