Woensdag 10 augustus 2011

Route: Bad Oldesloe, Hamburg, Bremen, Osnabrück, Apeldoorn, Amersfoort, Utrecht, Gouda. Totaal 538 km.
Zon op: 6:14 uur
Zon onder: 21:19 uur

We zijn weer thuis! Het liep allemaal erg soepel vandaag, want het weer was een stuk beter dan gisteren en bij Hamburg hadden we gelukkig niet de verwachte files. We hebben weer een geweldige vakantie gehad. Het was perfect “Scandinavisch” weer; slechts twee verregende dagen, één op de heenweg en één op de terugweg. Prima getimed dus! De temperatuur varieerde tussen de 10 en 25 graden; echter vaker rond de 20 graden dan lager.

We hebben heel vaak vrij gekampeerd. We hebben van de 26 nachten slechts op vier campings gestaan; in totaal acht nachten, op de andere dagen zochten we aan het eind van de middag een mooi plekje op waar we ons dan de koning te rijk voelden in ons kleine huisje op wielen. We hebben in totaal 6057 km gereden, duizend km meer dan op onze reis in april, die wel twee weken langer duurde.

Ik vond het ook heel interessant om via mijn gps de zonsop- en zonsondergangstijden in de gaten te houden; in het bijzonder omdat we naar Scandinavië gingen. Op 21 juli (één maand na de langste dag) gaf de gps aan dat de zon om 3:05 uur opkwam en om 23:02 onderging. Wat echter zo bijzonder was, dat het eigenlijk helemaal niet donker werd. Je zag de zon ondergaan en daarnaast zag je hem alweer opkomen; heel bizar! Wij vinden het helemaal geweldig die lange dagen (alhoewel we wel op gewone tijden naar bed gaan hoor!), maar ’s nachts wakker worden, terwijl het licht is, vinden wij heel bijzonder. Toen we weer terugreisden, werden de dagen met sprongen korter, niet alleen doordat we naar het zuiden reden, maar ook omdat het inmiddels al augustus is.

Lieve mensen, het was weer fijn om deze weblog bij te houden, niet alleen voor onszelf om op deze manier een mooie herinnering aan deze vakantie over te houden, maar ook om onze ervaringen met jullie te kunnen delen. Bedankt voor de reacties en tot een volgende “weblog”.

Dinsdag 9 augustus 2011

Route: Varberg, Helsingborg, Helsingor, Rodby, Putgarden, Bad Oldesloe. Totaal 489 km.
Zon op: 5:43 uur
Zon onder: 21:04 uur

Vandaag hebben we weer een flink stuk afgelegd en we hoefden niet te stoppen voor een pauze, want die breaks hebben we op de twee boten kunnen nemen. Bovendien heeft mijn gps eindelijk duidelijkheid kunnen verschaffen over de afstand die de twee boten afleggen. De boot Helsingborg (Zweden) – Helsingor (Denemarken) legt een afstand af van 5,1 km in en de oversteek Rodby (Denemarken) – Putgarden (Duitsland) heeft een lengte van 18,3 km. Daar was ik altijd erg benieuwd naar en nu weet ik het eindelijk.

Het weer was vreselijk slecht vandaag; hevige regenbuien en een storm met windkracht 8. De wind was zo hard dat lege vrachtwagens en auto’s met caravans niet over de brug bij Putgarden mochten rijden, maar daar hebben wij gelukkig geen last meer van. We besloten om op dezelfde camperplaats te gaan staan waar we op de heenreis ook stonden. Het is een prima plek en het stadje is op loopafstand, zodat we een gezellig restaurantje uit konden zoeken. Bovendien weten we precies wat de afstand is die we morgen nog af moeten leggen, n.l. 535 km. Goed te doen dus.

Maandag 8 augustus 2011

Route: Dokka, Oslo, Götenborg, Varberg. Totaal 596 km.
Zon op: 5:20 uur
Zon onder: 21:13 uur

We waren eigenlijk van plan om a.s. woensdag in vier dagen naar huis te rijden, maar gisteravond belde mijn zus Yvonne en die vertelde dat haar schoonmoeder, toch nog plotseling, was overleden. De crematie is a.s. donderdag en toen besloten Ton en ik vanmorgen om toch te proberen daarbij aanwezig te zijn. Het is nog bijna 1800 km en dat moeten we dan in drie dagen rijden i.p.v. vier, m.a.w. 600 km per dag; voor ons doen is dat rijkelijk veel. Maar goed, we gaan het proberen. Om acht uur vanmorgen zijn we vertrokken en om zes uur stonden we op een camping bij Varberg. We liggen dus op schema.

Zondag 7 augustus 2011

Route: Vågåmo, Fagernes, Dokka. Totaal 164 km.
Zon op: 5:07 uur
Zon onder: 21:47 uur

Vanmorgen hebben we lekker rustig aangedaan. Een klein wandelingetje vanuit de camping naar het dorpje Vågåmo voor de boodschappen, want ik had gelezen dat in Noorwegen de winkels op zondag gewoon open zijn. Niet in Vågåmo dus ;(. We moesten het dus de rest van de dag met onze reservevoorraad doen. Geen enkel probleem!

We reden vandaag door het prachtige landschap van de Jotenheimen en na een uurtje kwamen we op een plek waar we een wandeling konden maken. Halverwege de wandeling moesten we echter een meertje oversteken door van rots naar rots te springen. Jullie begrijpen zeker wel wat er gebeurd zou zijn als ik me aan deze hachelijke onderneming gewaagd had: inderdaad, we gingen dezelfde weg dus maar weer terug………..

De weersvooruitzichten waren niet best voor vandaag, maar tot een uur of drie was het weer prima; daarna werd het grauw en grijs en niet lang daarna kwam de regen voor de rest van de dag met bakken naar beneden.

Zaterdag 6 augustus 2011

Route: Geiranger, Bismo, Vågåmo. Totaal 110 km.
Zon op: 4:59 uur
Zon onder: 21:59 uur

Vanmorgen werden we wakker op deze onwaarschijnlijk bijzondere plek. Het was opgehouden met regenen, maar het was nog steeds stervenskoud en guur. Toch kon ik het niet laten om nog wat foto’s en een filmpje te maken, want deze vrije kampeerplek heeft zo’n enorme indruk op me gemaakt!

We gingen om kwart over negen op weg naar de Jotenheimen en hebben bij Bismo een mooie wandeling gemaakt. Het weer was geweldig opgeknapt en het werd zelfs nog warm in het zonnetje. In Lom hebben we één van de oudste staafkerkjes van Noorwegen bezocht. Dit kerkje is in de Middeleeuwen gebouwd, heel mooi en uiteraard ook erg toeristisch.

Na Lom waren we het zat en gingen op zoek naar een camping met WiFi. Na drie nachten vrij kamperen is ook een douche wel weer erg welkom! Om twee uur hadden we al een geschikte camping gevonden en we gaan nu aan een rustige middag beginnen. Lekker een beetje lezen, puzzelen, internetten en luieren. Morgen is er weer een dag.

Vrijdag, 5 augustus 2011

Route: Mardalsfossen, Andalsnes, Linge, Geiranger. Totaal 218 km.
Zon op: 5:03 uur
Zon onder: 22:10 uur

Vandaag gingen we richting Jotunheimen. We wilden eigenlijk niet via de Trollstigen en de Geiranger omdat we daar al eerder geweest waren, maar uiteindelijk zijn we er toch beland en daar waren we achteraf heel blij om, want het is en blijft een onwaarschijnlijk bijzonder gebied. Als je eindelijk bovenaan de Trollstigen staat en je kijkt vanaf het nieuwe uitkijkpunt naar beneden over de kronkelende weg met autootjes die als mieren langs elkaar heen schuiven, dan is dat een geweldig gezicht!

We hebben vandaag zeker vijftig haarspeldbochten gehad; Ton hoeft voorlopig niet naar de sportschool voor zijn armspieren, maar de auto heeft waarschijnlijk wel een extra onderhoudsbeurt nodig als we weer in Nederland zijn. Hij had het n.l. erg zwaar en begon een onheilspellend tikkend geluid voort te brengen als we een helling van 10% moesten nemen en dat gebeurde nogal eens vandaag. Maar uiteindelijk heeft ons campertje ons toch weer steeds helemaal naar boven gebracht! En nu staan we hier te kamperen op 1045 meter hoogte (volgens mijn gps) aan de voet van een gletsjer op een Noorse hoogvlakte. De temperatuur is slechts 10 graden, windkracht 8, nogal guur dus en bovendien regent het, maar dan heb je ook wat; een spectaculair uitzicht en een herinnering die niemand je meer afneemt!

Donderdag 4 augustus 2011

Route: Oppdal, Sunndalsora, Mardalsforsen. Totaal 148 km.
Zon op: 4:53 uur
Zon onder: 22:13 uur

Wat een enerverende dag hebben we gehad!!! We hebben weer een stuk Noorwegen gezien zoals we dat in 2002 en 2006 ook hebben ervaren: hoge, ruige bergen, diepe afgronden, woeste hoogvlakten en enorme watervallen. We reden vandaag weer door het landschap waar we maar niet genoeg van kunnen krijgen.

We wilden vandaag naar de Mardalsfossen, een enorme waterval, die normaalgesproken door een elektriciteitsbedrijf wordt geëxploiteerd om de waterkracht te benutten, maar drie maanden per jaar (juni, juli en augustus) voor de toeristen wordt “vrijgegeven”. Om deze waterval te bereiken, moesten we een “helse” tocht van 68 km afleggen. Nee, zonder gekheid, het was af en toe echt afzien! Zulke scherpe haarspeldbochten en steile wegen hebben we volgens mij in Zwitserland en Italië niet gehad. Op een gegeven moment zagen we voor ons een grot in een berg, ik dacht nog “goh, daar heb je een grot”, ik dacht met een Mariabeeld of zoiets, totdat bleek dat onze weg er doorheen voerde. Ik denk dat de totale lengte van deze tunnel hooguit 250 meter was, maar het was er pik- en pikdonker! We hadden de grote lichten van de auto aan, maar het leek wel of het licht geabsorbeerd werd door de vochtige, grillige, donkere muren van de tunnel. Het was ook geen rechte tunnel, want er zat een haarspeldbocht in, die normaalgesproken aan de buitenkant van een berg ligt. De tunnel was ook zó smal dat een tegenligger niet had kunnen passeren. Gelukkig daalden wij en in de bergen geldt de regel dat die voorrang hebben op stijgend verkeer, zodat zij achteruit hadden moeten rijden, maar ik had er niet aan moeten denken dat we een tegenligger waren tegengekomen. Ik geloof niet dat ik ooit zo bang ben geweest. Ik heb diep respect voor Ton, want hij doet het toch allemaal maar!

Maar goed, we waren door de tunnel heen, ik kon weer rustig ademhalen en we konden weer van het spectaculaire uitzicht genieten. Deze weg heet de Trollvegen en doet bijna niet onder voor de Trollstigen die we in 2006 hebben gereden. Gelukkig was deze weg niet zo toeristisch als de Trollstigen, want we kwamen op deze tolweg van 68 km slechts sporadisch iemand tegen; het scheelt ook dat je op deze weg niet met een caravan of een bus mag komen.

Toen we eindelijk de parkeerplaats bij de waterval Mardalsfossen hadden bereikt, moesten we verder lopen en dat was nog een hele klus! Een wandeling van 2,5 km met een stijging van 270 meter en dan ook nog moeten klimmen en klauteren over rotsige paden, maar het uitzicht op deze waterval was absoluut de moeite waard. Het is onvoorstelbaar dat er dag-in-dag-uit zoveel water met zoveel kracht vanaf die berg zich naar beneden stort en dat het nooit opraakt!

Ons kampeerplekje voor vannacht bleef het parkeerterrein van de Mardalsfossen; weer een mooie, bijzondere plaats.

Woensdag 3 augustus 2011

Route: Trondheim, Oppdal. Totaal 145 km.
Zon op: 4:43 uur
Zon onder: 22:11 uur

Vanmorgen zijn we eerst teruggereden naar Trondheim om daar de stad eens wat beter te bekijken. Toen we daar n.l. gisteren waren om bij het Toeristenbureau informatie te krijgen over een camping met WiFi, waren we nogal onder de indruk van die stad. We hadden er wel een extra rit voor over. Trondheim heeft een paar mooie kerken en langs de haven staan mooie oude gekleurde houten huizen.

Toen we één van de kerken binnengingen, was er de generale repetitie bezig voor een concert dat vanmiddag gehouden zou worden. Er was o.a. een koor van jonge meiden die wel zo prachtig zongen dat ik echt een traantje moest wegpinken; kippenvel! Als je zoiets toevallig tegenkomt, dan is dat gewoon een cadeautje.

Na ons bezoek aan Trondheim, gingen we verder naar Oppdal. Hier gingen we eerst een museum bezoeken, dat helaas alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag open is van 10.00 tot 15.00 uur. Wij waren hier op woensdag om 16.00 uur; kansloos dus. Maar we konden wel het terrein op en hebben toch alle boerderijen en huizen aan de buitenkant kunnen bekijken. Toen we wilden vertrekken, vonden we eigenlijk dat het parkeerterrein (dat min of meer op het terrein zelf stond) wel geschikt was om vannacht te blijven staan. Toen ook nog eens bleek dat ik hier op iemands onbeveiligde internetverbinding de weblog bij kon werken, was het helemaal een unieke plek. Sta je op het terrein van een museum met huizen uit de negentiende eeuw en kan ik internetten; hoe verrassend kan
onze vakantie toch zijn! Op de foto zie je aan de linkerkant nog net een stukje van de camper. Zo staan we dus nu, middenin een openluchtmuseum!




Dinsdag 2 augustus 2011

Route: Kall, Anjan (Zweden). Verdalsora (Noorwegen), Trondheim. Totaal: 261 km.
Zon op: 4:32 uur
Zon onder: 22:18 uur

Vanmorgen hebben we  met pijn in ons hart afscheid genomen van dit mooie vrije kampeerplekje in Zweden. We werden uitgezwaaid door een familie van wilde marmotjes. Tot nu toe had ik altijd gedacht dat deze beestjes alleen in kooitjes leefden, maar ze schijnen toch hun oorsprong in het wild te hebben. Ze zijn zelfs in het wild tam, want ze liepen gewoon onder onze stoelen door! Als iemand weet te vertellen dat het geen marmotjes waren, dan geloven we dit onmiddellijk, want we weten geen van beiden erg veel van marmotjes, cavia’s, o.i.d. We zouden dan wel graag willen weten wat voor soort beestjes het dan wel waren. (Cor, misschien heb jij nog een collega die hier verstand van heeft?)

We zijn inmiddels eindelijk in Noorwegen aangekomen en hebben ook niet voor niets lang gewacht, want het is nu het mooiste weer van de wereld! Het landschap is zo anders dan in Zweden. Kon je daar nog rustig over de ruime wegen rijden; hier moet je gelijk hard aan het werk! Smalle weggetjes die tussen de bergen doorgaan en tegelijkertijd moet je moeite doen om de auto op de weg te houden, dus veel tijd om naar het spectaculaire uitzicht te kijken heb je niet.

Bij het toeristenbureau in Trondheim hebben we gevraagd waar er een camping in de buurt was met WiFi, want ik moet nu toch echt een keer de weblog bijwerken! De camping waar we nu staan, is eigenlijk verschrikkelijk, maar voldoet precies aan onze eisen van dit moment, zoals de weblog bijwerken, de bibliotheekboeken verlengen, de accu van het fototoestel opladen, want dat is een van de weinige apparaten die niet op 12-Volt opgeladen kan worden. Morgen gaan we weer lekker vrij kamperen!

Maandag 1 augustus 2011

Route: Åsele, Lycksele, Dorotea, Stromsund, Krokom, Järpen, Kallsedet. Totaal 342 km.
Zon op: 4:15 uur
Zon onder: 22:10 uur

Gisteren hadden we het perfecte vrije kampeerplekje dat op nummer één kwam te staan, maar een dag later hebben we al een nieuwe nummer één! We wilden vandaag absoluut een stuk westelijker komen om toch nog Noorwegen te bereiken, daarom geen Toeristenbureaus bezoeken, maar gewoon lekker doorrijden. Om negen uur vertrokken we en om drie uur waren we het al zat. We zijn toen bij Järpen de E14 afgegaan om te proberen op een kleiner weggetje een vrij kampeerplekje te vinden. Al zeg ik het zelf: “we worden hier érg goed in”. We moesten wel weer een stukje noordelijker, maar op weg 336 vonden we opnieuw het perfecte kampeerplekje. Stonden we gisteren nog ongeveer tien meter van een meer af, hier staan we er maar een meter of vijf vandaan. Je hoort hier helemaal niets, alleen het gekabbel van het water. Dit is ook geen toeristische route, dus de kans dat hier vanavond nog iemand bij komt staan is vrijwel nihil. Bovendien is het zo’n klein steil weggetje naar het meer toe met ook nog een scherpe bocht erin, dat een caravan of camper hier niet kan komen.

Ons gespotte wild is vandaag uitgebreid met een prachtig wit rendier met een enorm gewei. Helaas hebben we hier geen foto van, want hij wilde niet poseren.

Zondag 31 juli 2011

Route: Åmsele, Rusksule, Lycksele, Åsele. Totaal 139 km.
Zon op: 3:45 uur
Zon onder: 22:05 uur

Gisteren waren we nogal onder de indruk van de stroomversnellingen in de rivier Vindelälsen waar we een rondwandeling hadden gemaakt. Vandaag gingen we een ander stuk van deze rivier bekijken. Het was maar goed dat we het in deze volgorde hebben gedaan, want vandaag was het vele malen spectaculairder dan gisteren. Op dit stuk rivier, de Märdselforsen, zijn er zeker veertig bruggen die over de rivier gaan. Er waren een paar wiebelige hangbruggen, maar ook veel houten. Aan het eind van de winter als de rivier “rustig” is, komt er 16 m3 water per seconde voorbij; in het voorjaar als de sneeuw van de bergen gesmolten is, is dit 1700 m3 water per seconde geworden. Het waterpeil kan dan zelfs 6 meter stijgen. Onvoorstelbaar toch? Vandaag op 31 juli was het watergeweld al enorm; laat staan als het smeltwater van de bergen naar beneden komt.

Na deze wandeling besloten we om nu echt richting Noorwegen te gaan. We zitten toch noordelijker dan dat we van plan waren, want we zijn nu ook de grens met Lapland gepasseerd. Om een uur of vier waren we het autorijden zat en kwamen we langs het meest perfecte vrije kampeerplekje dat je je maar kunt voorstellen. Een privéstrandje aan een prachtig meer. Als we een toptien zouden maken van al onze vrije kampeerplekjes die we tot nu toe gehad hebben, komt deze absoluut op nummer één te staan! Morgenochtend gaan we hier zwemmen om ons bad te nemen, want uiteraard is hier geen douche. We zitten hier toch wel zó ongelooflijk te genieten! Wie heeft nou zo’n vakantie? We kamperen op de meest unieke plekjes met ons piepkleine campertje; hier zou een caravan of gewone camper niet eens kunnen komen! Ik blijf het zeggen: “we zijn geluksvogels!”

Zaterdag 30 juli 2011

Route: Vindeln, Amsele. Totaal 57 km.
Zon op: 3:33 uur
Zon onder: 22:04 uur

We hebben vannacht weer een vrij kampeerplekje gehad bij een prachtig Zweeds kerkje. Dat gaat goed; het is er altijd rustig (alhoewel je er natuurlijk niet op zaterdagavond moet gaan staan, want dan heb je de volgende ochtend een probleem).

Vlak bij de kerk is er een natuurreservaat, met spectaculaire stroomversnellingen in de rivier. We hebben hier een mooie rondwandeling gemaakt; op enkele plaatsen over de rivier is er n.l. een (wiebelige) hangbrug. Deze rivier, de Vindelälven, is één van de vier lange rivieren in Zweden.

We zijn nu ruim twee weken onderweg en we zitten nog steeds aan de oostkant van Zweden. Als we nog naar Noorwegen willen, zullen we nu zo langzamerhand die kant op moeten gaan, want anders hoeft het niet meer. De reden voor ons getreuzel is toch wel het (nog steeds) slechte weer in Noorwegen. Maar we hebben besloten om niet noordelijker te gaan, maar nu echt naar het westen, richting Noorwegen. Het slechte weer nemen we dan maar op de koop toe.

Vrijdag 29 juli 2011

Route: Gideabruck, Umea, Vindeln. Totaal: 153 km
Zon op: 3:32 uur
Zon onder: 22:02 uur

Mijn dag begon niet geweldig. Ton was zoals gewoonlijk vroeg op (half zeven of zoiets….) en ik ging er om een uurtje of half acht uit. Toen ik me gewassen en aangekleed had, deed ik de schuifdeur van de camper open en stak mijn hoofd buiten de deur om te kijken waar Ton zat, want hij zoekt uiteraard altijd een plekje in de zon uit. Omdat de camper nogal scheef naar voren stond, gleed de schuifdeur hard weer dicht, tegen de zijkant van mijn gezicht aan. Ik zag sterretjes……………… Ik ging eerst maar eens zitten met een koud washandje tegen mijn gezicht en ik bedacht me dat dit morgen wel weer aardig blauw zou zijn. Mijn gezicht heeft het wel erg te verduren de laatste tijd. Eerst natuurlijk al mijn onfortuinlijke val plat op mijn gezicht tijdens ons personeelsuitje en nu dit weer. Maar goed, morgen ziet het er waarschijnlijk niet uit, maar het had weer erger kunnen zijn. Mijn bril moet trouwens wel van een erg goede kwaliteit zijn, want dit heeft hij, net als de val van vier weken geleden ook weer overleefd! (Specsavers (en ik heb geen aandelen)).

In Umeå zijn we weer eerst naar het Toeristenbureau gegaan en daar kregen we enkele tips over bezienswaardigheden in de buurt. De eerste die we gingen bezoeken was een openluchtmuseum, Gammlia, waar we erg van onder de indruk waren. Je kon niet alleen het leven in de negentiende en twintigste eeuw beleven, maar er waren op het terrein ook twee musea. In het ene museum was er een tentoonstelling over moderne fotografie en in het andere waren er tentoonstellingen over de zeehondenjacht (zielig), de begintijd van de spoorwegen (interessant) en er stond ook een boot tentoongesteld waar je zelfs een kijkje op mocht nemen (leuk). Absoluut de moeite waard om te bezoeken als je eens in de buurt bent. Het is volgens de TomTom slechts 2100 km van Gouda vandaan en de snelste route duurt 23 uur en één minuut! De toegang is gratis……

Zweden is een land met veel wild; we hebben regelmatig herten en rendieren gezien. Eergisteren echter zagen we voor het eerst in ons leven twee elanden; we waren hier stil van, want dat hadden we tijdens onze vorige twee reizen naar Noorwegen en Zweden nog niet meegemaakt. Gisteren bleef het slechts bij een dode das en een overstekende veldmuis, maar ja, je kunt niet elke dag geluk hebben.

Donderdag 28 juli 2011

Route: Örnsköldsvik, Gideabruck. Totaal 62 km.
Zon op: 3:41 uur
Zon onder: 22:02 uur

We worden echt lui! Vanmorgen zijn we pas om 12 uur vertrokken van de camping om eerst in Örnsköldsvik naar het Toeristenbureau te gaan. Toen we onze camper op een parkeerterrein in het centrum wilden neerzetten, zagen we dat er al een identiek campertje stond. We hebben hem er naast gezet en er uiteraard een foto van gemaakt.

Nadat we de informatie hadden gekregen bij het toeristenbureau dat we beter naar hun collega’s in Umeå konden gaan, zijn we maar een vrije kampeerplaats gaan zoeken en we vonden het perfecte plekje; aan een riviertje in een uitgestorven dorp. We waren er al achter dat ze hier in Zweden een collectieve bedrijfssluiting hebben. Heel veel bedrijven zijn de hele maand juli dicht. Als gevolg hiervan is er waarschijnlijk ook een collectieve dorpssluiting, want iedereen is met vakantie. Alle huizen waren verlaten, maar daardoor konden we wel ongegeneerd naar binnen gluren. We voelden ons hier niet schuldig over, want als tegenprestatie hebben we een nachtje op hun dorp gepast.
Ik heb van dit idyllische plekje een panoramofoto gemaakt; als je op de foto klikt, zie je hem in volle glorie!

Woensdag 27 juli 2011

Route: Multra, Veda, Örnsköldsvik. Totaal 223 km.
Zon op: 3:41 uur
Zon onder: 22:03 uur

Vandaag hebben we een toeristische route langs de oostkust van Zweden gereden; in één woord “prachtig”. Het gebied heet de Hoge Kust en het is sinds 2000 een Werelderfgoed. In 8000 jaar is het land hier 286 meter omhoog gekomen en het gebied komt nog steeds met 8 mm per jaar omhoog. Over een paar honderd jaar zullen er nog meer zeearmen verdwenen zijn en er is land voor in de plaats gekomen. Krijgen de Zweden met hun dunbevolkte land nóg meer ruimte tot hun beschikking en ze hoeven er niet eens iets voor te doen zoals de Nederlanders. Wij moesten b.v. de Zuiderzee nog droogleggen om wat ruimte te winnen en zij krijgen het gewoon in hun schoot geworpen met hun zeven miljoen inwoners en hun dertien keer grotere land. Hier krijg je gewoon het Calimerogevoel bij, toch?

Zweden is een prachtig land en hoe noordelijker we komen, hoe mooier het wordt. We hebben vandaag ook nog halverwege onze toeristische autoroute een prachtige wandeling gemaakt in een natuurreservaat. Al met al hebben we het weer erg naar onze zin!

Dinsdag 26 juli 2011

Route: Viksjo, Graninge, Hammarstrand (Doda Fallet), Solleftea, Multra. Totaal 171 km.
Zon op: 3:44 uur
Zon onder: 22:09 uur

Onvoorstelbaar toch, kamperen in een natuurreservaat. We hadden gisteravond dus bedacht dat het wel bijzonder zou zijn om héél vroeg op te staan (een uurtje of vijf) en dan een wandeling maken met de kans op het zien van wild. Het was gisteravond waarschijnlijk “wishful thinking” want vanmorgen om vijf uur draaiden we ons nog maar een keertje lekker om tot half zeven; wat eigenlijk ook nog wel erg vroeg is als je op vakantie bent. Maar goed, eerst lekker gedoucht in het sanitairgebouw van het bezoekerscentrum waar we gebruik van mochten maken. Na het ontbijt gingen we toch nog om 8:15 uur op pad. Steil omhoog langs de waterval en uiteraard op de terugweg weer steil naar beneden. We waren blij dat we onze stokken bij ons hadden, want het was anders niet te doen geweest. Af en toe moesten we zelfs achterstevoren naar beneden omdat vooruit niet te doen was! 

Om een uur of half twaalf vertrokken we naar de Döda Fallet (Dode Waterval). In 1795 heeft hier een catastrofe plaatsgevonden toen binnen vier uur tijd een heel meer leegliep. Iemand had een constructie bedacht om een scherpe bocht in een rivier om te leggen, zodat er geen stagnatie was in het vervoer van boomstammen over die rivier. Hij legde omleidingen en dammen aan zodat er op een natuurlijke manier een nieuwe rivier gevormd zou worden. Dit liep echter hopeloos mis door de extreme hoeveelheid water in het voorjaar zodat er een enorme vloedgolf ontstond die alles verwoestte en het meer binnen vier uur leegliep. Over deze dode waterval  hebben ze nu een vlonderpad aangelegd van drie kilometer, waardoor je een goed beeld krijgt van wat er toen heeft plaatsgevonden.

Hierna zijn we een kampeerplek gaan zoeken en vonden we weer een mooi plekje bij een kerk. We zitten helaas nog wel te wachten tot er een mannetje komt vertellen dat we gebruik mogen maken van de douche…………………………..

Maandag 25 juli 2011

Route: Stöde, Sundsvall, Birka, Viksjo. Totaal 110 km.
Zon op: 3:46 uur
Zon onder: 22:07 uur

Zoals ik gisteren al schreef, zou ik vanmorgen de VW-garage bellen. Om acht uur begon ik daar elk kwartier mee, maar ik kreeg alleen maar een reactie van een Zweedse antwoordapparaatmevrouw. Om vijf over half negen was ik er klaar mee en besloot ik om het mobiele nummer van hun chef werkplaats te bellen dat ik ook op hun website had gevonden. Ik kreeg inderdaad ene Andreas Huppeldepup aan de telefoon. Nadat ik mijn hele (!) verhaal had gedaan, vertelde hij nogal droog dat ik een ander nummer moest bellen omdat hij op vakantie was………………. Hij gaf me toen gelukkig wel het juiste nummer, maar hij had me ook eerder kunnen onderbreken. Hij kan natuurlijk gewoon in Zweden op vakantie geweest zijn, maar voor hetzelfde geld lag hij op een Italiaans of Spaans strand en dan wil je toch niet om half negen ’s ochtends lastig gevallen worden door een Nederlandse mevrouw met een autoprobleem! Maar goed, wij konden na telefonisch contact bij de garage langskomen en na een paar uur kregen we het verlossende telefoontje dat onze auto gerepareerd was. Het was een kapot startrelais en voor 1600 zweedse kronen (+ 160 euro) kregen we ons campertje weer mee. Het liep dus allemaal een stuk soepeler dan in Italië.

Om twee uur reden we bij de garage weg en we besloten om toch nog een waterval te gaan bezoeken om daarna te proberen om ergens een vrij kampeerplekje te vinden. Je mag niet in een natuurreservaat overnachten en de waterval Västanafallet ligt daar dus wel in. Nadat we hier een mooie wandeling hadden gemaakt, zagen we op een bord een mededeling over kamperen op dit terrein, maar we begrepen het Zweeds niet, mocht het nu wel of juist niet. Toen zagen we een mannetje dat hier werkte en op onze vraag of we hier mochten overnachten, antwoordde hij dat het geen enkel probleem was. Later kwam hij ons vertellen dat we ook van de douche en het toilet gebruik mochten maken. Het moet toch niet gekker worden, dit is al de tweede vrije kampeerplek waar we sanitaire voorzieningen hebben. Nog een paar nachten op deze manier en we verdienen onze 160 euro aan autoreparatiekosten wel terug ;)

Op deze foto zien jullie een oude smidse, die gebruik maakte van de waterkracht van de waterval voor de blaasbalgen.

Zondag 24 juli 2011

Vanmorgen heeft Ton geprobeerd de auto te starten met behulp van het kabeltje, maar eerst probeerde hij het contact schoon te maken. Hij is zó handig, want ja hoor, hij kreeg de motor aan de praat, het gaat niet helemaal vlekkeloos, maar we komen hier morgen wel weg. Op internet heb ik toen het adres opgezocht van de dichtstbijzijnde Volkswagendealer en die ga ik eerst bellen morgenochtend. Ik hoop maar dat we daar gelijk terecht kunnen, want dan kunnen we tenminste weer verder reizen. Als jullie dus een paar dagen niets van ons horen, dan moet je niet ongerust worden, want dan is de auto gerepareerd en gaan we weer een paar dagen vrij kamperen en op die plekken heb ik uiteraard geen internet. Geen bericht is dan dus goed bericht.

Zaterdag 23 juli 2011

Het weer is nog steeds redelijk. Als ik op Buienradar het weer in Nederland bekijk, mogen we hier absoluut niet klagen. Af en toe een stevige bui, soms zelfs met onweer, maar het wordt ook iedere keer weer droog en zelfs regelmatig een zonnetje. De temperatuur is een graad of 20; voor ons dus prima.

Vandaag zijn we naar Sundsvall geweest; dit is een grote stad aan de oostkust in het midden van Zweden. Eerst maar even cultureel gedaan (dan hadden we dat tenminste weer gehad ;)). De Gustav Adolv Kerk in Sundsvall is een protestante kerk. De beelden in deze kerk waren heel apart, zoals je kunt zien op de foto onderaan deze blog.

Na het bezoek aan deze kerk zijn we naar de Tourist Information gegaan om wat meer informatie over de stad en de omgeving te krijgen. Aan de noordkant van de stad is een berg die we wilden "beklimmen". De auto wilde echter niet starten………………… Een déja vu van een sleepwagen veroorzaakte een licht gevoel van paniek! Het kon de accu niet zijn, want de verlichting deed het nog wel. Daarom besloten we om toch maar de ANWB te bellen. In Zweden hebben ze geen wegenwacht, daarom zouden ze een sleepwagen sturen, nee hè..….. Het kon wel twee uur duren voordat die konden komen en het was zaterdagmiddag drie uur. Jullie begrijpen mijn angstige vermoeden om tot maandagmorgen voor de deur van een garage te moeten bivakkeren. Gelukkig kwam de sleepwagen al na een uur en in tegenstelling tot Italië, sprak deze jongen Engels. We konden dus gewoon met hem communiceren en uitleggen wat er aan de hand was. Hij was dan wel geen wegenwachtmonteur, maar hij ging toch wel wat dingen uitproberen. Er bleek een probleem met het contact naar de startmotor te zijn en uiteindelijk wist hij met een kabeltje het contact met de startmotor te herstellen. Ik kon hem wel zoenen! We moeten maandag dus nog wel naar een garage om de boel goed te laten repareren, maar voorlopig konden we weer terug naar de camping en hoefden we niet naar een B&B.

Vrijdag 22 juli 2011

Route: Ornas, Falun, Bollnäss, Söderhamn, Hudiksvall, Delsbo, Stöde. Totaal 342 km.
Zon op: 3:45 uur
Zon onder: 22:13 uur

Vandaag zijn we ons volgende bezoek gaan afleggen, n.l. naar de vorige eigenaren van onze camper. Zij zijn vorig jaar met hun twee kinderen geëmigreerd naar Zweden om daar een camping te beginnen. Het werd een emotioneel weerzien met “hun” camper! Het is een prachtige camping, uiteraard aan een meer. Je kunt hier vissen, een bootje of fietsen huren en wat voor mij heel prettig is, ze hebben hier WiFi. Als je ooit hier in dit gebied bent, moet je hier absoluut gaan staan. Hun website is: http://www.jannesland.com/Default.asp/id,38/index.html

’s Avonds was er een gezellig kampvuur waar we veel interessante feiten hoorden over het leven in Zweden. We gingen om twaalf uur naar bed en toen was het nog niet eens echt donker. Mijn gps geeft wel aan dat de zon om 3:45 uur op- en om 22:13 uur ondergaat, maar dit klopt toch niet hoor. Om twaalf uur is het echt gewoon nog aan het schemeren en naast de plaats waar de zon ondergaat, zie je het alweer licht worden. Het is echt heel bijzonder en dan zitten we nog niet eens helemaal in het noorden.

Donderdag 21 juli 2011

Route:  Akersund, Örebro, Hällefors (collega), Borlänge, Ornäs. Totaal 315 km
Zon op:  4:05 uur
Zon onder: 22:02 uur

Ons eerste doel vandaag is een bezoek aan mijn collega. Hij is getrouwd met een Zweedse en zij hebben een( vakantie)huis in Hällesford waar ze elke zomer- en kerstvakantie naar toe gaan. Na wat zoeken kwamen we precies op koffietijd aan. Ze hebben hier een prachtige  plek; een echt Zweeds huis, uiteraard rood, aan een meer met een eigen stuk bos erbij. Prachtig, maar het zou niets voor ons zijn, want het is 1900 km rijden; dat doen ze dan in één keer. Ze gaan ’s ochtends om vier uur rijden en dan zijn komen ze ’s avonds om een uur of half tien aan. Geef mij maar ons huisje in Lunteren, waar je in een uurtje bent. Zelfs als je iets vergeten bent, kun je nog even op en neer.

Na dit bezoek trokken we verder en vonden we wéér zo’n mooie vrije kampeerplek;  uiteraard aan een meer vlakbij een jachthaventje. We worden hier nog goed in! Op een gegeven moment kwam er echter een auto aanrijden en die ging vlak achter ons staan. Er stapte iemand uit en we waren er van overtuigd dat we weggestuurd zouden worden, maar we waren aangenaam verrast, omdat deze man vertelde dat we van het toilet en de douche van de jachthaven gebruik mochten maken! Bijzonder hè, een vrije kampeerplek, maar toch kunnen douchen!

Woensdag 20 juli 2011

Route: Almhult, Växjo, Eksjö, Tranas, Askersund. Totaal 321 km.
Zon op: 4:20 uur
Zon onder: 21:48

Vandaag zijn we weer verder noordwaarts getrokken. Zweden is niet spectaculair als het om landschap gaat, maar de rust is fenomenaal. Oké, in Zwitserland en Italië slaakten we constant kreten van verbazing als we weer een haarspeldbocht achter ons lieten en dat is hier zeker niet het geval. Hier zie je bomen, meren, nog meer bomen en nog meer meren, afgewisseld met rood houten huizen. Maar het geeft ook zoveel rust; de wegen zijn rustig en ruim; als je vier tegenliggers achter elkaar ziet, vind je het een drukke weg. Het lijkt wel of files hier niet bestaan! Bovendien zijn de wegen in een onberispelijke staat. In Italë was het slalommen om te voorkomen dat een wiel van je auto in een gat in de weg verdween;  in Zweden lijken de wegen wel een patchwork deken! Elk gat in de weg wordt onmiddellijk gerepareerd.

We hebben drie nachten op een camping gestaan en daarom vonden we het tijd om weer een vrij kampeerplekje te vinden. Onderweg hebben we een mooi kerkje bezocht. In de kerk kon je een geluidsopname in zeven verschillende talen beluisteren, waaronder zelfs in het Nederlands! Dit verwacht je toch niet in een klein Zweeds kerkje. Op deze plek stond al in de middeleeuwen een kerk,. In de zestiende eeuw is er opnieuw een kerk gebouwd die tijdens de reformatie behoorlijk verwoest werd.  De beelden verdwenen en de muurschilderingen werden overgekalkt. In de twintigste eeuw zijn deze schilderingen weer hersteld. We hebben erg genoten van dit kerkje, alhoewel dit ons nogal verbaasde, want na de tientallen kerken die we in Toscane hadden bezocht, wilden we de eerstvolgende tien jaar geen kerk meer bezoeken, maar zo zie je maar weer, niets veranderlijker dan de mens!

Aan het eind van de middag, toen we het autorijden zat waren, vonden we het perfecte vrijstaande kampeerplaatsje aan een meer. Ja, wat wil je nog meer…………………….

Dinsdag 19 juli 2011

Toen we vanmorgen wakker werden, was het schitterend zonnig weer. We hebben heerlijk ontbeten met versgebakken broodjes aan het meer, waar we gezelschap kregen van een moedereend met vier jonkies, schattig! Wat is dit toch een prachtige plek!

Vandaag hebben we een lange wandeling gemaakt naar een natuurgebied. Morgen trekken we weer verder, maar we twijfelen of we eerst noordelijker Zweden intrekken en daarna naar Noorwegen gaan of dat we gelijk richting Oslo trekken. Ik zag n.l. dat de komende veertien dagen het weer in Zweden bar slecht wordt en in Noorwegen het enigszins beter weer is. Maar goed, we zien het wel; we zijn uiteindelijk zo vrij als een vogeltje.

Maandag 18 juli 2011

Het heeft de hele nacht geplensd!!!!!! Volgens mij is er de afgelopen nacht meer regen gevallen dan tijdens onze hele zesweekse reis naar Italië. Gelukkig was het weer droog toen ik uit de douche kwam en daarna is het de hele dag schitterend weer gebleven. We zijn naar het stadje Almhult gelopen, waar ook de eerste IKEA-vestiging staat (tenminste, dat denken we, want Zweeds is ook weer niet onze beste taal!). Ik moest natuurlijk weer  eens plassen en deze IKEA kwam dus als geroepen. Ton had toevallig zijn IKEA-familycard bij zich en toen zijn we gaan proberen of we hier ook gratis koffie konden krijgen en je raadt het al………………. dit lukte! Grappig toch?

zondag 17 juli 2011

Route: Bad Oldesloe, Lübeck, Putgarden, Rödby (Denemarken), Helsingor, Helsingborg (Zweden), Traryd, Almhult.  Totaal 457 km.
Zon op: 4:35 uur, zon onder: 21:43 uur

Gisteren was het nog prachtig zonnig weer, maar vandaag regende het de hele reis. We wilden vandaag Zweden bereiken, dat betekende dus twee keer de boot. Eerst van Putgarden in het noorden van Duitsland naar Rödby in Denemarken. We hoefden niet lang te wachten en we hadden de boot al om kwart voor tien. Om elf uur zaten we in Denemarken en onze volgende pauze was op de boot naar Zweden. Het duurt maar tweeëneenhalf uur om door Denemarken te rijden. Het stuk van Rödby naar Helsingor is n.l. niet het mooiste gedeelte van dit land, gewoon doorknallen dus. Om vier uur zaten we al in Zweden op een prachtige camping aan een meer. Het weer was inmiddels ook opgeknapt en zaten we heerlijk te genieten in de zon met een wijntje en een biertje. Wat hebben we het weer goed!

Een nieuwe reis, nu naar Scandinavië.

Zaterdag 16 juli 2011,

Route: Gouda, Amersfoort, Apeldoorn,  Enschede, Osnabrück, Bremen, Hamburg, Bad Oldesloe. Totaal 535 km.

Vandaag begint onze tweede vakantie van dit jaar.  Het is nog niet eens twee maanden geleden dat we van onze fantastische reis naar Toscane terugkwamen en nu gaan we alweer naar Scandinavië. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik nog niet aan vakantie toe was, maar ja, met een man in de VUT en ik met een verplichte zevenweekse schoolvakantie, moet je je wel aanpassen, toch?

We vertrokken om kwart over tien en ons streven was om tot voorbij Hamburg te komen. Dit lukte en we vonden een (gratis)  camperplaats tussen Hamburg en Lübeck. Onze eerste 20 – 25 euro hebben we weer verdiend, want het moet uiteindelijk toch uit de lengte of uit de breedte komen.  Veel en vaak vakantie, maar we krijgen slechts één keer vakantiegeld ;)

Ik heb trouwens weer zó iets leuks ontdekt op mijn gps! Je kunt n.l. zien hoe laat de zon opkomt en weer ondergaat.  Een interessant feit als je naar Scandinavië op vakantie gaat. In Nederland kwam de zon vandaag op om 5:35 uur en hier ruim 500 km  noordelijker komt hij om 5:07 uur op! Ik ben benieuwd hoe laat de zon op het noordelijkste puntje van onze reis opkomt. Ik houd jullie op de hoogte.

Woensdag 25 mei 2011. Weer thuis!

Route: Bad Dürkheim, Koblenz, Venlo, Arnhem, Lunteren. Totaal 428 km.
Totaal hebben we in de hele vakantie 4992 km gereden.

Onze geweldige vakantie naar Toscane zit er helaas op! We hebben het geweldig gehad en kijken er met veel plezier op terug. We zijn natuuurlijk ook in Duitsland en Zwitserland geweest, maar Toscane was toch ons hoofddoel. Florence, Lucca, Sienna, Arezzo, Pitigliano, de Chiantistreek, enz. enz. We hebben zo ontzettend veel gezien en ervaren, dat we het nog niet kunnen bevatten. We zijn nu bezig om de foto's uit te zoeken om een digitaal fotoboek te maken en dit is lastig, want we hebben zó ontzettend veel foto's gemaakt, dat een selectie maken niet eenvoudig is. Je kunt maar een probleem hebben, toch?

Nu zijn we weer thuis; tenminste in Lunteren, dat we inmiddels toch als ons tweede thuis beschouwen. Eigenlijk hebben we drie "thuizen", want in ons campertje voelen we ons inmiddels ook helemaal thuis. We willen nooit meer anders en we hebben dan ook besloten om onze Kip Caravan te verkopen. Toen we vorig jaar de camper kochten, wilden we het eerst een jaartje proberen. Dit jaar is nu om en zes weken intensief gebruik is ons erg goed bevallen en we zien eigenlijk alleen maar voordelen. Kamperen op 9 vierkante meter  is absoluut mogelijk. Vroeger deden we dat op de fiets en sliepen in een tentje. Dat was wel écht kamperen, want als je nu kijkt wat we allemaal aan moderne apparatuur bij ons hadden, dat is eigenlijk heel lachwekkend. Het is niet alleen de apparatuur, maar ook de bijbehorende snoertjes! De apparaten die we bij ons hadden waren: twee fototoestellen, een gps, een TomTom, een netbook, een batterijlader en twee mobiele telefoons. Sommige apparaten hadden zowel een lader op 12 Volt als op 220 Volt en dan hadden de fototoestellen ook nog een usb-snoertje. Niet normaal toch?

 Lieve mensen, dit is de laatste log die ik deze vakantie schrijf. Ik heb het met heel veel plezier gedaan en het was heel erg leuk om te merken dat er zoveel mensen met ons meegeleefd hebben. Meer dan 1300 pageviews, wie had dat ooit gedacht! We willen jullie heel hartelijk bedanken voor alle reacties zowel op de weblog als via e-mail, dat maakt het nog leuker om elke dag een stukje te schrijven! We hopen dat jullie volgende vakantie weer net zo enthousiast reageren als deze keer. Hartelijke groeten, Ton en Elly. xxx

Dinsdag 24 mei 2011

Route: Lignière, Biel, Basel, Freiburg, Karlsruhe, Ludwigshafen, Bad Dürkheim. Totaal 398 km.

De vakantie loopt nu toch echt op zijn eind. Vandaag zijn we op de “snelwegtour” gegaan. Niks geen binnenweggetjes meer, maar gewoon de Duitse Autobahn; kilometers vreten! Mensen die elk jaar in twee dagen naar Italië of Spanje rijden, vinden dit natuurlijk helemaal niks, maar goed, wij vinden een kleine 400 km per dag méér dan genoeg.

Vandaag waren we weer zó ontzettend blij met ons campertje! We hebben nl. nóg een voordeel ontdekt, waar we nog nooit aan gedacht hadden. We merkten vandaag dat onze normale autobreedte van 1.80 meter, kilometers file kan schelen. Er was vandaag n.l. een zeer ernstig auto-ongeluk gebeurd op de Duitse Autobahn (een konvooi legerauto’s was op elkaar geknald) met het gevolg dat de weg werd afgesloten omdat er een traumahelikopter moest landen. Toevallig was dat gedeelte van de weg ook smaller omdat er wegwerkzaamheden waren en vrachtwagens en auto’s met caravans en aanhangertjes mochten niet inhalen. Campers uiteraard wel, maar gewone campers zijn echter breder dan die van ons en die passen niet op die smallere tweede baan om in te halen. Wij hebben zeker 10 kilometer stilstaande auto’s ingehaald, voordat wij uiteindelijk ook niet verder konden.  

Maandag 23 mei 2011

Route: Saillon, Martigny, Villeneuve, Montreux, Vevey, Lausanne, Yverdon, Neuchatel, Lignière. Totaal 167 km.

Vandaag zijn we op zoek gegaan naar de camping waar ik ongeveer 45 jaar geleden met mijn ouders en zusjes op vakantie ben geweest. Het was aan het Meer van Genève, in Villeneuve of Vevey. Toen we langs Villeneuve reden, dacht ik iets te herkennen. We zijn doorgereden en dat hadden we niet moeten doen. Na Villeneuve kwam Montreux en daarna Vevey. Ik herkende niets en er waren ook bijna geen campings langs het meer. Voorbij Vevey zagen we een camping en we zijn toen gaan kijken, maar het was hem niet. We hadden ook geen zin meer om terug te rijden naar Villeneuve. Volgende keer beter, want dat we nog een keer terug gaan naar Zwitserland is een ding dat zeker is!

Zondag 22 mei 2011

Route: Baveno, Domodossola, Brig, Sion, Saillon. Totaal 179 km.

Vandaag hebben we Italië verlaten. Via de Simplonpas zijn we Zwitserland ingereden. De bergen zijn zó mooi; we kunnen hier niet genoeg van krijgen! Je voelt je heel erg nietig als je hier om je heen kijkt. Op een gegeven moment zagen we twee bergbeklimmers die als miertjes tegen de bergwand geplakt zaten. We hebben de verrekijker erbij gepakt om hen iets beter te kunnen zien. Je vraagt je af waar iemand de moed vandaag haalt om zo’n enorme rotswand te gaan beklimmen; doodeng!!! Op de bovenste foto zien jullie de "mieren", die Ton zelfs al met zijn telelens genomen had en op de onderste foto zien jullie de uitvergroting zodat ze als "mannetjes" herkenbaar zijn.

 Zoals ik al zei, moesten we de Simplonpas over; een stijging van 2000 meter, waar de auto toch knap moeite mee had. Ton keek op een gegeven moment in zijn zijspiegel en zag pikzwarte rook uit de uitlaat komen! Gelukkig kwam er toen vrij snel een parkeerplaats waar we de motor konden laten afkoelen. Ik kreeg alweer visioenen van een autosleepdienst en een bed & breakfast ..........  

Nu zijn we in het spectaculaire Wallis en staan op een camping met rondom ons heen hoge, ruige bergen met besneeuwde toppen. De afgelopen tijd was het prachtig weer, maar nu komen er toch dikke wolken binnendrijven en de temperatuur is aanmerkelijk lager. Je kunt wel merken dat we weer noordelijker zitten en waarschijnlijk zorgen de hoge bergen ook voor iets onbestendiger weer.

Zaterdag 21 mei 2011

Route: Garbagna,Tortona, Mortara, Novara, Arona, Baveno (Lago Maggiore). Totaal 173 km.

Toen we op de heenreis vanaf het Lago Maggiore door het noorden van Italië zuidwaarts reisden, zei ik dat dit de eerste en de laatste keer was dat we in dit gebied over provinciale weggetjes zouden rijden. Het was toen een vreselijk ongezellige weg. Vandaag op de terugreis zijn we wéér door het noorden van Italië gereden, alleen nu zijn we ten westen van Milaan gebleven en dat was een goede keus. Als jullie dus ooit naar Toscane reizen, ga dan niet eerst naar het zuid-oosten, maar ga gewoon rechtstreeks naar het zuiden, dat scheelt een hoop ergernis!

Vandaag zagen we onderweg een vreemd verschijnsel, n.l. een soort rijstvelden. Grote stukken ondergelopen grasland met dijkjes eromheen. De boeren waren hier aan het werk met tractoren waaraan geen gewone wielen zaten, maar enorme ijzeren tandwielen. Oké, ik weet echt wel dat spaghetti niet groeit zoals rijst, maar we zijn wel heel erg benieuwd wat er hier verbouwd wordt. Als iemand van jullie daar een antwoord op weet, dan horen we dat graag!

Vandaag zijn we dus een stuk noordwaarts gereden en uiteindelijk op een heel klein campinkje neergestreken direct aan het Lago Maggiore. We waren hier al om half drie en besloten om naar het nabijgelegen dorpje te lopen. Het is vandaag 21 mei, maar het was bloed- en bloedheet! Minstens 35 graden! Je moet er toch niet aan denken om hier in juli te zitten; het was nu al bijna niet te harden!   

Vanwege het oponthoud door onze autopech van de week, moeten we toch nog enigszins op gaan schieten om op tijd thuis te zijn, want ik moet over een week al gaan werken en we willen toch ook nog naar Wallis in Zwitserland. Zes weken is gewoon écht te kort!

Vrijdag 20 mei 2011

Route: Lucca, Viareggio, Massarosa, Massa, La Spezia, Cinque Terre, Genua, Garbagna.
Totaal 262 km.

Vanmorgen miste ik mijn espressootje, geroosterde boterhammetje, zachtgekookt eitje, jus d’orange, krentenbrood, stokbroodje, cornflakes, enz. enz. Nee hoor, gekheid, alhoewel……………… Als afwisseling vond ik het niet verkeerd, drie dagen in een bed & breakfast met zo’n heerlijk ontbijtbuffet, een bad en een bed van minstens 2,50 meter breed. Maar ik zei het al in een eerdere log, vakantie is voor ons vrijheid en we konden niet doen wat we wilden; uiteraard ook omdat we geen vervoer hadden. Vannacht dus weer lekker diggies bij diggies geslapen in ons bed van 1,15 meter en heerlijk buiten in het zonnetje ontbeten. We zijn weer lekker op onszelf, kunnen weer doen wat we willen en staan nu op een camping helemaal bovenaan, met het mooiste uitzicht dat je je voor kunt stellen!

We hebben vandaag weer fantastische vergezichten gehad. Tussen La Spezia en Genua heb je het natuurgebied Cinque Terre. Het gaat om vijf vissersdorpjes die tegen de bergen geplakt lijken, maar het hele gebied is ontzettend mooi! De weg gaat steil omhoog langs de kust, zodat je een prachtig uitzicht hebt over de Middellandse Zee, met de bergen die daarlangs liggen. Soms zie je ansichtkaarten met een zee die zo blauw is, dat je zeker weet dat deze kaarten gephotoshopt zijn, maar we hebben het nu met eigen ogen gezien, de zee is onwaarschijnlijk blauw!

Donderdag 19 mei 2011

Als het goed is, kunnen we aan het eind van de middag de auto halen. Eerst moeten we de dag nog zien door te komen en dat begint lastig te worden, omdat we Lucca nu echt door en door kennen. We besloten om eerst maar naar de VVV te gaan om te kijken of er in de omgeving nog iets te doen was. In het eerste VVV-kantoor, een dependance, zat een dame wel zó ontzettend ongeïnteresseerd te kijken, dat we ons gewoon schuldig voelden om haar iets te vragen! We kregen een foldertje in onze handen geduwd, waarop stond dat we een bus konden nemen naar Montecarlo (een klein stadje in de buurt van Lucca). Dat leek ons wel wat, maar op de een of andere manier hadden we er geen goed gevoel bij en we besloten naar de Tourist Information in het centrum van Lucca te gaan. Daar gebeurde het tegenovergestelde; een zeer vriendelijke dame gaf ons het advies om zeker niet naar Montecarlo te gaan, want dat was een zeer onbetrouwbare busverbinding, waarbij je ook nog tig keer moest overstappen. Na onze ervaring naar Florence en gisteren naar Carrara, besloten we maar om het openbaar vervoer in Italië verder te mijden. Het werd toch maar weer een dagje Lucca. Om vijf uur gingen we onze bagage ophalen in de bed & breakfast en met de taxi naar de garage. Toen we daar aankwamen, stond tot onze grote opluchting ons campertje al op het parkeerterrein. We zijn weer onafhankelijk!!!!!

Woensdag 18 mei 2011

Vandaag hoopten we met de trein naar de marmergroeve in Carrara te gaan. Helaas was deze onderneming met het openbaar vervoer niet te doen. Toen we eindelijk in Carrara aankwamen, bleek het niet mogelijk te zijn om met een bus naar deze marmergroeve te gaan en lopend was het veel te ver (achteraf hadden we een taxi kunnen nemen, maar dat zit gewoon niet in ons systeem!). We hebben dus alleen een foto van een afgegraven marmerberg, ook mooi toch?
We hebben dus een dagje openbaar vervoer in Italië ervaren; zeer inefficiënt, want als er op de dienstregeling staat dat er elk uur een trein gaat, dan betekent dat alleen in het spitsuur, want vanaf half elf tot een uur of vier, rijden de treinen slechts om de twee uur. Als je dan ook nog moet overstappen, dan begrijpen jullie wel dat wij van 9.00 - 16.30 uur bezig zijn geweest om een uurtje in Carrara te vertoeven. Maar ach, we waren lekker bezig en hebben weer een mooi stukje Italië gezien vanuit de trein! Nu maar duimen dat de auto morgen klaar is...........

Dinsdag 17 mei 2011

Er is weinig nieuws te melden. Vanmorgen zijn we eerst nog even naar de garage gegaan om nog wat spullen uit de camper te halen. Hij "hing" te wachten op het nieuwe onderdeel! De monteur heeft de camper toen even laten zakken voor ons. Hierna zijn we Lucca maar weer gaan bekijken. We kennen hier nu ieder straatje, steegje en pleintje, We "moeten" ook elke avond uit eten. Dit is absoluut geen straf, want Lucca heeft zulke gezellige restaurantjes, waar je heerlijk kunt eten.

Morgen gaan we met de trein naar Carrara. Hier hebben ze een marmergroeve waar o.a. het marmer vandaan komt waar de toren en de kathedraal van Pisa mee gebouwd zijn. Michelangelo was hier ook vaste klant.

Maandag 16 mei 2011

Vanmorgen om half negen kwam er een sleepwagen om onze auto naar een garage te brengen. Dit was echter een Renaultgarage, die niet naar onze Volkswagen Transporter wilde kijken. We zijn toen naar een VW-garage in Lucca gesleept, 40 km verderop!

Hier kwam het volgende probleem, onze camper was te hoog voor de garage; hij kon niet naar binnen! Toen ze hier ongeveer een uur over na hadden gedacht, kwam iemand op het idee om de banden half leeg te laten lopen, zodat de auto wel naar binnen gereden kon worden. Ton en ik bleven er maar de humor van inzien, want eigenlijk was het om te huilen! Er valt ook moeilijk te communiceren met de mensen in de garage, niemand spreekt Engels. Uiteindelijk was er een administratief medewerkster die een beetje Engels sprak en die als tolk fungeerde tussen de monteurs en Ton en mij. Om een lang verhaal kort te maken: om vijf uur vanmiddag hoorden we dat er een groot probleem was, een onderdeel was afgebroken en dat moet in Verona besteld worden. Dit duurt drie (!) dagen!!!!!! Toen ik dit hoorde, zag ik het niet meer zitten en kwamen er de waterlanders! Waar het uiteindelijk op neer is gekomen: We zitten in een "bed en breakfast" in Lucca. We zien er maar het positieve van in, we hebben een superkamer met bad! Na twee nachten op een camperplaats zien jullie het misschien wel voor je: Elly in een bubbelbad!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Een bijkomend voordeel is ook dat ze hier draadloos internet hebben. Ik kan jullie dus tot donderdag dagelijks op de hoogte houden! Wordt (uiteraard) vervolgd...........................

Zondag 15 mei 2011

Route: Borga a Mozzano, Gallicano, Vergemoli, Gallicano. Totaal 45 km.

Vannacht werden we wakker van de regen! We besloten daarom niet de natuurwandeling te gaan maken, maar de grotten in Vergemoli te bezoeken. Deze grotten zijn slechts een kilometer of twintig verderop, dus we konden er snel zijn. We hadden echter niet verwacht dat we zo hoog en diep de bergen in moesten. De bijbehorende kronkelweggetjes en haarspeldbochten houden ons nogal op. We wilden de rondleiding van elf uur halen en dat lukte ternauwernood! Het bezoek was zeer de moeite waard. De gids was een Italiaanse, maar we kregen een cassetterecorder met Nederlandse uitleg mee; we hoefden dus niets te missen.

Toen we de grotten uitkwamen, kwam de regen nog steeds met bakken uit de hemel. Daarom besloten we naar de marmergroeven van Carrara te gaan. Toen we na een minuut of tien weer een haarspeldbocht omkwamen, lag daar ineens een rotsblok dat we niet meer konden ontwijken. We hoorden een rotklap en de auto maakte ineens een vreselijk lawaai. We hadden het idee dat die enorme steen nog vastzat onder de auto, zo klonk het tenminste. Ton stapte uit en keek onder de auto, maar zag niets. We zijn toen rustig aan de berg afgereden, alleen maar afremmend op de rem en niet op de motor, want dan maakte de auto dat vreselijke alarmerende geluid. Toen we eindelijk beneden waren, hadden we het geluk dat er onmiddellijk een camperplaats was, waar we toen maar zijn gaan staan. We hebben de ANWB-alarmcentrale gebeld en morgenochtend om 8 uur sturen ze iemand om naar de auto te kijken. We hopen maar dat het meevalt……………….

Zaterdag 14 mei 2011

Route: Torre del Lago, Pisa, Lucca, Borgo a Mozzano. Totaal 71 km.

Vandaag hadden we maar een kort ritje. Het befaamde Toscaanse stadje, Lucca, stond nog op ons programma. We zijn niet rouwig om de camping in Torre del Lago te verlaten, vanwege de muggen. We hoorden van andere kampeerders dat een paar dagen geleden de campingeigenaar iedereen had gemaand binnen te blijven, want ze gingen de hele camping bespuiten om de muggen te verdrijven. Tevergeefs dus. Je moet er niet aan denken om hier een bungalow besproken te hebben voor 880 euro per week! Je vakantie is dan echt mooi verpest!!!!

Lucca is een prachtig stadje, veel mooier dan Pisa en Florence! Pisa was bijzonder vanwege de marmeren toren, de kathedraal en de doopkapel, maar verder viel de stad tegen. Er was vandaag een antiekmarkt in het centrum van Lucca en dat gaf dit bezoek nog een extra dimensie.

Omdat we morgen een natuurwandeling in de buurt willen gaan maken, hebben we een camperplaats uitgezocht, zodat we morgenochtend vroeg op pad kunnen.

Vrijdag 13 mei 2011

Vandaag stond een bezoek aan Pisa op het programma. We zijn met de bus gegaan, want het schijnt erg moeilijk te zijn om een parkeerplaats te vinden. Om eerlijk te zijn, had ik me nog nooit zo in Pisa verdiept en ik had me er ook niet veel van voorgesteld. Toen we echter uit de bus stapten en door de poort van de stad liepen, was ik diep onder de indruk! Hier stond niet alleen de scheve toren, maar ook nog een prachtige kathedraal en een doopkapel en al deze gebouwen waren van marmer. Het was in één woord prachtig! Ondanks dat het pas tien uur was, liepen er al drommen toeristen rond die allemaal met de toren op de foto moesten. Nadat we dit plein uitgebreid bekeken hadden, zijn we door de straatjes en steegjes van Pisa gaan zwerven en we kunnen we weer terugkijken op een geslaagde dag.

De muggen hebben helaas nog niet genoeg van ons gekregen……………

Donderdag 12 mei 2011

Route: Marina di Grossetto, Castiglione Della Pescaia, Follonica, Cecina, Pisa, Torre del Lago. Totaal 163 km.

Vanmorgen vertrokken we richting Pisa. Een rustige weg, zonder haarspeldbochten en hoogteverschillen;  langs de kust een stukje verder naar het noorden. Vandaag geen spectaculaire bezoekjes aan steden, alleen een hoogst noodzakelijk bezoek aan een supermarkt, waar ze tot mijn grote verrassing een internetpoint hadden. Omdat we al vanaf zondag geen internetverbinding meer hadden gevonden, zou ik even een berichtje kunnen plaatsen. Helaas lag de hele website van Blogger plat; ik kon jullie helemaal niet bijpraten! Ik hoop dat het op de volgende camping wel gaat lukken. De camping die we hadden uitgezocht heeft internet en ligt tussen Pisa en Lucca. Een prachtige camping, maar we werden onmiddellijk het doelwit van een horde muggen die waarschijnlijk net uit hun winterslaap ontwaakten . We kunnen niet eens rustig zitten lezen, want we waren alleen maar bezig die insecten van ons af te slaan. Dat wordt nog wat!